DOSAAF

DOSAAF ДОСААФ
Państwo	ZSRR
Siedziba	Moskwa
Data założenia	20 sierpnia 1951
Zakończenie działalności	1991
Rodzaj stowarzyszenia	organizacja pozarządowa
Zasięg	ZSRR
Przewodniczący Rady Centralnej	Aleksandr Kołmakow
brak współrzędnych

DOSAAF (ros. ДОСААФ - Добровольное общество содействия армии, авиации и флоту) – organizacja obronna i sportowa w ZSRR, a potem i innych postradzieckich państw, dosłownie: Ochotnicze Towarzystwo Wspierania Armii, Lotnictwa i Marynarki Wojennej.

Historia

Pierwsza ochotnicza organizacja obronna w ZSRR została założona w 1920 roku przez Wojskowe Towarzystwo Naukowe, które wkrótce przemianowano na Towarzystwo Wspierania Obrony ZSRR. W ślad za nim powstało Towarzystwo Awiachim (1925), które zrzeszało Towarzystwo Przyjaciół Floty Powietrznej i Ochotnicze Towarzystwo Przyjaciół Obrony Chemicznej i Przemysłu. W 1927 roku organizacje połączyły się w Towarzystwo Wspierania Obrony, Budownictwa Lotniczego i Chemicznego (Osoawiachim) (ros. Общество содействия обороне, авиационному и химическому строительству (Осоавиахим)). 22 stycznia 1947 roku dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR Osoawiachim został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru za udaną pracę na rzecz wzmocnienia obrony Związku Radzieckiego oraz w związku z 20. rocznicą organizacji^[1]. W 1948 roku na jego bazie powstały trzy niezależne organizacje:

• DOSARM - Ochotnicze Towarzystwo Wspierania Armii (ros. ДОСАРМ - Добровольное общество содействия армии
• DOSAW - Ochotnicze Towarzystwo Wspierania Lotnictwa (ros. ДОСАВ - Добровольное общество содействия авиации
• DOSFLOT - Ochotnicze Towarzystwo Wspierania Marynarki Wojennej (ros. ДОСФЛОТ - Добровольное общество содействия флоту

W 1951 towarzystwa te zostały połączone w DOSAAF (Ochotnicze Towarzystwo Wspierania Armii, Lotnictwa i Marynarki Wojennej)^[2]. 21 stycznia 1977 roku dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR DOSAAF zostało nagrodzone Orderem Lenina^[1].

Członkiem DOSAAF może zostać każdy obywatel ZSRR, który ukończył 14 lat. W wielu przypadkach masowe przyjmowanie uczniów, studentów, robotników i pracowników do DOSAAF było obowiązkowe, na przykład z groźbą pozbawienia premii, stypendium lub innej kary. W związku z tym DOSAAF zostało żartobliwie nazwane „społeczeństwem dobrowolno-przymusowym”. DOSAAF wydawał gazety, magazyny, biuletyny, książki i plakaty, organizował produkcję wojskowych filmów edukacyjnych i taśm filmowych, rozpowszechniał literaturę wojskowo-polityczną, wojskowo-techniczną i sportową.

Struktura

Praca towarzystwa opierała się na inicjatywie i inicjatywie członków towarzystwa pod kierownictwem organizacji partyjnych i była związana z sowieckim związkiem zawodowym, Komsomołem, sportowymi i innymi organizacjami publicznymi. W celu bezpośredniego kierowania pracą utworzono komitet centralny pod przewodnictwem przewodniczącego, komitety republikańskie, regionalne (obwodowe), miejskie i rejonowe. Podstawą DOSAAF były komórki, które powstały w fabrykach, zakładach, kołchozach, instytucjach, organizacjach edukacyjnych i administracji domów. DOSAAF miał swój statut, flagę i godło.

Po rozpadzie ZSRR

Po rozpadzie ZSRR w 1991 roku:

• Na terytorium Federacji Rosyjskiej zorganizowano ROSTO - Rosyjską Obronną Organizację Sportowo-Techniczną (ros. РОСТО - Российская оборонная спортивно-техническая организация. Uchwałą Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 28 listopada 2009 r. ROSTO zostało przemianowane na Ochotnicze Towarzystwo Wspierania Armii, Lotnictwa i Marynarki Wojennej (DOSAAF) [1].
• Na Białorusi 16 października 1991 roku na bazie DOSAAF utworzono BielASTT - Białoruskie Obronne Towarzystwo Sportowo-Techniczne (biał. БЕЛАСТТ - Беларускае абароннае спартыўна-тэхнічнае таварыства). 20 sierpnia 2003 roku organizacja została przekształcona w republikańskie stowarzyszenie państwowo-społeczne DTSAAF - Ochotnicze Towarzystwo Wspierania Armii, Lotnictwa i Marynarki Wojennej Republiki Białoruś (biał. ДТСААФ - Добраахвотнае таварыства садзейнічання арміі, авіяцыі і флоту Рэспублікі Беларусь)^[3].
• Na Ukrainie następcą DOSAAF jest organizacja TSOU - Towarzystwo Wspierania Obronny Ukrainy (ukr. ТСОУ - Товариство сприяння обороні України)^[4], powołane decyzją VII Nadzwyczajnego Zjazdu Komitetu Centralnego republikańskiej organizacji DOSAAF z 26 września 1991 roku.
• W Armenii zorganizowano PSTH - Obronne Towarzystwo Sportowo-techniczne (orm. ՊՍՏՀ - Պաշտպանական սպորտի և տեխնիկական ընկերություն).
• W Azerbejdżanie DOSAAF zostało przekształcone w KHVTİC - Republikańską Radę Ochotniczego Wojskowego Patriotycznego Technicznego Towarzystwa Sportowego (azer. KHVTİC - Könüllü Hərbi Vətənpərvərlik Texniki İdman Cəmiyyəti Respublika Şurası).
• W Kazachstanie powstało DOSAAF Republiki Kazachstanu (kaz. Қазақстан Республикасының ДОСААФ)^[5].
• W Tadżykistanie utworzono TCzMM CzT – Publiczna Organizacja Wspierania Obronny Republiki Tadżykistanu (tadż. ТҶММ ҶТ - Ташкилоти ҷамъиятии мададгори мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон)^[6].
• W Uzbekistanie następcą prawnym DOSAAF Uzbeckiej SRR była Organizacja Wspierania Obronny Uzbekistanu "Patriot" (uzb. Ўзбекистон мудофаасига кўмаклашувчи «Ватанпарвар» ташкилоти), która powstała w 1991 roku^[7].

Zagraniczne analogi

W Bułgarii organizacja podobna do DOSAAF nosiła nazwę OSO - Organizacja Wspierania Obronny (bułg. ОСО - Организация за съдействие на отбраната), w Czechosłowacji była Svazarm - Związek Współpracy z Armią (cz. Svaz pro spolupráci s armádou), w NRD funkcjonowało GST - Towarzystwo dla Sportu i Techniki (niem. Gesellschaft für Sport und Technik). Wymienione organizacje zostały rozwiązane i przestały istnieć.

Przypisy

Bibliografia

• DOSAAF na stronie Wielkiej Encyklopedii Radzieckiej (ros.)