Czarna dziura o masie pośredniej

Czarna dziura o masie pośredniej (ang. intermediate-mass black hole, IMBH) – czarna dziura o masie większej niż czarna dziura o masie gwiazdowej, ale mniejszej od supermasywnej czarnej dziury. Dotychczas (2012) odkryto szereg obiektów, które wykazują cechy IMBH.

Pierwszą potwierdzoną IMBH jest obiekt ESO 243-49 HLX-1[1].

Powstawanie

Mechanizm powstawania IMBH nie jest jeszcze dobrze rozumiany i sugerowanych jest kilka różnych teorii na ten temat. Możliwe jest, że obiekty tego typu powstają podobnie jak czarne dziury o masie gwiazdowej, czyli poprzez kolaps grawitacyjny. Aby do tego doszło, musiałaby powstać supermasywna gwiazda o masie ponad 1000 M. Tak potężna gwiazda nie może powstać na drodze normalnej ewolucji, ale mogłaby powstać w bardzo gęstej gromadzie gwiazd w wyniku wielokrotnych kolizji pomiędzy masywnymi gwiazdami o masie ponad 100 M[2].

Inni autorzy sugerują, że IMBH mogły powstać poprzez kolaps tzw. gwiazd III populacji, które powstały jako pierwsze gwiazdy po Wielkim Wybuchu z materii powstałej w wyniku pierwotnej nukleosyntezy przed okresem formowania galaktyk [3].

Dane obserwacyjne

Pierwszą potwierdzoną IMBH jest obiekt ESO 243-49 HLX-1[1], odkryto także szereg innych obiektów, które są dobrymi kandydatami na IMBH, najbardziej znane z nich to: M82 X-1, ESO 243-49 HLX-1, GCIRS 13E. Uważa się, że czarnymi dziurami o masie pośredniej mogą być obiekty typu ULX, ale istnieją także inne teorie wyjaśniające naturę tych obiektów.

Zobacz też

  • M101 ULX-1

Przypisy

  1. a b Belching black hole proves a biggie (ang.). phys.org, 2012-07-09. [dostęp 2012-07-10].
  2. Marc Freitag i inni: Run-away IMBH formation in dense star clusters (ang.). 2004. [dostęp 2012-02-17].
  3. Piero Madau i inni: Massive Black Holes as population III Remnants (ang.). arXiv, 2001. [dostęp 2012-02-17].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

BH LMC.png
Autor: User:Alain r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Wmontowany obraz czarnej dziury znajdującej się przed Wielkim Obłokiem Magellana. Stosunek między wymiarem promienia Schwarzschilda czarnej dziury a odległością do obserwatora wynosi 1: 9. Na uwagę zasługuje efekt soczewkowania grawitacyjnego, znany jako pierścień Einsteina, który formuje dwie jasne, duże, ale wysoce zniekształcone obrazy mgławic, w porównaniu z ich faktycznymi rozmiarami kątowymi.