Czerewki (województwo podlaskie)

Czerewki
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	podlaskie
Powiat	białostocki
Gmina	Juchnowiec Kościelny
Wysokość	115 m n.p.m.
Liczba ludności (2011)	157
Strefa numeracyjna	85
Kod pocztowy	16-061
Tablice rejestracyjne	BIA
SIMC	0031242
	Położenie na mapie gminy Juchnowiec Kościelny Czerewki
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Czerewki
	Położenie na mapie województwa podlaskiego Czerewki
	Położenie na mapie powiatu białostockiego Czerewki
	52°54′50″N 23°08′34″E/52,913889 23,142778

Artykuł	52°54′50″N 23°8′34″E
- błąd	38 m
WD	52°55'N, 23°7'E
- błąd	2286 m
Odległość	1878 m

Czerewki (białorus. Чараўкі^[5]) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny^[4]^[6]. Leży w dolinie ujścia rzeki Orlanki do Narwi.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Turystyka

Przez miejscowość wiedzie Podlaski Szlak Bociani, łączący Białowieski Park Narodowy z Narwiańskim Parkiem Narodowym.

Wieś znajduje się na terenie Obszaru Specjalnej Ochrony Natura 2000 w Dolinie Górnej Narwi.

Historia

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku, wieś Czerewki liczyła 15 domostw i zamieszkiwały ją 103 osoby (49 kobiet i 54 mężczyzn), wszyscy mieszkańcy wsi zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne. W owym czasie miejscowość znajdowała się w gminie Zawyki^[7].

Inne

Krzyż wotywny z cyrylicznymi inskrypcjami w Czerewkach

W Czerewkach występuje gwara języka białoruskiego bardzo zbliżona do jego odmiany literackiej^[8]. W 1980 r. w ramach badań dialektologicznych przeprowadzonych w Czerewkach pod kierunkiem Janusza Siatkowskiego odnotowano, że podstawowym środkiem porozumiewania się mieszkańców między sobą jest gwara białoruska^[9]. Współcześnie jednak gwara ta intensywnie zanika i jeśli jest używana to przez starsze pokolenie mieszkańców wsi.

Prawosławni mieszkańcy wsi przynależą do parafii pw. Podwyższenia Krzyża Pańskiego w niedalekich Kożanach.

Przypisy

↑ Wieś Czerewki w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2020-11-12] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 177 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b GUS. Wyszukiwarka TERYT
↑ Чараўкі, вёска. Radzima.net. [dostęp 2016-06-13].
↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 27.
↑ Michał Sajewicz. Nasza mowa prosta, czyli o białorusko-ukraińskiej granicy językowej na Białostocczyźnie. „Над Бугом і Нарвою”. 3, maj-czerwiec 1992. Związek Ukraińców Podlasia. ISSN 1230-2759 (pol.). [dostęp 2016-06-13].
↑ Stanisław Glinka: Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 51. [dostęp 2018-07-10].

Linki zewnętrzne

Czerewki (województwo podlaskie), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 364 .

[pwl-1] Wieś Czerewki w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2020-11-12] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.

[nsp-2] GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..

[poczta-3] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 177 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-4] GUS. Wyszukiwarka TERYT

[5] Чараўкі, вёска. Radzima.net. [dostęp 2016-06-13].

[roz-6] Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[Spis1921-7] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 27.

[NadBuhom3/1992-8] Michał Sajewicz. Nasza mowa prosta, czyli o białorusko-ukraińskiej granicy językowej na Białostocczyźnie. „Над Бугом і Нарвою”. 3, maj-czerwiec 1992. Związek Ukraińców Podlasia. ISSN 1230-2759 (pol.). [dostęp 2016-06-13].

[9] Stanisław Glinka: Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 51. [dostęp 2018-07-10].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne