Czesława Grosserowa

Czesława Grosserowa pseud. Sława (ur. 21 sierpnia 1883 w Jaroszynce na Podolu, zm. 1937 w Moskwie) - lekarka, działaczka socjalistyczna i komunistyczna, 1921–1923 członek KC Komunistycznej Partii Galicji Wschodniej, sekretarka Komunistycznej Frakcji Poselskiej 1926–1927.

Córka Kazimierza Jachimowicza i Marii z Kolankowskich. Absolwentka medycyny na uniwersytecie w Zurychu. Od 1904 członkini PPS, od 1906 PPS-Lewicy, od 1918 KPP. Od 1907 w Warszawie, gdzie pracowała w szpitalu chorób zakaźnych i działała w Komitecie Warszawskim PPS-Lewicy. Podczas I wojny światowej była prelegentką w Uniwersytecie Ludowym w Warszawie i współzałożycielką Klubu Robotniczego im. Tadeusza Rechniewskiego. W 1916 została osadzona przez Niemców w więzieniu w Fordonie, a następnie na Pawiaku (tzw. Serbii), a w 1920 uwięziona we Wronkach przez polskie władze wojskowe. Po zwolnieniu wyjechała do Lwowa, gdzie wstąpiła do Komunistycznej Partii Galicji Wschodniej i została włączona w skład jej KC. W latach 1922–1923 sądzona wraz z innymi komunistami w tzw. procesie świętojurskim, broniona przez adwokata Teodora Duracza, uniewinniona. W latach 1926–1927 była sekretarką Komunistycznej Frakcji Poselskiej. Od 1930 w ZSRR, gdzie była komisarzem sanitarnym Mossowietu (Moskiewskiej Rady) i pracownikiem naukowym Instytutu Higieny. W 1937 została aresztowana w ramach stalinowskich czystek, wkrótce zmarła w szpitalu więziennym na zapalenie płuc.

Jej mężem był jeden z przywódców Bundu Bronisław Grosser.

Bibliografia

• Żanna Kormanowa, Grosserowa Czesława, w: Polski Słownik Biograficzny t. IX, Wrocław-Warszawa-Kraków 1960–1961.