Dąbrowa Rzeczycka

Dąbrowa Rzeczycka

wieś
Przystanek kolejowy Kępa
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	stalowowolski
Gmina	Radomyśl nad Sanem
Liczba ludności (2021)	481[1]
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	37-455[2]
Tablice rejestracyjne	RST
SIMC	0804804[3]
Położenie na mapie gminy Radomyśl nad Sanem Dąbrowa Rzeczycka
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dąbrowa Rzeczycka
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Dąbrowa Rzeczycka
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego Dąbrowa Rzeczycka
50°39′24″N 22°02′39″E/50,656667 22,044167

Dąbrowa Rzeczycka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Radomyśl nad Sanem^[3][4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Pochodzenie nazwy

Etymologia tej nazwy świadczy jednoznacznie, że wieś założono na karczowisku dębowego lasu. Do dzisiaj na obrzeżach wsi rosną stare dęby.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z lat 1658-1659. Jej założycielem był Aleksander Grodzki (ur. ? zm. 1667) właściciel większości wsi na posaniu. W 1772 roku Dąbrowa Rzeczycka znalazła się w zaborze austriackim, to właśnie w Dąbrowie Rzeczyckiej znajdowało się przejście graniczne pomiędzy Austrią, a najpierw Rzecząpospolitą, później Księstwem Warszawskim i Kongresówką.

Po I wojnie światowej Dąbrowa Rzeczycka znalazła się w granicach II Rzeczypospolitej w województwie lwowskim w powiecie tarnobrzeskim w gminie Charzewice.

Podczas II wojny światowej Dąbrowa Rzeczycka nie została spacyfikowana, nie ma też wzmianek o partyzantce. Po wojnie wieś znalazła się w województwie rzeszowskim następnie w tarnobrzeskim, a obecnie w podkarpackim.

Topografia miejscowości oraz jej mieszkańcy byli częściowo inspiracją powieści Malowany Ptak Jerzego Kosińskiego. Powieść jest jednak fikcją literacką i brutalne wydarzenia z udziałem lokalnej ludności, a opisane w książce oczami tułającego się samotnego chłopca, nie miały miejsca. Kilkuletni Jerzy Kosiński w rzeczywistości mieszkał w Dąbrowie Rzeczyckiej z rodzicami. Rodzinie udało się przetrwać Szoa dzięki pomocy i usługom mieszkańców wsi oraz zdolnościom organizacyjnym ojca pisarza. W razie, gdyby doszło do ujawnienia faktu zamieszkania wsi przez rodzinę żydowską, miejscowości groziły liczne represje, w tym spalenie, masowe egzekucje jej mieszkańców oraz deportacje do KL Lublin.

Położenie i natura

Dąbrowa Rzeczycka leży na nizinnych terenach w dolinie Sanu. Od północy i południa wieś ograniczona jest bagnami na których występuje wiele gatunków zwierząt, szczególnie ptaków. Wieś położona jest również obok kompleksu leśnego Lasy Lipskie.

Tartak

Na początku XX wieku utworzono w Dąbrowie Rzeczyckiej tartak. Był on bardzo nowoczesny i zmechanizowany. Był to najnowocześniejszy zakład drzewny w Galicji; został spalony przez Niemców w 1939 roku. Do dzisiaj zachował się budynek zarządu tartaku (budynek szkoły) oraz fragment podstawy do piły.

Transport

Dąbrowa Rzeczycka to ważny węzeł komunikacyjny. Krzyżują się tu drogi prowadzące ze Stalowej Woli na Annopol oraz ze Stalowej Woli na Lublin. Przez Dąbrowę Rzeczycką biegnie również linia kolejowa nr 68 Stalowa Wola – Kraśnik. Znajduje się tu przystanek osobowy, który dawniej służył także jako mijanka.

Przypisy

Bibliografia

• Nadsańska Jasna Górka 2008, współautor z W. Gaj-Piotrowskim, Markiem Stańkowskim, Kazimierzem Kuczmanem, Andrzejem Nieznalskim.
• Gminna strona internetowa HTML.

Linki zewnętrzne

• Dąbrowa (6) ''D. rzeczycka'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 927 .