Czerwony Gronik
Czerwony Gronik – pas skał na grzbiecie łączącym Hruby Regiel z Małym Reglem w Tatrach Zachodnich. Znajduje się on na zachód od przełęczy Wyżnie Stanikowe Siodło (ok. 1271 m), na zachodnim skraju Jaworzynki Miętusiej i ciągnie w północno-zachodnim kierunku. Od Małego Regla oddziela go przełęcz Niżnie Stanikowe Siodło (ok. 1120 m). Na południową stronę opada stromą ścianą zbudowaną z wapieni, które w wielu miejscach mają czerwone zabarwienie, od którego pochodzi nazwa. W najwyższym miejscu Czerwony Gronik ma wysokość 1294 m[1]. Wznosi się na wschód od polany Wyżniej Kiry Miętusiej oraz na północnych zboczach dolnej części Doliny Miętusiej, ale pomiędzy nim a dnem doliny znajdują się jeszcze Kończysta Turnia, od której oddziela go przełęcz Spalone Siodło. Spod Czerwonego Gronika pomiędzy Zawiesistą Turnią i Kończystą Turnią opada do Doliny Miętusiej Gronikowski Żleb[2], a w północno-zachodnim kierunku do Wyżniej Kiry Miętusiej żleb Żeleźniak[3].
W zachodniej ścianie Czerwonego Gronika znajduje się jaskinia Dziura w Czerwonym Groniku, a w północno-zachodniej – Szczelina w Czerwonym Groniku[4].
Czerwony Gronik jest doskonałym punktem widokowym na Czerwone Wierchy, Dolinę Miętusią i Giewont, nie prowadzi przez niego żaden szlak turystyczny[5].
Przypisy
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [dostęp 2018-10-28].
- ↑ Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, jaskiniepolski.pgi.gov.pl (pol.).
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
Media użyte na tej stronie