Czesław Adam Stronczak
| ||
kapitan | ||
Data i miejsce urodzenia | 15 października 1893 Lwów | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 17 lub 19 czerwca 1975 Londyn | |
Przebieg służby | ||
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier, Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne | |
Jednostki | 2 Pułk Strzelców Podhalańskich, | |
Stanowiska | kierownik Kursu Odprawowego | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, II wojna światowa |
| ||
podinspektor | ||
Data i miejsce urodzenia | 1893 Lwów | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 19 czerwca 1975 Londyn | |
Przebieg służby | ||
Formacja | Policja Państwowa | |
Stanowiska | komendant powiatowy |
Czesław Adam Stronczak, także Strończak[a] (ur. 15 października 1893 we Lwowie, zm. 17 lub 19 czerwca 1975 w Londynie) – podinspektor Policji Państwowej, kapitan rezerwy żandarmerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
Urodził się 15 października 1893 we Lwowie[1][2]. Był synem Alfreda Tytusa (naczelnik poczty we Lwowie) oraz Klasy z domu Kochman[2]. Miał siostrę Janinę[2]. W 1914 ukończył VII klasę w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie i wówczas był przedstawicielem czytelni szkolnej[3]. W 1915 zdał egzamin dojrzałości w tym gimnazjum[4].
Został oficerem c. i k. armii, podczas I wojny światowej jako podporucznik rezerwy został wysłany na front włoski[2]. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu podporucznika[5]. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[8][9]. W 1934 jako porucznik rezerwy piechoty był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer pełniący służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P. i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[10]. Później został awansowany na stopień kapitana rezerwy żandarmerii[1].
Został oficerem Policji Państwowej. Od 1920 do 1927 w stopniu nadkomisarza pełnił stanowisko komendanta powiatowego posterunku w Lisku[11][12][13]. Był członkiem komisji rewizyjnej koła Towarzystwie Szkoły Ludowej w Lisku[14]. W maju 1928, będąc w stopniu komisarza, objął stanowisko komendanta powiatowego PP w Jarosławiu[15]. W latach 30. był w stopniu nadkomisarza PP[16][17]. Był autorem podręcznika dotyczącego japońskiej sztuki walki jiu-jitsu, przeznaczonego dla słuchaczy szkół policyjnych. Ponadto publikował w czasopismach „Na Posterunku”[18], „Przegląd Policyjny”[19]. Został awansowany do stopnia podinspektora[1].
Podczas II wojny światowej w stopniu kapitana był kierownikiem Kursu Odprawowego w Wydziału Wyszkolenia w ramach Oddziału VI Sztabu Głównego Naczelnego Wodza, a podczas służby tworzył opracowania[20][21].
Jego żoną została Zofia z domu Zakliczyńska (ur. 1904 w Peczerniżynie), z którą wziął ślub 13 lipca 1920 w Lisku[2]. Ich dziećmi byli Maria (ur. i zm. 1921), Elżbieta (1922-1942), Władysław (ur. 1925), Barbara (ur. 1930)[2]. Pod koniec 1939 żona i trójka ich dzieci zostali deportowani w głąb ZSRR, skąd po odzyskaniu wolności przedostali się na Zachód i spotkali się w Wielkiej Brytanii w Czesławem[2]. Po wojnie kpt. Stronczak pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był autorem książki na temat gwary lwowskiej[1]. Zmarł 17[1] lub 19[2] czerwca 1975 w Londynie[1][2].
Publikacje
- Zasady walki wręcz (jiu-jitsu) z rycinami (1931)
- Powiedzonka lwowskie (reedycja 1999)[22][23][24]
Odznaczenie
- Złota odznaka honorowa Koła Lwowian[1]
Uwagi
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego II RP w 1923 był określony jako Czesław Adam Strończak.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 29, s. 98, Grudzień 1975. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b c d e f g h i Czesław Adam Stronczak. stronczakowie.prv.pl. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ Sprawozdanie Kierownictwa Oddziału Równorzędnego C. K. IV Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1914. Lwów: 1914, s. 54, 84.
- ↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 112.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 112.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 505.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 444.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 380.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 329.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 17, 812.
- ↑ Komendanci powiatowi. podkarpacka.policja.gov.pl. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ Obsada personalna jednostek Policji Państwowej w roku 1926. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2018-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-07)].
- ↑ Według tego źródła został zidentyfikowany na zdjęciu z 17 marca 1929 jako komendant leski PP. Tło tamtych czasów. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 28-29. ISBN 978-83-7576-007-1.
- ↑ Arnold Bajorek: Czterdzieści lat pracy T. S. L. w Lesku. Lesko: 1938, s. 20.
- ↑ Kronika. Osobiste. „Głos Jarosławski”. Nr 21, s. 2, 26 maja 1928.
- ↑ Wykaz oficerów Policji Państwowej w roku 1934. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2018-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-28)].
- ↑ Czesław Stronczak. Polemiki i dyskusje. Czy tylko „sosenka”?. „Przegląd Policyjny”. Nr 1 (13), s. 56, 1938.
- ↑ Wykaz książek Biblioteki Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. „Komunikat Biblioteczny”. Nr 12, s. 111, 1932.
- ↑ Czesław Stronczak. Polemiki i dyskusje. Czy tylko „sosenka”?. „Przegląd Policyjny”. Nr 1 (13), s. 52, 1938.
- ↑ Wanda Roman: Dzieje i zawartość zespołu akt Oddziału VI Sztabu Głównego Naczelnego Wodza z lat 1940-1949. caw.wp.mil.pl. s. 1. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ Rozkazy dzienne Batalionu "Turtkul" 11.03-20.03 1942 R.. sybir.com.pl. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ „Wiadomości P.O.S.K.”, 1969, s. 56.
- ↑ Tak jak we Lwowie. wyborcza.pl, 1999-03-09. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ Powiedzonka lwowskie. worldcat.org. [dostęp 2018-11-05].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Naramiennik stopnia "podinspektor" (1936-1939); Policja Państwowa – II RP.