Czerwona Skałka (Tatry Wysokie)

Czerwona Skałka
Červená skalka
Ilustracja
Czerwona Skałka
Państwo Słowacja
PasmoTatry, Karpaty
Wysokość1372 m n.p.m.
Wybitność70 m
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Czerwona Skałka”
Ziemia49°14′56,4″N 20°06′29,2″E/49,249000 20,108111

Czerwona Skałka (słow. Červená skalka, Tisovka, 1372 m n.p.m.) – szczyt reglowy w słowackich Tatrach Wysokich. Jest to najwybitniejsze wzniesienie w grzbiecie odchodzącym na północny zachód ze szczytu Golicy (Holica, 1628 m) w masywie Szerokiej Jaworzyńskiej (Široká, 2210 m). Grzbiet ten oddziela Dolinę Białki od jej niewielkiego, prawostronnego odgałęzienia – Doliny Czerwonej (Červená dolina), a wznoszą się w nim, oprócz Czerwonej Skałki, Zadnia Cisowa Czuba (Zadná Tisovka, 1370 m) i Skrajna Cisowa Czuba (Predná Tisovka, ok. 1360 m). Od tej ostatniej oddziela Czerwoną Skałkę siodło Cisowej Przełęczy (Predné Tisovské sedlo, 1302 m). W pobliżu wierzchołka, na stronę zachodnią opada kilkudziesięciometrowej wysokości urwisko, dobrze widoczne z leżącej na dnie doliny Palenicy Białczańskiej oraz początkowego fragmentu drogi do Morskiego Oka. Od czerwonawej barwy budujących je skał pochodzi nazwa szczytu. Ściany skalne występują też bliżej dna Doliny Białki, a tworzące się na nich zimą lodospady są popularnym terenem do uprawiania wspinaczki lodowej.

Masyw Czerwonej Skałki zbudowany jest ze skał osadowychtriasowych dolomitów i jurajskich wapieni. Porośnięty jest w większości lasami. Wierzchołek jest bezleśny i jest jednym z najlepszych punktów widokowych na otoczenie Doliny Białki i jej odgałęzień (zwłaszcza tych po polskiej stronie granicy). Na Czerwoną Skałkę nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Cały masyw leży w obrębie rezerwatu przyrody i nie jest dostępny dla turystów i taterników.

Bibliografia

  • Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XV. Mały Jaworowy Szczyt – Szeroka Jaworzyńska, Warszawa: Sport i Turystyka, 1972.
  • Vysoké Tatry 1:25 000, podrobná turistická mapa, Harmanec: VKÚ, 2004, ISBN 80-8042-392-X.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8.
  • Geologická mapa SR M 1:50 000 [dostęp 2008-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-03].
  • Ľady Vysokých Tatier, Bielovodská dolina [dostęp 2008-12-23].
Widok na Czerwoną Skałkę z Rusinowej Polany
Widok na Czerwoną Skałkę z Rusinowej Polany

Media użyte na tej stronie

U+25B2.svg
Black up-pointing triangle , U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Czerwona Skalka.jpg
Autor: Rafik k, Licencja: CC BY-SA 4.0
Czerwona Skałka
Rusinowa Polana panorama.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Panorama z Rusinowej Polany