Czesław Murczyński

Czesław Murczyński
Teofil Blühbaum

Data i miejsce urodzenia	2 września 1900 Kraków
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 1971 Szczecin
Profesor nauk medycznych
Specjalność: radiologia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1925 – wszechnauk lekarskich Uniwersytet Jagielloński
Profesura	nadzw. 1947, zw. 1950
Polska Akademia Nauk
Status	Komitet Nauk Medycznych
Praca naukowo-dydaktyczna
uczelnia	Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie
Wydział	Lekarski Katedra i Zakład Radiologii
dyrektor
Instytut	Radiologii
Odznaczenia

Czesław Murczyński, Teofil Blühbaum (ur. 2 września 1900 w Krakowie, zm. 27 grudnia 1971 w Szczecinie) – polski lekarz-radiolog, profesor Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, twórca drugiego w Polsce Ośrodka Izotopowego (1957) oraz Oddziału Radioterapii (1964), członek Komitetu Nauk Medycznych PAN^[1]

Życiorys

Studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, otrzymując w roku 1925 dyplom doktora wszechnauk lekarskich. W latach 1926–1930 przebywał w Berlinie, specjalizując się w dziedzinie radiologii. Po powrocie do Krakowa pracował jako rentgenolog (zob. aparat rentgenowski, zdjęcie rentgenowskie, promieniowanie i medycyna) w Okręgowym Związku Kas Chorych, a w kolejnych latach w^[1]:

• 1934–1939 – Klinice Neurologii UJ (asystent, kierownik pracowni rentgenowskiej),
• 1939–1941 – poliklinice w Łucku (Wołyń), jako lekarz radiolog,
• 1941–1942 – Szpitalu Miejskim w Krakowie (lekarz radiolog),
• 1944–1948 – UMCS w Lublinie (kierownik Katedry Radiologii i prodziekan Wydziału Lekarskiego)
• 1948–1974 – Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.

Był organizatorem i kierownikiem Katedry i Zakładu Radiologii PAM oraz dyrektorem Instytutu Radiologii. W latach 1948–1950 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego, a w latach 1950–1953 – rektora uczelni.

Był członkiem m.in.^[1]:

• Komitetu Nauk Medycznych PAN
• Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego
• Polskiego Towarzystwa Radiologicznego (założyciel i wieloletni kierownik oddziału szczecińskiego, wiceprezes Zarządu Głównego),
• International Roentgen Society,
• Gesellchaft für Medizinisch Radiologie der DDR (członek honorowy),
• redakcji czasopism fachowych, m.in. Rediologie Diagnostica (NRD.

Był pierwszym na świecie lekarzem, który – już w roku 1924 – zastosował preparaty toru do diagnostyki radiologicznej. Utworzył w roku 1957, w kierowanej przez siebie katedrze, Ośrodek Izotopowy (drugi tego rodzaju ośrodek w Polsce), a w roku 1964 – Oddział Radioterapii^[1].

Jest autorem kompendium Zarys rentgenologii klinicznej (1947), dwutomowego podręcznika Rentgenologia kliniczna (1952), przetłumaczonego na język rosyjski, oraz 88 artykułów naukowych^[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1952, na wniosek Generalnego Prokuratora Rzeczypospolitej Polskiej za zasługi w pracy zawodowej)^[2]
• nagroda Ministra Zdrowia za szczególne osiągnięcia w pracy naukowej^[1]
• nagroda naukowa Prezydium MRN w Szczecinie^[1]

Przypisy