DTP (szczepionka)

DTP (ang. DPT, Di-Per-Te) — skojarzona szczepionka przeciwko błonicy (Diphtheria) powodowanej przez maczugowca błonicy (Corynebacterium diphtheriae), krztuścowi (Pertussis) wywoływanemu przez Bordetella pertussis i tężcowi (Tetanus) wywoływanemu przez laseczkę tężca (Clostridium tetani). Jej składowe to:

  • anatoksyna błonicza
  • zabite, otoczkowe bakterie Bordetella pertussis
  • anatoksyna tężcowa

W przypadku przeciwwskazań do podania szczepionki pełnokomórkowej można stosować szczepionkę zawierającą acelularne (bezkomórkowe) antygeny krztuśca — DTPa.

Szczepionkę DTP opatentowano w 1949[1].

Podobne szczepionki

Szczepionka pozbawiona składowej krztuścowej nosi nazwę DiTe (diphtheria-tetanus)[2]. Istnieje również skojarzona 5-składnikowa szczepionka DTPa-IPV-Hib (chroniąca dodatkowo przed polio i zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych). Jej bezpieczeństwo było obiektem badań[3]. Podanie wspomnianej szczepionki nie zwiększa ryzyka wystąpienia padaczki w pierwszych latach życia. W dniu podania pierwszej i drugiej dawki DTPa-IPV-Hib (w 3. i 5. miesiącu życia) zaobserwowano częstsze występowanie drgawek gorączkowych, jednak ryzyko ich wystąpienia było bardzo małe (mniej niż 1 na 25 tys. przypadków)[4].

Skutki uboczne

W badaniach nie znaleziono związku między zawartym w szczepionce DTP tiomersalem a autyzmem[2][5][6]. W 1993 badano silne reakcje organizmu po podaniu szczepionki DTP u 60 dzieci. U 32 wystąpiły tylko napady drgawkowe, u tylko 14 epizody hipotoniczno-hiporeaktywne (HHE — Hypotonic-Hyporesponsive Episode); u pozostałych dzieci stwierdzono gorączkę, nieutulony płacz (związany z bolesnym dla dziecka wkłuciem) lub nieutulony płacz z drgawkami. Dzieci, u których wystąpiły drgawki miały już podobne przypadki w rodzinie. Zaobserwowane drgawki były podobne do drgawek gorączkowych. Nie stwierdzono związku między toksyną tężcową zawartą w szczepionce a powikłaniami po szczepieniach u badanych dzieci[7].

Przypisy

  1. ↑ Vaccine Timeline. Immunization Action Coalition, 30 grudnia 2016. [dostęp 2017-06-28].
  2. ↑ a b Anne M. Hurley, Mina Tadrous & Elizabeth S. Miller. Thimerosal-Containing Vaccines and Autism: A Review of Recent Epidemiologic Studies. „The Journal of Pediatric Pharmacology and Therapeutics”. 15 (3), 2010. 
  3. ↑ Elwira Sieniawska. Szczepionki i szczepienia. „Biuletyn Lubelskiej Okręgowej Izby Lekarskiej”. 7–8, s. 36-37, 2013. 
  4. ↑ Sun Y, Christensen J, Hviid A, Li J, Vedsted P, Olsen J, Vestergaard M. Risk of febrile seizures and epilepsy after vaccination with diphtheria, tetanus, acellular pertussis, inactivated poliovirus, and Haemophilus influenzae type b. „JAMA”. 307, s. 823–831, 2012. 
  5. ↑ Hershel Jick, M.D. & James A. Kaye. Autism and DPT Vaccination in the United Kingdom. „The New England Journal of Medicine”. 350, s. 2722-2723, 2004. 
  6. ↑ E. Miller, Exposure to Thimerosal-Containing Vaccines in UK Children and Autism - Slides, Immunization Safety Review Committee Meeting 9 of the Institute of Medicine, Washington, D.C., 9 lutego 2004, s. 25 [zarchiwizowane 2004-03-09].
  7. ↑ Blumberg DA, Lewis K, Mink CM, Christenson PD, Chatfield P, Cherry JD. Severe reactions associated with diphtheria-tetanus-pertussis vaccine: detailed study of children with seizures, hypotonic-hyporesponsive episodes, high fevers, and persistent crying. „Pediatrics”. 91 (6), s. 1158-65, 1993. 

Zobacz też

  • Program obowiązkowych szczepień ochronnych

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.