Czepiak czarnoręki
Ateles geoffroyi[1] | |||||
Kuhl, 1820[2] | |||||
![]() | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Parvordo | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek | czepiak czarnoręki | ||||
| |||||
Podgatunki | |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[15] | |||||
![]() | |||||
Zasięg występowania | |||||
Zasięg występowania A. geoffroyi (kolor niebieski) i A. fusciceps (kolor czerwony) |
Czepiak czarnoręki[16] (Ateles geoffroyi) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae).
Zasięg występowania
Czepiak czarnoręki występuje w zależności od podgatunku[17][16]:
- A. geoffroyi geoffroyi – czepiak czarnoręki – południowa i południowo-wschodnia Nikaragua; być może również północna Kostaryka.
- A. geoffroyi azurensis czepiak półwyspowy – południowo-środkowa Panama, znany tylko z zachodniej strony półwyspu Azuero; być może również na zachód wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego do półwyspu Burica, w pobliżu granicy Panamy z Kostaryką.
- A. geoffroyi frontatus – czepiak czarnobrewy – północna i zachodnia Nikaragua i północno-zachodnia Kostaryka.
- A. geoffroyi grisescens – czepiak kapturowy – południowa Panama wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego w dolinie rzeki Tuyra i na południowy wschód przez Serrania del Sapo w skrajnie południowo-wschodniej Panamie do Cordillera de Baudó w północno-zachodniej Kolumbii.
- A. geoffroyi ornatus – czepiak panamski – środkowo-wschodnia Kostaryka i Panama (od prowincji Chiriqui do Serranía de San Blas na wschód od Strefy Kanału Panamskiego).
- A. geoffroyi vellerosus – czepiak trójbarwny – wschodni i południowo-wschodni Meksyk (wschodnie San Luis Potosí, Veracruz, Tabasco, wschodnia Oaxaca, Chiapas i półwysep Jukatan), Belize, Gwatemala, Salwador i Honduras (wzdłuż północnego wybrzeża do La Mosquitia w departamencie Gracias a Dios).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1820 roku niemiecki przyrodnik Heinrich Kuhl nadając mu nazwę Ateles geoffroyi[2]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Kuhl wskazał San Juan de Nicaragua, w Nikaragui[2][18].
A. geoffroyi jest wysoce zmiennym gatunkiem, zarówno jeśli chodzi o cechy indywidualnie, jak i rozmieszczenie geograficznie, a jego taksonomia może wymagać rewizji[17]. Rozpoznywano do ośmiu podgatunków: geoffroyi, azuerensis, frontatus, grisescens, panamensis, ornatus, vellerosus i yucatanensis[19]. Na podstawie danych molekularnych takson yucatanensis jest synonimem vellerosus, a takson panamensis jest synonimem ornatus[17]. Podgatunek grisescens jest jednak taksonem o wątpliwej ważności, ponieważ nigdy nie był obserwowany na wolności i jest przedmiotem jednej i to raczej ubogiej relacji dotyczącej okazu będącego w niewoli[17]. W Panamie istnieje strefa w której występują mieszańce między podgatunkiem A. geoffroyi ornatus a gatunkiem A. fusciceps[17]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają sześć podgatunków[17].
Etymologia
- Ateles: gr. ατελης atelēs „niedoskonały”; w aluzji do braku kciuka[20].
- geoffroyi: prof. Étienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772–1844), francuski przyrodnik[21]
- azurensis: półwysep Azuero, Panama[12].
- frontatus: nowołac. frontatus „z przodu”, od łac. frons, frontis „czoło, brew”[22].
- grisescens: nowołac. griscescens, griscescentis „szarawy, coś szarego”, od średniowiecznołac. griseum szary[22].
- ornatus: łac. ornatus „ozdobny, strojny, ozdobiony, znakomity”, od ornare „ozdobić”[22].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) samic 31–45 cm, samców 39–63 cm, długość ogona samic 64–75 cm, samców 70–86 cm; masa ciała samic 6–9,4 kg, samców 7,4–9 kg[19]. Barwa od złotobrązowej do czerwonej lub ciemnobrązowej; dłonie i stopy czarne. Głowa stosunkowo mała. Kciuk zredukowany; małpa wykorzystuje palce dłoni i stóp jak haki, na których kołysze się na gałęziach.
Ekologia
Pożywienie
Liście, pędy, owoce, nasiona, niekiedy kora drzew[23].
Rozród
Po ciąży 210–225 dni rodzi się tylko 1 młode. Uważa się, że czepiak czarnoręki rozmnaża się co 3 lata.
Inne informacje
Długość życia w niewoli wynosi ponad 30 lat. Ogon działa jak piąta kończyna i podczas zwisania może utrzymać ciężar całego ciała. Może być również używany do podnoszenia przedmiotów. Podczas rzadkich wizyt na ziemi czepiak może biegać na dwóch nogach.
Poziom zagrożenia
Zagrożony w wyniku utraty siedlisk i polowań; niektóre podgatunki wyginęły na wielu obszarach.
Przypisy
- ↑ Ateles geoffroyi, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c H. Kuhl: Beiträge zur Zoologie und vergleichenden Anatomie. T. 1. Frankfurt am Main: Verlag der Hermannschen Buchhandlung, 1820, s. 26. (niem.).
- ↑ A.G. Desmarest: Mammalogie, ou, Description des espèces de mammifères. Cz. 1. Paris: Chez Mme. Veuve Agasse, imprimeur-libraire, 1820, s. 76, seria: Encyclopédie méthodique. (fr.).
- ↑ J.E. Gray. Descriptions of some new genera and fifty unrecorded species of Mammalia. „The Annals and Magazine of Natural History”. 10, s. 256, 1842. (ang.).
- ↑ D.F. Weinland. Unsere Klammeraffen (Ateles). „Der Zoologische Garten”. 3 (9), s. 207, 1862. (niem.).
- ↑ Gray 1865 ↓, s. 732.
- ↑ a b Gray 1865 ↓, s. 733.
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of Monkeys, Lemurs, and Fruit-eating Bats in the collection of the British Museum. London: The Trustees, 1870. (ang.).
- ↑ J.T. Reinhardt. Et Bidrag til Kundskab om Aberne i Mexiko og Centralamerika. „Videnskabelige meddelelser fra den Naturhistoriske forening i Kjöbenhavn”. Aaret 1872, s. 150, 1873. (duń.).
- ↑ H. Schlegel. Les Singes. Simiae. „Muséum d’Histoire Naturelle des Pays-Bas”. 7, s. 180, 1875. (fr.).
- ↑ N. Hollister. Descriptions of four new mammals from tropical America. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 27, s. 141, 1914. (ang.).
- ↑ a b J.W. Aldrich & B.P. Bole. The birds and mammals of the western slope of the Azuero Peninsula (Republic of Panama). „Scientific publications of the Cleveland museum of natural history”. 7, s. 149, 1937. (ang.).
- ↑ Kellogg i Goldman 1944 ↓, s. 35.
- ↑ Kellogg i Goldman 1944 ↓, s. 40.
- ↑ L. Cortes-Ortíz i inni, Ateles geoffroyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-08-15] (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 43. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 216. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ateles geoffroyi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-08-15].
- ↑ a b A.B. Rylands, R.A. Mittermeier, F.M. Cornejo, T.R. Defler, K.E. Glander, W.R. Konstant, L.P. Pinto & M. Talebi: Family Atelidae (Howlers, Spider and Woolly Monkeys and Muriquis). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 537–538. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 127, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 150. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ a b c The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ Amy-Jane Beer , Pat Morris , Fakty o zwierzętach świata. Ssaki, 2005, ISBN 978-83-7073-582-1 .
Bibliografia
- J.E. Gray. Notice of some new species of spider monkeys (Ateles) in the collection of the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1865, s. 732–733, 1865. (ang.).
- R. Kellogg & E.A. Goldman. Review of the spider monkeys. „Proceedings of the United States National Museum”. 96, s. 1–45, 1944. (ang.).
- A. Gorog: Ateles geoffroyi. (On-line), Animal Diversity Web, 2002. [dostęp 2008-05-17]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Lea Maimone, Licencja: CC BY-SA 2.0
Black-handed spider monkey (Ateles geoffroyi) in Costa Rica.
(c) Rlendog z angielskiej Wikipedii, CC BY 3.0
Range map for Ateles geoffroyi (blue) and A. fusciceps (red)