Czesław Wincenty Majewski

Czesław Majewski

Wiesław, Mieszko, Moro

por. Czesław Majewski
kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1902 Brześć Kujawski
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 1962 Kielce
Przebieg służby
Lata służby	1926–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Służba Zwycięstwu Polski Armia Krajowa
Jednostki	14 pułk piechoty Szkoła Podchorążych Piechoty 72 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca plutonu oficer żywnościowy pułku adiutant dowódcy batalionu dowódca kompanii referent bojowy obwodu AK zastępca komendanta obwodu AK
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Kadra oficerska 14 pułku piechoty w II połowie 1928 roku. Od prawej siedzą: kpt. Stanisław Pietrzyk, kpt. Emil Zawisza, mjr Julian Czubryt, ppłk lek. Ewaryst Wąsowski, ppłk Ignacy Misiąg, mjr Mikołaj Świderski, kpt. Stanisław Trojan, kpt. Ludwik Wlazełko i kpt. Józef Tkaczyk. W III rzędzie od dołu jako pierwszy z prawej stoi por. Czesław Majewski.

Czesław Wincenty Majewski ps. „Wiesław”, „Mieszko”, „Moro” (ur. 18 lipca 1902 w Brześciu Kujawskim, zm. 12 grudnia 1962 w Kielcach) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, major Armii Krajowej. Zastępca komendanta Obwodu Sokołów Podlaski Inspektoratu Siedlce Podokręgu Wschodniego Armii Krajowej.

Życiorys

Urodził się w dniu 18 lipca 1902 roku w Brześciu Kujawskim, jako syn Józefa i Michaliny z Bergów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Piechoty, którą ukończył z 23. lokatą (III promocja podporuczników)^[1]. Naukę pobierał w klasie 54 „Wytrwania”^[2]. Kurs unitarny odbył w okresie od dnia 12 września 1923 r. do 1 lipca 1924 roku. I rocznik to nauka w okresie od 1 listopada 1924 r. do 1 lipca 1925 roku; II rocznik to edukacja w okresie od 3 listopada 1925 r. do 15 sierpnia 1926 roku^[a][3].

Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego^[b] mianowany został na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty, ze starszeństwem z dniem dnia 15 sierpnia 1926 roku i 23. lokatą^[4]. Na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wojskowych, marszałka Józefa Piłsudskiego^[c], wcielony został do 14 pułku piechoty^[5], stacjonującego we Włocławku. We włocławskim pułku pełnił służbę do 1931 roku^[6][7]. W roku 1928 zajmował 22. lokatę w swoim starszeństwie pośród podporuczników piechoty^[8]. Awansowany do stopnia porucznika został^[d] ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[9]. W 1930 roku zajmował 2037. lokatę łączną wśród poruczników korpusu piechoty (była to jednocześnie 37. lokata w starszeństwie)^[10]. Na dzień 16 września 1930 r. piastował stanowisko oficera żywnościowego w kwatermistrzostwie 14 pułku piechoty^[11] i jednocześnie pełnił funkcję adiutanta dowódcy I batalionu – mjr. Aleksandra Fiszera^[12].

W dniu 23 października 1931 r. ogłoszono przeniesienie^[e] (w korpusie oficerów piechoty) por. Czesława Majewskiego z 14 pułku piechoty do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej^[13]. Pełniąc służbę w Szkole Podchorążych Piechoty zajmował w 1932 roku nadal 37. lokatę wśród poruczników piechoty ze swego starszeństwa^[14], a na dzień 1 lipca 1933 roku – 36. lokatę w swoim starszeństwie (była to jednocześnie 1372. lokata wśród wszystkich poruczników korpusu piechoty)^[15]. Na dzień 5 czerwca 1935 roku^[f] była to już 1139. lokata łączna na liście starszeństwa poruczników piechoty (32. lokata w starszeństwie)^[16].

Do stopnia kapitana awansowany został ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 263. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[17].

Na dzień 23 marca 1939 r. pełnił funkcję dowódcy 5 kompanii strzeleckiej w 72 pułku piechoty z Radomia^[18], zajmując w tym czasie 197. lokatę wśród kapitanów piechoty w swoim starszeństwie^[19]. Na dzień 1 września 1939 roku nie występował w obsadzie oficerskiej I rzutu 72 pułku piechoty.

W konspiracji

W listopadzie 1939 roku objął stanowisko komendanta obwodu Służby Zwycięstwu Polski w Sokołowie Podlaskim^[20]. W czasie okupacji używał dokumentów na nazwisko inż. Czesława Zaborowskiego^[21]. Zajmował stanowisko zastępcy komendanta Obwodu Sokołów Podlaski AK (wchodzącego w skład Inspektoratu Siedlce Podokręgu Wschodniego AK). Funkcję tę pełnił w okresie od dnia 1 października 1943 r. do dnia 12 sierpnia 1944 roku^[22]. Od jesieni 1943 r. do 20 marca 1944 r. był jednocześnie referentem bojowym Obwodu Sokołów Podlaski AK^[g][23]. W marcu 1944 r. brał udział w próbie odbicia więzionych w Sokołowie Podlaskim żołnierzy podziemia^[h][24]. Za swoją działalność został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych^[25]. W czasie akcji „Burza" mianowany został dowódcą 3 batalionu zapasowego 22 pułku piechoty AK, utworzonego z nadwyżek osobowych (jednocześnie był dowódcą Zgrupowania AK w Puszczy Sterdyńskiej)^[21]. Koncentracja oddziałów Armii Krajowej w Obwodzie Sokołów Podlaski rozpoczęła się w dniu 24 lipca 1944 roku. Żołnierze AK zbierali się między innymi w lasach sterdyńskichich, koło leśniczówki Smolarnia. Dowództwo nad zebranymi w Smolarni oddziałami objął zastępca komendanta Obwodu – mjr Czesław Majewski „Moro”^[i][26] – który ze zgromadzonych żołnierzy sformował trzykompanijny batalion zapasowy. Zgrupowanie to walczyło w Puszczy Sterdyńskiej do 6 sierpnia, rozbijając pod Dzierzbami, wspólnie z żołnierzami 23 pułku ułanów AK, niemiecką kolumnę samochodową. W dniu 6 sierpnia 1944 r. mjr „Moro” otrzymał meldunek, że rozmowy podjęte z przedstawicielami Armii Czerwonej nie przyniosły pozytywnych rezultatów. Dalsze wykonywanie „Burzy” stało się więc, w jego ocenie, niecelowe (odwrót wojsk niemieckich został już bowiem w tym czasie wstrzymany i z każdym dniem zwiększała się liczba niemieckich oddziałów w pobliżu miejsca stacjonowania polskiego zgrupowania). W godzinach wieczornych dnia 6 sierpnia 1944 roku mjr „Moro” wydał rozkaz rozwiązania oddziału^[27].

Major Czesław Wincenty Majewski zmarł w dniu 12 grudnia 1962 roku w Kielcach.

Awanse

• podporucznik – 15 sierpnia 1926, 23. lokata^[4]
• porucznik – 15 sierpnia 1928, 38. lokata^[9]
• kapitan – 1 stycznia 1936, 263. lokata^[17]
• major – 1944^[28]

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi^[19]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[29]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[29]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Księga Pamiątkowa 1830-29.XI.1930: szkice z dziejów piechoty polskiej. Szkoła Podchorążych Piechoty. Ostrów-Komorowo, 1930. [dostęp 2018-08-28].
• Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918–1939. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-937-6.
• Jan Gozdawa-Gołębiowski: Obszar warszawski Armii Krajowej. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1992. ISBN 83-228-0136-X.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2018-08-27].
• Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2018-08-27].
• Rocznik oficerski 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1932. [dostęp 2018-08-27].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 1 lipca 1933 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1933. [dostęp 2018-08-27].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty: dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”. 5 czerwiec 1935 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1935. [dostęp 2018-08-27].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty opublikowana w „Przeglądzie Piechoty”. Zeszyt 11, listopad 1930 r. Przegląd Piechoty: miesięcznik wydawany przez Departament Piechoty, Sekcję Piechoty Towarzystwa Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930. [dostęp 2018-08-27].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935–1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Szkice Podlaskie tom 7. Juliusz Lemke, Marian Jakubik, Henryk Kozłowski – Bitwa pod Jagodnikiem. [dostęp 2018-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-28)].
• Radzyński Rocznik Humanistyczny 2. Podlasie w czasie II wojny światowej. [dostęp 2018-08-28].