Dławigad afrykański

Dławigad afrykański
Mycteria ibis[1]
(Linnaeus, 1766)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

bocianowe

Rodzina

bociany

Rodzaj

Mycteria

Gatunek

dławigad afrykański

Synonimy
  • Tantalus Ibis Linnaeus, 1766[2]
  • Ibis ibis (Linnaeus, 1766)[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Dławigad afrykański[4] (Mycteria ibis) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae). Żyje samotnie lub w małych stadkach, żeruje na otwartej przestrzeni. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].

Występowanie

Afryka Subsaharyjska i zachodni Madagaskar; zalatuje do północnej Afryki – Maroka, Tunezji i Egiptu[2]. Pospolity na wodach śródlądowych i lokalnie na wybrzeżu. Niektóre osiadłe, większość ptaków koczuje bądź daleko wędruje.

Morfologia

Osobnik młodociany

Długość ciała około 100 cm, rozpiętość skrzydeł 150–165 cm[6]. Masa ciała 1190–2384 g[2].

Upierzenie białe, czarne lotki widoczne w locie, ogon także czarny. Pokrywy skrzydłowe i grzbiet mają różowawy odcień[7]. Dziób lekko zakrzywiony, żółtopomarańczowy. Naga, czerwona skóra twarzy rozciągająca się poza oko; tęczówki ciemnobrązowe[7]. Samice są podobne do samców, ale nieco mniejsze[7].

Ekologia

Jaja z kolekcji muzealnej

Rozród

Gniazdo zbudowane jest z patyków i umieszczone na małym drzewie nad wodą lub wysoko na dużym drzewie na suchym lądzie. Gniazduje kolonijnie w grupach jedno- lub wielogatunkowych do 10-20 par na jednym drzewie (czasami do 50 par); sąsiednie gniazda są oddalone od siebie zwykle o 1-3 m[3][7].

Samica składa 2–4 jaja (zwykle 3). Wysiadywanie trwa około 30 dni, a zajmują się nim oboje rodzice. Pisklęta początkowo pokryte są białym puchem. Rodzice karmią je rybami poprzez regurgitację. Młode stają się w pełni opierzone po 50–55 dniach po wykluciu i opuszczają gniazdo, ale wracają do niego na karmienie i nocują z rodzicami jeszcze przez 1–3 tygodnie. Dojrzałość płciową uzyskują w wieku 3 lat[7].

Pożywienie

W skład jego diety wchodzą małe zwierzęta wodne, takie jak żaby, ryby, owady wodne, robaki, skorupiaki, czasami małe ssaki i ptaki[3][7].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dławigada afrykańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za jest spadkowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne[3].

Przypisy

  1. a b Mycteria ibis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b c d Elliott, A., Garcia, E.F.J. & Boesman, P.: Yellow-billed Stork (Mycteria ibis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-04-14].
  3. a b c d Mycteria ibis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 – bociany – Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-02].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-14]. (ang.).
  6. E. Keller, J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 64. ISBN 83-7227-891-1.
  7. a b c d e f N. Bouglouan: Yellow-billed Stork – Mycteria ibis. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-02]. (ang.).

Bibliografia

  • Gosler Andrew: Atlas ptaków świata. MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Yellow-billed stork standing cropped.jpg
Autor: Mehmet Karatay, Licencja: CC-BY-SA-3.0
A Yellow-billed Stork on the shores of Lake Baringo, Kenya.
Mycteria ibis MHNT.ZOO.2010.11.62.4.jpg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Eggs of yellow-billed stork Two specimens of the same spawn ; collection of Jacques Perrin de Brichambaut.
Yellow-billed Stork (juvenile) (28171748992).jpg
Autor: Becky Matsubara from El Sobrante, California, Licencja: CC BY 2.0
Lake Manyara National Park, Tanzania