Dół nadkłowy

Dół nadkłowy (łac. fossa canina) – w anatomii, to płaskie zagłębienie, położone poniżej otworu podoczodołowego i nasady wyrostka jarzmowego. Znajduje się on na wysokości kła i od niego zaczerpnął swoją nazwę. Stanowi on fragment przedniej ściany zatoki szczękowej. Blaszka kostna tworząca dół nadkłowy jest zwykle dość cienka. Zostało to wykorzystane przez otolaryngologów i chirurgów szczękowo-twarzowych, którzy właśnie przez dół nadkłowy dochodzą do zatoki szczękowej podczas operacji Caldwella-Luca. Stanowi miejsce przyczepu jednego z mięśni mimicznych – mięśnia dźwigacza kąta ust^[1].

Przypisy