Czerwony złoty

40 dukatów Zygmunta III Wazy z 1621
Dukat powstańczy, awers

Czerwony złoty – staropolskie określenie monety złotej, florena, dukata, odróżniające monetę obiegową (ok. 3,5 g złota) od ówczesnej jednostki obrachunkowej, czyli złotego polskiego.

Historia

W 1528 po utworzeniu polskiego systemu bimetalicznego wybijano je do końca XVIII w. Ostatnim polskim czerwonym złotym był tzw. dukat powstańczy z powstania listopadowego, bity w 1831. Wartość dukata przeliczana na monetę srebrną stale w Polsce wzrastała i wynosiła:

  • 32 grosze na początku XVI wieku
  • 58 groszy w końcu XVI wieku
  • 120 groszy ok. 1620
  • 180 groszy w połowie XVII wieku
  • 540 groszy miedzianych, każdy po 7,5 grosza srebrnego[1] w XVIII wieku

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Łukasz Wróbel, Polski Grand Tour na przełomie XVIII i XIX wieku, „Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym”, 34 (3), 2016, s. 129, DOI: 10.12775/klio.2015.033, ISSN 1643-8191 [dostęp 2020-08-25].

Bibliografia

  • Elementarz do szkół parafialnych narodowych z 1785 r., s. 99

Media użyte na tej stronie

Dukat powstańczy z kropką (1831) - awers.jpg
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Mzopw z polskiej Wikipedii, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Dukat powstańczy 1831. Odmiana z kropką za pochodnią. Awers.
40 ducats of Sigismund III Vasa from 1621.PNG
Autor: NieznanyUnknown author, Licencja: CC BY 3.0
40 ducats of Sigismund III Vasa from 1621, 140 g