Dąb błotny

Dąb błotny
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bukowce
Rodzina	bukowate
Rodzaj	dąb
Gatunek	dąb błotny
Nazwa systematyczna
Quercus palustris Münchh. Hausvater 5:253. 1770
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Liść dębu błotnego

Dąb błotny (Quercus palustris Münchh.) – gatunek drzewa liściastego z rodziny bukowatych występujący naturalnie w północno-wschodniej i centralnej części Ameryki Północnej. W Europie spotykany w parkach i ogrodach.

Morfologia

Pokrój

Jest to drzewo wolnorosnące. Posiada owalny pokrój. Dorasta do 20 m wysokości^[4]. Korona u młodszych okazów dość smukła, u starszych wąska i lekko sklepiona.

Pień

W dolnej części prawie zawsze bez gałęzi, dopiero w górnej części rozgałęzia się dość gęsto i regularnie. Kora początkowo gładka, jasnoszara, później ciemniejsza z wyraźnym deseniem smugowym, na starszych drzewach z gładkimi bruzdami.

Liście

Mocno wkrojone, do ćwiartki powierzchni liścia. Cechą odróżniającą, oprócz kształtu, są charakterystyczne kępki włosków u zbiegu głównych nerwów od spodu liścia. Jesienią przebarwiają się na intensywny, czerwony kolor. 8-17 cm długości i prawie tak samo szerokie.

Kwiaty

Kwitnie od czerwca do lipca.

Owoc

Żołędzie szeroko półkoliste, do jednej trzeciej zagłębione w niskiej miseczce^[5].

Ekologia

Rośnie na obszarach nizinnych w obrębie zalewów rzecznych, na glebach wilgotnych i mokrych.

Zastosowanie

Sadzony jako roślina ozdobna w parkach i kolekcjach.

Przypisy