Czesław Zadrożny
 kapral | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 maja 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 września 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1940–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Stanowiska | komendant VII okręgu Wołyń BCh |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small} | |
Czesław Zadrożny ps. Głowacki, Mykita (ur. 8 maja 1904 w Warszawie, zm. 8 września 1944 tamże) – żołnierz Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej, komendant Okręgu Wołyń Batalionów Chłopskich, uczestnik powstania warszawskiego walczący w batalionie „Kiliński“ Armii Krajowej.
Życiorys
Urodził się jako syn Wawrzyńca[1].
Podczas okupacji niemieckiej od roku 1940 w konspiracji. Był współzałożycielem Organizacji Małego Sabotażu „Wawer“, a także komendantem Okręgu Północ. 28 lipca 1941 spalił wykonaną z dykty makietę znaku „V“ na pl. Piłsudskiego, który Niemcy rok wcześniej (1 września 1940)[2] przemianowali na Adolf-Hitler-Platz[3][4]. Gubernator dystryktu Ludwig Fischer zamieścił opis tego wydarzenia w swoim urzędowym raporcie[4].
Następnie pracował na Wołyniu jako kierownik Wydziału Bezpieczeństwa Okręgowej Delegatury Rządu RP[1]. Zamieszkał w Kowlu. Równocześnie był zastępcą komendanta VIII Okręgu Wołyń BCh. Po zamordowaniu 10 lipca 1943 Zygmunta Rumla przez UPA objął stanowisko komendanta VIII Okręgu Wołyń BCh. Pod koniec 1943 powrócił do Warszawy.
W powstaniu warszawskim był dowódcą „Wawerskiej” kompanii w szeregach batalionu „Kiliński“. Został ranny 8 września 1944 w rejonie ul. Nowy Świat. Poległ tego samego dnia przy ul. Chmielnej 8[1][5]. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Kronika powstania warszawskiego, Andrzej Kunert, współpraca Zygmunt Walkowski, Warszawa 2004, Wydawnictwo Edipresse Polska i Zysk i Ska. ISBN 83-7298-662-2. s. 127
- ↑ Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 48. ISBN 978-83-07-03239-9.
- ↑ Czesław Michalski: Wojna warszawsko-niemiecka. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik, 1971, s. 138, 140.
- ↑ a b Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 52. ISBN 978-83-07-03239-9.
- ↑ Wojtas błędnie podaje, że poległ w czasie ataku na PAST-ę
Bibliografia
- Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich. T. V. Lublin: Wydawnictwo Bestprint, 2009, s. 698, 733. ISBN 978-8360702-72-7.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).