Czapetka samarangijska
(c) I, Allentchang, CC BY 2.5 | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek | czapetka samarangijska | ||
Nazwa systematyczna | |||
Syzygium samarangense (Blume) Merr. & L. M. Perry J. Arnold Arbor. 19:115. 1938 | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Czapetka samarangijska (Syzygium samarangense (Blume) Merr. & Perry) – gatunek drzewa z rodziny mirtowatych. Pochodzi z Birmy, Tajlandii, Indonezji, Filipin, Malezji, Papui-Nowej Gwinei i Wysp Salomona[3]. Jest uprawiany również w innych krajach o klimacie tropikalnym. W różnych częściach świata owoce posiadają wiele lokalnych nazw[5].
Morfologia
- Pokrój
- Wieczniezielone drzewo osiągające do 12 m wysokości.
- Liście
- Podługowate, elipsoidalne, o długości do 25 cm.
- Kwiaty
- Niewielkie, białe, czteropłatkowe.
- Owoce
- Gruszkowate jadalne jagody, do 15 cm długości. Woskowate, stąd jedna z nazw angielskich: „wax apple”. Barwa bardzo zróżnicowana, od niemal białej, poprzez czerwoną do niemal czarnej. Smak mało wyrazisty, podobny do chrupiącego jabłka.
- Gatunki podobne
- Czapetka wodnista
Zastosowanie
- Drzewo hodowane głównie dla owoców, owoce wykorzystywane w kuchni malajskiej
- Na Filipinach drewno używane do budowy chat;
- Kwiaty wykorzystywane na Tajwanie w celach leczniczych[6].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-21] (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
- ↑ Syzygium samarangense, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ M.M.P.N.D. - Sorting Syzygium names, www.plantnames.unimelb.edu.au [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Java Apple, www.hort.purdue.edu [dostęp 2017-11-22] .
Bibliografia
- Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9.
Media użyte na tej stronie
Autor: User:SMasters, Licencja: CC BY-SA 3.0
Syzygium samarangense, also known as wax apple or bell fruit.