Czesław Wawrzyniak

Czesław Wawrzyniak

kontradmirał
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1937 Kunowo
Data i miejsce śmierci	2 marca 2019 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1956–1992
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna  Marynarka Wojenna
Stanowiska	Szef Wojskowych Służb Informacyjnych
Odznaczenia

Czesław Wawrzyniak (ur. 13 kwietnia 1937 w Kunowie, zm. 2 marca 2019 w Warszawie) – polski kontradmirał, dyplomata, inżynier techniki nawigacji.

W okresie od 1956 do 1992 roku służył w Siłach Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Pełnił służbę jako: morski oficer pokładowy okrętów torpedowych, oficer zabezpieczenia chemicznego, dyplomata, żołnierz służby specjalnej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rzeczypospolitej Polskiej prowadzącej wywiad wojskowy. Kadm. Wawrzyniak większy okres służby spędził w Zarządzie II Sztabu Generalnego WP, a w latach 1991–1992 kierował jako szef Wojskowymi Służbami Informacyjnymi.

Wykształcenie

Czesław Wawrzyniak urodził się 13 kwietnia 1937 roku w Kunowie, będąc synem Józefa i Anny. W 1956 roku został podchorążym na Wydziale Pokładowym Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni, który ukończył w 1960 roku, uzyskując tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego. Jest również absolwentem Kursu Oficerów Zabezpieczania Chemicznego w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej. W 1965 roku odbył specjalistyczne przeszkolenie w Ośrodku Szkolenia Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a w 1976 roku ukończył Podyplomowe Studium Służby Zagranicznej w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Służba wojskowa

Na pierwsze stanowisko służbowe został skierowany do 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni, gdzie objął stanowisko pomocnika dowódcy okrętu na kutrze torpedowym projektu 183 KT-85. W 1962 roku wyznaczono go oficerem zabezpieczenia chemicznego 3 Brygady Kutrów Torpedowych, a od 1963 do 1965 roku był pomocnikiem kierownika Ośrodka Analizy i Powiadamiania o Skażeniach Szefostwa Wojsk Chemicznych w Dowództwie Marynarki Wojennej w Gdyni. Następnie służył jako instruktor w Studium Obrony przed Bronią Masowego Rażenia Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej.

W 1965 roku został oficerem w Zarządzie II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie^[1]. Od 1970 roku zajmował stanowisko rzeczoznawcy ds. morskich w Attachacie Wojskowym przy Ambasadzie PRL w Paryżu. Następnie w latach 1975–1979 był na stanowisku starszego oficera. W okresie 1979-1983 Kmdr por. Wawrzyniak był attaché wojskowym przy Ambasadzie PRL w Rzymie. W latach 1983 do 1987 komandor pełnił stanowisko szefa Oddziału Europejskiego Z II SG WP (lata 1984–1987). Z tego stanowiska został przeniesiony do rezerwy. W 1990 roku wiceadm. Piotr Kołodziejczyk powołał go do służby czynnej i wyznaczył szefem Gabinetu Ministra Obrony Narodowej. W latach 1991–1992 kadm. Czesław Wawrzyniak był pierwszym Szefem Inspektoratu Wojskowych Służb Informacyjnych w Warszawie, po czym przeszedł w stan spoczynku.

Awansował na kolejne stopnie oficerskie:

• podporucznika marynarki – 1959
• porucznika marynarki – 1962
• kapitana marynarki – 1966
• komandora podporucznika – 1971
• komandora porucznika – 1977
• komandora – 1985
• kontradmirała – 1991

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju

Śmierć

Zmarł 2 marca 2019 roku w Warszawie^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Płk Mariusz Jędrzejko, ppłk Marek Paszkowski, mjr Mariusz Krogulski. „Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002)” Wydawnictwo Von Borowiecky. Warszawa 2002 rok. (ISBN 83-87689-46-7)