Czesław Golak
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 11 lipca 1919 Fabianowo | |
| Data i miejsce śmierci | 25 lipca 1941 KL Mauthausen-Gusen | |
| Zawód, zajęcie | kleryk katolicki | |
Czesław Golak SVD (ur. 11 lipca 1919 w Fabianowie, obecnie części Poznania, zm. 25 lipca 1941 w Mauthausen-Gusen) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Po zdaniu matury w Niższym Seminarium w Górnej Grupie rozpoczął nowicjat w Chludowskim seminarium (1939). Po wybuchu II wojny światowej Niemcy, 25 stycznia 1940 internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. Czesław Golak aresztowany został 22 maja 1940 roku, a następnie przewieziony został do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (KL) (otrzymał numer 11430), a stamtąd 2 sierpnia 1940 roku do Mauthausen-Gusen (otrzymał numer 6207)[1]. Zginął, rzucając się na druty pod napięciem[2].
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 zamknięto proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego).
Zobacz też
- 108 błogosławionych męczenników
- Słudzy Boży II procesu beatyfikacyjnego drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej
- wstawiennictwo świętych
Przypisy
- ↑ Proces beatyfikacyjny. [dostęp 2009-09-03].
- ↑ Kalendarium. [dostęp 2009-09-03].
Źródła internetowe
Media użyte na tej stronie
