Długa noc (powieść)

Zawartość tej strony może naruszać prawa autorskie. Tekst źródłowy prawdopodobnie pochodzi z: Patrz raport [1] Nie usuwaj tego szablonu. Zostanie on usunięty, jeżeli prawa autorskie tego artykułu zostaną wyjaśnione. Jeżeli potrafisz, napisz artykuł tak, aby nie naruszał praw autorskich. Jeżeli masz prawa autorskie do tej treści lub masz zgodę na publikację zgodną z naszą licencją, prosimy, napisz o tym na stronie dyskusji tego artykułu i na stronie Wikipedia:Lista NPA oraz zastosuj procedurę zamieszczania haseł wcześniej opublikowanych. Artykuł zostanie usunięty, jeżeli status praw autorskich do zawartych w nim treści nie zostanie wyjaśniony. Powielanie materiałów chronionych prawami autorskimi – bez zezwolenia właściciela tych praw – jest pogwałceniem obowiązującego prawa, jest też sprzeczne z ustaleniami Wikipedii. Osobom, które regularnie wstawiają takie materiały, może zostać odebrane uprawnienie edytowania Wikipedii.

Długa noc (gruz. დიდი ღამე, trb. didi ghame) – powieść historyczna gruzińskiego pisarza Grigoła Abaszydze, wydana w 1963 roku^[1].

Fresk z monastyru Betania, w Dolnej Kartli, przedstawiający Jerzego IV Laszę

Powieść jest drugą częścią trylogii opowiadającej historię XIII-wiecznej Gruzji. Pierwsza część została wydana w 1957 roku pod tytułem Syn królowej Tamar. Kronika gruzińska z XIII w., trzecia zaś w 1975 - Upadek i triumf Gruzji. Dwie pierwsze części zostały wydane w Polsce. Powieść wprowadza czytelników w czasy panowania królowej Tamary I Wielkiej i jej syna Jerzego IV Laszy, króla Gruzji z dynastii bagratydzkiej, panującego w latach 1213-1223^[1][2][3][4].

Fabuła książki oparta jest na wydarzeniach historycznych z Gruzji w XII-XIII wieku, podczas których kraj doświadczał wielu tragedii^[5]. Najazdy Chorezmijczyków, a potem Mongołów, przerywają rozwój kultury królestwa Gruzji. Na tle tych wydarzeń przedstawione są losy kilku wybitnych postaci ze świata sztuki, polityki i wojska^[6][4][7].

Przypisy