Czesław Czapów

Czesław Czapów
Ilustracja
Czesław Czapów
Data urodzenia

25 października 1925

Data śmierci

27 marca 1980

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Okres zatrudn.

1972-1976

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941)

Czesław Czapów (ur. 25 października 1925, zm. 27 marca 1980) – wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, twórca warszawskiej szkoły resocjalizacji oraz Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji.

Życiorys

Od 16 roku życia uczestniczył w działalności zbrojnego podziemia AK. W roku 1944 został ciężko ranny. Odznaczony Krzyżem Walecznych.

Po wojnie rozpoczął studia na Wydziale Filozoficzno-Społecznym Uniwersytetu Warszawskiego, studiując równocześnie socjologię, antropologię, psychologię i pedagogikę.

W czasie studiów wraz z Janem Józefem Lipskim organizował nieformalne dyskusje na tematy związane z naukami społecznymi, spotkania te były inwigilowane przez władze bezpieczeństwa. Od września do grudnia 1953 r. Czapów był więziony przez UB, ale nie został formalnie oskarżony. W październiku 1954 w celu uwolnienia się od obserwacji UB upozorował własne samobójstwo i ukrywał się do grudnia 1955.

Rozpoczął współpracę z tygodnikiem „Po prostu” i z Klubem Krzywego Koła, gdzie założył sekcję Diagnostyki Społecznej. Pracował też w Biurze Listów Polskiego Radia.

Przyczynił się do powstania w roku 1958 Ośrodka Badania Opinii Publicznej przy PR.

W roku 1960 rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Warszawskim. Z inicjatywy Czapówa w 1972 roku powstał na Uniwersytecie Warszawskim Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji, z dniem 1 października 1972 r. podjął on pracę w nowo powstałym Instytucie i objął stanowisko zastępcy dyrektora d/s naukowych[1]. Był kierownikiem Zakładu Pedagogiki Resocjalizacyjnej. Wieloletnie starania o przyznanie Czapówowi tytułu profesora formalnie nigdy się nie powiodły, ponieważ każdorazowo były blokowane przez ówczesną władzę.

W roku 1976 został usunięty z UW. Zmarł przedwcześnie wskutek chorób nabytych podczas pobytu w partyzantce i w więzieniu.

Publikacje książkowe

  • Czy Johnny stanie się gangsterem? Uwagi o metodach walki z przestępczością młodzieży, 1959
  • Niebezpieczne ulice, 1960 (współautor: Stanisław Manturzewski)
  • Rodzina a wychowanie, 1968
  • Pedagogika resocjalizacyjna, 1971 (współautor: Stanisław Jedlewski)
  • Socjotechnika w zakładzie pracy, 1975
  • Wychowanie resocjalizujące: elementy metodyki i diagnostyki, 1978
  • Młodość, miłość... i co dalej, 1980
  • Kształtowanie motywacji i postaw. Socjotechniczne problemy działalności ideowo-wychowawczej, 1976

Przypisy

  1. Warszawa - Czapów Czesław - publikacje – SocjoWiki, wiki.isns.uw.edu.pl [dostęp 2022-07-01].

Bibliografia

  • Czesław Czapów 1925-1980: świadectwa trzech pokoleń, Wanda Kaczyńska, Warszawa 2003

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1941) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Czesław Czapów akwarela.jpg
Autor: Vanitas27, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wizerunek Prof. Czesława Czapówa utworzony akwarelą na podstawie miniatury zdjęcia E. Ciołka, które zamieszczono w książce "Czesław Czapów 1925-1980. Świadectwa trzech pokoleń", pod. red. W. Kaczyńskiej, Warszawa 2003, s. 387.