Czarka szkarłatna

Czarka szkarłatna
Ilustracja
Systematyka
Domenaeukarionty
Królestwogrzyby
Typworkowce
Klasakustrzebniaki
Rządkustrzebkowce
Rodzinaczarkowate
Rodzajczarka
Gatunekczarka szkarłatna
Nazwa systematyczna
Sarcoscypha coccinea (Gray) Boud.
Bull. Soc. bot. Fr. 1: 103 (1885)
S coccinea.JPG

Czarka szkarłatna (Sarcoscypha coccinea (Gray) Boud.) – gatunek grzybów z rodziny czarkowatych (Sarcoscyphaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sarcoscypha, Sarcoscyphaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Samuel Frederick Gray nadając mu nazwę Macroscyphus coccineus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1885 r. Jean Louis Émile Boudier, przenosząc go do rodzaju Sarcoscypha[1].

Ma ponad 30 synonimów nazwy naukowej[2]:

Morfologia

Owocniki

Od 2 do 5 cm średnicy, miseczkowate. Wewnętrzna powierzchnia żywo czerwona, pomarańczowa podczas suchej pogody. Zewnętrzna powierzchnia owocnika brudno-biało-ochrowa, pokryta drobnymi włoskami (tomentum). Niekiedy obecny trzon, do 4 cm długi i 0,3-0,7 cm gruby, białawy[3].

Miąższ

Biały, cienki, nie wyróżnia się szczególnym zapachem ani smakiem.

Zarodniki

Podłużnie eliptyczne, gładkie, o wymiarach 26–40 × 10–12 µm[4].

Występowanie i siedlisko

W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status I – gatunek o nieokreślonym zagrożeniu[5]. W Polsce był gatunkiem ściśle chronionym[6], 9 października 2014 r. został wykreślony z listy gatunków grzybów chronionych[7].

Rośnie w lasach i zaroślach liściastych, na opadłych gałązkach, w Polsce od grudnia do maja.

Biochemia

Wewnątrz ziarnistości wstawek stwierdzono obecność barwników karotenoidowych: plektaniaksantyny i beta-karotenu[8].

Z owocników wyizolowano lektynę, która po oczyszczeniu wiązała laktozę, N-acetylolaktozaminę, 4-nitrofenylo-β-D-gluko- i galaktopiranozydy[9].

Przypisy

  1. a b c Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
  2. Species Fungorum (ang.). [dostęp 2015-12-16].
  3. Arora, David (1986). Mushrooms demystified: a comprehensive guide to the fleshy fungi. Berkeley, Calif: Ten Speed Press. p. 836. ​ISBN 0-89815-169-4
  4. Orr, Dorothy B.; Orr, Robert Thomas (1980). Mushrooms of Western North America (California Natural History Guides). Berkeley: University of California Press. pp. 24-25. ​ISBN 0-520-03660-3
  5. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  6. Załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących grzybów objętych ochroną (Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1765)
  7. Dz.U. z 2014 r. nr 0, poz. 1408 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów
  8. Arpin N. (1968). Les caroténoïdes des Discomycètes: essai chimiotaxinomique. Bull Mens Soc Linn Lyon 38(suppl.): 1–169
  9. V.O. Antoniuk, [Purification and study of carbohydrate specificity of lectin from Sarcoscypha coccinea (Fr.) Lambette], „Ukr. Biokhim. Zh.”, 77 (3), 2005, s. 96–103, PMID16566135 (ukr.).a?

Media użyte na tej stronie

S coccinea.JPG
Autor: Jordi Corbera, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sarcoscypha coccinea at Riudameia, Argentona