D-8

D-8 (Д-8)

Zdobyczny samochód pancerny D-8 armii fińskiej, czerwiec 1942
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Gorkowskie Zakłady Samochodowe
Typ pojazdu	lekki rozpoznawczy samochód pancerny
Trakcja	kołowa
Załoga	2
Historia
Prototypy	1931
Produkcja	1932–1934
Egzemplarze	25
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy GAZ-A o mocy 42 KM
Pancerz	z płyt pancernych o grubości od 3 do 7 mm
Długość	3,54 m
Szerokość	1,70 m
Wysokość	1,68 m
Prześwit	0,22 m
Masa	1 580 kg (bojowa)
Osiągi
Prędkość	85 km/h (droga)
Zasięg	225 km (droga) 120 km (teren)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm (zapas amunicji 2079 sztuk)
Użytkownicy
ZSRR, Hiszpania, Finlandia

D-8 (ros. Д-8) – radziecki lekki rozpoznawczy samochód pancerny z okresu międzywojennego.

Historia konstrukcji

Pod koniec lat dwudziestych w Armii Czerwonej utworzono pierwsze jednostki zmotoryzowane, które wyposażono m.in. w samochody pancerne BA-27, które miały służyć do działań rozpoznawczych. Okazało się samochody te są zbyt ciężkie, dlatego też dowództwo zgłosiło zapotrzebowanie na nowy typ rozpoznawczego samochodu pancernego o niewielkich rozmiarach, uzbrojony w 1 lub 2 karabiny maszynowe, który mógłby służyć do rozpoznania, ochrony i łączności.

Projekt takiego samochodu opracował inż. N.I. Dyrenkow z Gorkowskich Zakładów Samochodowych i został on oznaczony jako D-8 (od nazwiska twórcy). Został on oparty na konstrukcji produkowanego na licencji samochodu GAZ-A (Ford-A). Samochód został opancerzony za pomocą arkuszy blachy pancernej utwardzanej termicznie. Samochód został uzbrojony w dwa karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm umieszczone na stałe w ścianach samochodu. Oba karabiny obsługiwał strzelec siedzący za kierowcą.

W latach 1932–1934 roku wyprodukowano niewielką serię liczącą 25 sztuk samochodów. Później zaniechano jego produkcji wobec wprowadzenia do produkcji seryjnej samochodu pancernego FAI o zbliżonym przeznaczeniu.

Opracowano również drugą wersję tego samochodu wyposażoną w przeciwlotniczy karabin maszynowy usytuowany na dachu pojazdu oraz zmienionym kształcie zlikwidowano natomiast jedno stanowisko karabinu maszynowego w ścianie samochodu. Ta wersja została oznaczona jako D-12.

Użycie

Samochody pancerne D-8 w 1933 zaczęto wprowadzać na wyposażenie jednostek zmechanizowanych.

Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii, kilka z tych samochodów wysłano do Hiszpanii, gdzie używała ich armia republikańska w walkach z wojskami frankistowskimi. Kierowcami byli ochotnicy z ZSRR.

Po raz ostatni samochodów tych użyto w walkach w trakcie wojnie zimowej pomiędzy ZSRR a Finlandią. Większość z nich została wtedy zniszczona. Jeden został zdobyty przez armię fińską i był używany do 1943 roku.

Bibliografia

• А.В. Карпенко: Обозрение отечественной бронетанковой техники (1905-1995). Санкт-Петербург: Невский Бастион, 1996, s. 20.

Linki zewnętrzne

• Rysunki samochodu. o5m6.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-26)].