Daktyl (księżyc)

Daktyl
Daktyl, zdjęcie zrobione przez sondę Galileo, 28 sierpnia 1993.
Odkrywca	sonda Galileo
Data odkrycia	28 sierpnia 1993
Tymczasowe oznaczenie	S/1993 (243) 1
Charakterystyka orbity
Półoś wielka	108 km
Okres obiegu	1,54 d
Nachylenie do płaszczyzny orbity planety	9°
Własności fizyczne
Średnica równikowa	1,4 km
Masa	4 × 1012 kg
Okres obrotu wokół własnej osi	min. 8 h, max. 1,54 d
Albedo	0,21 ± 0,02
Jasność absolutna	13,6m

(243) Ida I Daktyl – niewielkich rozmiarów naturalny satelita planetoidy (243) Idy, sfotografowany przez sondę kosmiczną Galileo podczas jej przelotu obok tej planetoidy w drodze do Jowisza w dniu 28 sierpnia 1993. Jego nazwa prowizoryczna to S/1993 (243) 1.

Jest pierwszym odkrytym księżycem planetoidy.

Charakterystyka orbity i właściwości fizyczne

Daktyl ma średnicę 1,4 km, krąży w średniej odległości 108 km od centralnej planetoidy w czasie ok. 37 godzin, po orbicie o nachyleniu 9° do równika Idy. Prędkość orbitalna sięga 22 km/h. Daktyl jest obiektem, na którym dostrzec można liczne kratery. Jego masa wynosi około 4 × 10¹² kg. Uważa się, że Daktyl zawiera większe ilości żelaza niż użyte w historii ludzkości, co w dalekiej przyszłości czyni go potencjalnym źródłem tego surowca^[1].

Pochodzenie

Istnieją dwie hipotezy dotyczące jego powstania. Według pierwszej Ida oraz Daktyl powstały jednocześnie, według drugiej Daktyl odłączył się od Idy w wyniku uderzenia w nią dużego obiektu (innej planetoidy?). Mógł on także zostać przechwycony grawitacyjnie przez masywniejszą Idę.

Nazwane formacje geologiczne na Daktylu

Kratery uderzeniowe na powierzchni Daktyla noszą nazwy od mitologicznych Daktylów.

Zobacz też

• lista planetoid z księżycami

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Informacje o układzie planetoidy (243) Ida z Johnston's Archive (ang.)