Dżeser

Dżeser

Statua Dżesera w Muzeum Egipskim w Kairze
faraon Egiptu
Okres	od 2690 p.n.e. lub 2720 p.n.e. do 2670 p.n.e. lub 2700 p.n.e.
Dane biograficzne
Dynastia	III dynastia
Miejsce spoczynku	piramida Dżesera
Ojciec	Chasechemui (?)
Matka	Nimaatapis (?)
Rodzeństwo	Sanacht (?)
Żona	Hetephernebti
Dzieci	Sechemchet Inetkaes

Dżeser (Dżoser, Neczerichet) – władca górnego i dolnego Egiptu, pierwszy król z III dynastii z okresu Starego Państwa. Panował w 2690–2670 p.n.e. lub 2720–2700 p.n.e. Niektóre źródła podają datę 2686–2667 p.n.e. Miano Dżeser oznaczało tyle, co święty. Do końca historii starożytnego Egiptu uznawany był za wzór władcy^[1].

Życie

Prawdopodobnie był synem Chasechemui i królowej Nimaatapis, młodszym bratem Sanachta. Niektórzy (Helck) uważają, że był mężem córki Chasechemui i Nimaatapis, Hetephernebti, a więc zięciem ostatniego władcy II dynastii i jego żony.

Pochodził z Tinis. Objął tron po śmierci starszego brata. W pierwszym okresie panowania rządy sprawowała matka jako regentka ze względu na młody wiek władcy. Prawdopodobnie początkowo rządził z Abydos, następnie jednak już z Memfis.

Rządy

Piramida Dżesera

W historii zasłynął jako pierwszy, któremu wzniesiono grobowiec w kształcie piramidy (architektem piramidy w Sakkarze był Imhotep), oraz jako prekursor rzeźby monumentalnej (posąg króla z serdabu). Pierwszy wprowadził też do tytulatury królewskiej nowy przydomek: Złoty Horus, co miało określać władcę jako Horusa słonecznego.

Jak podaje słynna Stela Głodu z Sehel pod Asuanem, za Dżesera panował głód na południu Egiptu, jest to jednak wysoce niepewne, gdyż stela powstała dopiero w czasach ptolemejskich.

Wezyr

Wezyrem Neczericheta był Imhotep – lekarz, architekt i najwyższy kapłan, a także budowniczy pierwszej w dziejach ludzkości piramidy. Jest on postacią nierozłącznie związaną z Dżeserem. Był arcykapłanem boga słońca w Heliopolis. Po śmierci został uznany za boga patronującego rzemiosłu^[1].

Zobacz też

• Piramida Dżesera
• Imhotep

Przypisy

Bibliografia

• NicolasN. Grimal NicolasN., Dzieje starożytnego Egiptu, AdamA. Łukaszewicz (tłum.), Warszawa: PIW, 2004, s. 74–75, ISBN 83-06-02917-8, OCLC 749417518 .
• BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 88–93, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
• Schneider Th. „Leksykon faraonów”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 121–123, ISBN 83-01-13479-8.