Czerwone Gitary

Czerwone Gitary

Koncert Czerwonych Gitar (2009)
Rok założenia	1965
Pochodzenie	Gdańsk  Polska
Gatunek	rock rock'n'roll bigbit
Aktywność	od 3 stycznia 1965
Powiązania	Pięciolinie
Skład
Jerzy Skrzypczyk Arkadiusz Wiśniewski Mieczysław Wądołowski Marek Jabłoński Marcin Niewęgłowski
Byli członkowie
Seweryn Krajewski Bernard Dornowski Krzysztof Klenczon Ryszard Kaczmarek Henryk Zomerski Wojciech Hoffmann Dominik Kuta Jan Pospieszalski Arkadiusz Malinowski Marek Kisieliński Dariusz Olszewski Artur Chyb Jerzy Kossela Artur Żurek
Strona internetowa

Czerwone Gitary – polski zespół bigbitowy założony w 1965 w Gdańsku Wrzeszczu.

Historia

Zespół został założony 3 stycznia 1965 w kawiarni „Cristal” w Gdańsku Wrzeszczu przez byłych członków Gdańskiego zespołu Pięciolinie^[1]: Bernarda Dornowskiego, Jerzego Kosselę, Krzysztofa Klenczona, Jerzego Skrzypczyka i Henryka Zomerskiego^[2]. Zespół zagrał pierwszy koncert 23 stycznia 1965^[3].

Pod koniec 1965 odszedł Henryk Zomerski, a jego miejsce zajął Seweryn Krajewski. Na pierwszych plakatach i zdjęciach zespołu nie ma sylwetek i nazwisk Seweryna Krajewskiego i Jerzego Skrzypczyka, ponieważ ujawnienie faktu występowania w tzw. zespole big-bitowym było w owym czasie równoznaczne ze skreśleniem obu z listy uczniów szkoły muzycznej. Dla bezpieczeństwa obaj muzycy występowali pod pseudonimami: Krajewski jako Robert Marczak, a Skrzypczyk jako Jerzy Geret^[4]. Swoje największe sukcesy zespół osiągnął w pierwszych pięciu latach istnienia. W 1966 grupa wydała swój debiutancki album To właśnie my, który sprzedano w liczbie 160 tys. egzemplarzy. W marcu 1967 zespół opuścił współzałożyciel i pierwszy lider Jerzy Kossela. W maju 1967 zespół nagrał swoją drugą płytę długogrającą pt. Czerwone Gitary 2, sprzedaną w rekordowej liczbie 240 tys. sztuk. W tym samym roku Krajewski otrzymał na Festiwalu w Opolu Nagrodę Polskiej Federacji Jazzowej za debiut kompozytorski. W 1968 ukazał się kolejny album Czerwone Gitary 3 (sprzedaż 220 tys. egzemplarzy), a zespół zdobył pierwsze wyróżnienie w Opolu za „Takie ładne oczy”. W styczniu 1969 grupa otrzymała trofeum „MIDEM” w Cannes we Francji, przyznawane za największą liczbę sprzedanych płyt w kraju, z którego pochodzi wykonawca. Takie samo trofeum otrzymał wtedy zespół „The Beatles”. Czasopismo „Billboard” przyznało grupie specjalną nagrodę dla najpopularniejszego zespołu. W czerwcu – główna nagroda na Festiwalu w Opolu za piosenkę „Biały krzyż”. Piosenkę tę wykonali również na III Festiwalu Piosenki Żołnierskiej^[5]. W 1970 roku z grupy odszedł ówczesny lider, Krzysztof Klenczon.

W 1970 został nagrany longplay Na fujarce, uznawany przez niektórych krytyków muzycznych za najlepszy w historii zespołu. W 1971 ukazał się kolejny długogrający album Spokój serca – najbardziej zróżnicowany stylistycznie (kolejna Złota Płyta). Na IX KFPP w Opolu piosenka „Płoną góry, płoną lasy” spotkała się z gorącym przyjęciem publiczności. Czerwone Gitary wróciły na szczyty list przebojów. Grupa koncertowała z sukcesami m.in. w NRD i ZSRR. W 1974 zespół nagrał album Rytm Ziemi. W 1976 ukazała się płyta świąteczna, Dzień jeden w roku, a rok później Port piratów – ostatnia płyta z materiałem studyjnym w latach 70. Zespół występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze^[6].

W latach 80. zespół zniknął z polskiej estrady na kilkanaście lat. W tym czasie grał w USA oraz w ZSRR i NRD. W 1991 nastąpił wielki i tryumfalny powrót zespołu na 25-lecie. W 1997 z Czerwonych Gitar odszedł kolejny lider, Seweryn Krajewski. W 1998 zespół wydał nową płytę, pt ...jeszcze gra muzyka, pierwszą od 21 lat. W 2005 zespół obchodził jubileusz 40-lecia. Z tej okazji wydał nową płytę Czerwone Gitary OK, a piosenka z tej płyty „Senny szept” zdobyła czwarte miejsce na Festiwalu Jedynki w Sopocie.

(c) I, Margoz, CC-BY-SA-3.0

Czerwone Gitary w lipcu 2007

W 2006 Czerwone Gitary otrzymały Marmurowy Krążek – nagrodę za największą liczbę sprzedanych płyt w historii polskiej fonografii^[2]. Rok później zespół zaprezentował nowego singla „Wezmę cię ze sobą”. W 2008 Czerwone Gitary nagrywały płytę dla niemieckiej wytwórni Sony BMG Deutschland. Album zatytułowany Herz verschenkt został wydany w 2009. W kolejnym roku pojawił się kolejny singiel Czerwonych Gitar – „Lecz tylko na chwilę”. W tym samym roku zespół odebrał złotą płytą za album O.K.^[2][7]

W 2013 w Warszawie^[8] oraz w 2014 w Zabrzu^[9] odbyły się pierwsze w historii koncerty Czerwone Gitary Symfonicznie. W grudniu 2014 w Polskim Radiu Rzeszów zespół zagrał koncert Czerwone Gitary Akustycznie – Elektrycznie „Śpiewaj razem z nami”^[10].

Obchody 50-lecia istnienia zespołu przypadające na rok 2015 zespół zainaugurował kilkutygodniową trasą po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie^[11]. 14 marca w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku odbył się Złoty Koncert Jubileuszowy^[12]. Tego samego dnia odbyła się premiera nowej płyty zespołu zatytułowanej Jeszcze raz, na której znalazło się 15 nowych piosenek, w tym jeden archiwalny utwór Krzysztofa Klenczona^[13]. Album kolejno promowały single: „Trochę przed wieczorem”^[14], „Coś przepadło”^[15], „Czerwona gitara”^[16], „Jeszcze raz, pierwszy raz^[17]”. 12 czerwca 2015 podczas pierwszego dnia 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu Czerwone Gitary odsłoniły swoją gwiazdę w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki^[18]. Tego samego dnia zespół wystąpił na Festiwalu „Dozwolone od lat 18" na Stadionie Miejskim we Wrocławiu^[19]. 31 lipca w Operze Leśnej w Sopocie odbyła się jubileuszowa odsłona koncertu Czerwone Gitary Symfonicznie z towarzyszeniem Orkiestry Symfoników Gdańskich. Utwory zespołu wykonali także zaproszeni artyści m.in. Sarsa Markiewicz, Jacek Stachursky i Marcin Kindla^[20]. Tydzień później – 7 sierpnia 2015 – zespół wystąpił podczas 1. Rockblu Przywidz Festiwalu, a wcześniej wziął udział w ceremonii otwarcia Bulwaru Zespołu Czerwone Gitar oraz odsłonięcia Korzeni Rocka – pomnika upamiętniającego gwiazdy polskiego rocka^[21]. 14 sierpnia podczas festiwalu Disco pod Gwiazdami w amfiteatrze w Zielonej Górze, odbył się jubileuszowy występ Czerwonych Gitar z okazji 50-lecia działalności scenicznej. Impreza była transmitowana na antenie Telewizji Polsat^[22]:

Muzycy zespołu

Obecny skład

• Jerzy Skrzypczyk (na początku jako Jerzy Geret^[4]) – perkusja, instrumenty klawiszowe^[23], śpiew (od 1965)
• Mieczysław Wądołowski – gitara akustyczna, śpiew (od 1997)
• Arkadiusz Wiśniewski – gitara basowa, śpiew (od 2003)
• Marcin Niewęgłowski – gitara, śpiew (2014–2016, od 2022)
• Marek Jabłoński – gitara (od 2016)

Byli członkowie

• Jerzy Kossela – gitara, śpiew (1965–1967, 1991–1993, 1999–2015, 2016)
• Bernard Dornowski – śpiew, gitara, gitara basowa (1965–1999)
• Seweryn Krajewski (na początku jako Robert Marczak^[4]) – śpiew, gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, skrzypce (1965–1997)
• Henryk Zomerski – instrumenty klawiszowe, gitara basowa, flet^[24], śpiew (1965, 1999–2011)
• Krzysztof Klenczon – śpiew, gitara, akordeon^[25] (1965–1970)
• Dominik Konrad – flet, gitara, śpiew (1970)
• Ryszard Kaczmarek – gitara basowa (1974–1976)
• Jan Pospieszalski – gitara basowa (1977–1979)
• Wojciech Hoffmann – gitara (1997–2000)
• Arkadiusz Malinowski – gitara basowa, śpiew (1999–2003)
• Marek Kisieliński – gitara, instrumenty klawiszowe, śpiew (2004–2013)
• Artur Chyb – gitara (2013–2014)
• Artur Żurek - perkusjonalia, perkusja (2016–2017)^[26]
• Dariusz Olszewski – gitara solowa, śpiew (2000–2004, 2010 - 2022)

Oś czasu

Dyskografia

• 1966 – To właśnie my (złota płyta)^[27]
• 1967 – Czerwone Gitary (2)
• 1968 – Czerwone Gitary (3)
• 1970 – Na fujarce
• 1971 – Spokój serca
• 1971 – Consuela (płyta nagrana i wydana w NRD)
• 1974 – Rytm Ziemi^[28]
• 1976 – Dzień jeden w roku
• 1977 – Port piratów
• 1978 – Rote Gitarren (płyta nagrana i wydana w NRD)
• 1999 – ...jeszcze gra muzyka
• 2005 – O.K. (złota płyta)^[7]
• 2009 – Herz verschenkt (płyta nagrana i wydana w Niemczech)
• 2015 – Jeszcze raz^[29]
• 2015 – Symfonicznie

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dyskografia - Seweryn Krajewski Fundacja
• Czerwone Gitary w bazie Archiwum Polskiego Rocka
• Oficjalna strona Czerwonych Gitar