Dajr asz-Szajch
| ||
![]() Zawija asz-Szajch Sultan Badr | ||
Państwo | ![]() | |
Dystrykt | Dystrykt Jerozolimy | |
Wysokość | 475 m n.p.m. | |
Populacja (1945) • liczba ludności | 220 | |
Data zniszczenia | 21 października 1948 | |
Powód zniszczenia | atak Sił Obronnych Izraela | |
Obecnie | Nes Harim | |
![]() | ||
Strona internetowa |
Dajr asz-Szajch (arab. دير الشيخ) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Jerozolimy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko arabskiej (al-Nakba), po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 21 października 1948[1].
Położenie
Dajr asz-Szajch leżała wśród wzgórz Judei, w odległości 16 kilometrów na zachód od miasta Jerozolima. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 678,1 ha. We wsi mieszkało wówczas 220 osób[2].
własność gruntów | powierzchnia gruntów (hektary) |
---|---|
Arabowie | 136,6 |
Żydzi | 0 |
publiczne | 541,5 |
Razem | 678,1 |
Rodzaj użytkowanych gruntów | hektary |
---|---|
uprawy oliwek | 40 |
uprawy nawadniane | 29,1 |
uprawy zbóż | 102,5 |
nieużytki | 545,7 |
zabudowane | 0,8 |
Historia
W okresie panowania mameluków (1250-1517) wieś Dajr asz-Szajch była siedzibą jednej z najbardziej znanych w okolicy dynastii lokalnych szejków. Założycielem wioski był al-Sajid Badr-al Din Muhammad, który prawdopodobnie przybył do Palestyny z Iraku. Założył on tutaj islamską szkołę religijną, która przyciągała wielu uczniów[3]. W 1596 Dajr asz-Szajch była niewielką wsią, z populacją liczącą 113 mieszkańców. Utrzymywali się oni z upraw pszenicy, jęczmienia, oliwek, owoców, oraz hodowli kóz i miodu[4].
W okresie panowania Brytyjczyków Dajr asz-Szajch była średniej wielkości wsią. Wieś posiadała dwa meczety[2].
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w drugiej połowie maja 1948 wieś zajęły egipskie oddziały. Podczas operacji Ha-Har w nocy z 20 na 21 października 1948 wieś zajęli Izraelczycy. Mieszkańcy zostali wysiedleni, a wszystkie domy wyburzono[2].
Miejsce obecnie
Na gruntach wioski Dajr asz-Szajch powstał w 1950 moszaw Nes Harim.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Dajr asz-Szajch: „Jednym z nielicznych zachowanych budynków jest zawija asz-Szajch Sultan Badra. Jest to biała budowla z dwoma kopułami, łukowym wejściem i dziedzińcem. Obecnie miejsce to służy jako atrakcja dla izraelskich turystów. Zachodnia część terenu jest pokryta kamiennym gruzem i porośnięta dziką trawą”[2].
Przypisy
- ↑ Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5.
- ↑ a b c d Welcome To Dayr al-Shaykh (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-10-22].
- ↑ Daphna Ephrat: Spiritual wayfarers, leaders in piety: Sufis and the dissemination of Islam in medieval Palestine. Harvard: Harvard CMES, 2008, s. 158. [dostęp 2011-10-22]. (ang.)
- ↑ Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten. Erlangen: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 113.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Israel_location_map.svg: NordNordWest
- derivative work: Nableezy (talk)
Location map of Mandatory Palestine
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).