Dół równoległoboczny

Dół równoległoboczny, widoczny w centralnej części ryciny

Dół równoległoboczny (łac. fossa rhomboidea) – wgłębienie pomiędzy konarami móżdżku stanowiące dno (powierzchnię przednią) komory IV, podzielone pionowo przez bruzdę pośrodkową (sulcus medianus).

Dół równoległoboczny dzielą również prążki rdzenne komory IV (striae medullares ventriculi IV) poziomo na dwie trójkątne powierzchnie: górną i dolną.

Część górna

Jest większa od dolnej, tworzy powierzchnię grzbietową mostu. Ograniczają ją biegnące zbieżnie ku górze konary górne móżdżku. Bocznie od bruzdy pośrodkowej (sulcus medianus) znajduje się wyniosłość przyśrodkowa (eminentia medialis) utworzona przez jądra nerwów czaszkowych i ograniczona bocznie bruzdą graniczną (sulcus limitans fossae rhomboideae). Poniżej od wyniosłości przyśrodkowej można wyróżnić wzgórek nerwu twarzowego (colliculus facialis), utworzony przez biegnące w moście wiązki włókien nerwu twarzowego, owijające się dookoła leżącego głębiej jądra nerwu odwodzącego. Bocznie od wzgórka n. twarzowego znajduje się dołek górny (fovea superior).

Część dolna

Poniżej prążków rdzennych komory IV, bocznie od bruzdy pośrodkowej, znajduje się trójkąt podjęzykowy, czyli trójkąt nerwu podjęzykowego (trigonum hypoglossale, trigonum nervi hypoglossi). Bocznie i ku dołowi od niego znajduje się wąskie pole – trójkąt nerwu błędnego (trigonum nervi vagi).

Bibliografia

  • Janina Sokołowska-Pituchowa: Anatomia człowieka. Warszawa: PZWL, 2006, s. 678. ISBN 83-200-3447-7.

Media użyte na tej stronie