Dagor Dagorath

Dagor Dagorath

Przyczyna	ucieczka Morgotha z Pustki
Wynik	ostateczne zwycięstwo sił Dobra, odmiana świata, odnalezienie Silmarilów, ponowne pojawienie się Dwóch Drzew
Walczące strony
Valarowie, Quendi, Edainowie, wolne ludy Ardy; ogólnie pojęte dobro Morgoth; ogólnie pojęte zło
Dowódcy
Tulkas, Eonwe, Túrin Morgoth†
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane całkowite, w tym sam Morgoth
Portal Śródziemie

Dagor Dagorath (sin. Bitwa Bitew) – bitwa ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Przepowiedziana przez Mandosa w Drugim Proroctwie (jeszcze niestoczona) ostateczna bitwa pomiędzy siłami dobra i zła, zwana również Ostatnią Bitwą.

Treść przepowiedni

Podobno Morgoth, gdy straże na Bramach Nocy zasną, zniszczy Słońce i Księżyc. Wtedy Eärendil strąci go z przestworzy i rozpocznie się Ostatnia Bitwa. Tulkas stoczy walkę z Morgothem, a wraz z nim po prawej Eönwë, a po lewej Túrin Turambar, który wróci z Domów Umarłych. Jego czarny miecz Gurthang zada Morgothowi śmierć. Tak zostaną pomszczeni wszyscy ludzie.

Później świat zostanie ukształtowany na nowo, a Silmarile odzyskane. Eärendil odda klejnot, który powierzono jego pieczy. Wtedy Fëanor weźmie Silmarile i zaniesie je Yavannie. Ona ożywi Dwa Drzewa. Pelóri zostaną zrównane i światło rozbłyśnie na całym świecie. Valarowie staną się młodzi, a elfowie powrócą ze zmarłych. O ludziach jednak nic nie wiadomo oprócz Túrina, któremu dane jest miejsce między synami Valarów^[1].

Literatura

Wzmianka na temat Dagor Dagorath pojawia się m.in. w Silmarillionie, gdzie jednym z gwiazdozbiorów utworzonych na niebie przez Vardę był Menelmakar w lśniącym pasie, znak wróżebny Ostatniej Bitwy. Treść Drugiego Proroctwa Mandosa została zawarta w piątym tomie „History of Middle Earth”, jak dotąd nieprzetłumaczonej na język polski – jednak fragment zawierający treść Proroctwa, w tym opis Dagor Dagorath, doczekał się przekładu.

Wykorzystanie w kulturze

Muzycy z Izraela, grający black metal, nazwali swój zespół Dagor Dagorath^[2].

Przypisy