Dół łokciowy

Dół łokciowy

Dół łokciowy (łac. fossa cubitalis) – trójkątny obszar zlokalizowany na przedniej stronie zgięcia łokciowego człowieka.

Ograniczenia

Dół łokciowy ogranicza:

• od góry i przyśrodkowo – przegroda międzymięśniowa ramienia przyśrodkowa (septum intermusculare brachii mediale),
• od góry i bocznie – mięsień dwugłowy ramienia (musculus biceps brachii),
• od dołu i przyśrodkowo – mięsień nawrotny obły (musculus pronator teres),
• od dołu i bocznie – mięsień ramienno-promieniowy (musculus brachioradialis) i mięśnie prostowniki promieniowe nadgarstka.

Od przodu pokrywa go powięź łokciowa (miejsce przejścia powięzi ramienia w powięź przedramienia), wzmocniona przez rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia (aponeurosis musculi bicipitis brachii). Dno dołu stanowią mięsień ramienny (musculus brachialis), mięsień odwracacz (musculus supinator) oraz ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia (musculus biceps brachii).

Zawartość

Ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia dzieli dół na dwie bruzdy. W bruździe promieniowej leży nerw promieniowy (nervus radialis). Druga z bruzd – łokciowa, pokryta jest od strony przedniej przez rozcięgno mięśnia dwugłowego ramienia. Biegnie tędy tętnica ramienna i jej dwie końcowe gałęzie – promieniowa i łokciowa, oraz nerw pośrodkowy (nervus medianus). Pod skórą dołu łokciowego znajdują się żyły powierzchowne: w bruździe łokciowej żyła odłokciowa (vena basilica), a w bruździe promieniowej żyła odpromieniowa (vena cephalica).

Bibliografia

• Anatomia człowieka. Przewodnik do ćwiczeń prosektoryjnych. Danuta Biegańska-Dembowska, Elżbieta Bujacz, Sławomir Woźniak i inni. T. II. Wrocław: 2000.