Daktylowiec kanaryjski
 | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | eukarionty |
|---|---|
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny zielone |
| Nadgromada | rośliny telomowe |
| Gromada | rośliny naczyniowe |
| Podgromada | rośliny nasienne |
| Nadklasa | okrytonasienne |
| Klasa | Magnoliopsida |
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) |
| Rząd | arekowce |
| Rodzina | arekowate |
| Rodzaj | daktylowiec |
| Gatunek | daktylowiec kanaryjski |
| Nazwa systematyczna | |
| Phoenix canariensis hort. ex Chabaud La Provence Agric. 19:293-297, figs. 66-68. 1882 | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Daktylowiec kanaryjski (Phoenix canariensis hort. ex Chabaud) – gatunek rośliny z rodziny arekowatych (palm), pochodzący z zachodniego wybrzeża Afryki, najprawdopodobniej z Wysp Kanaryjskich[4]. Nazywana jest palmą królewską.
Morfologia
- Pień
- Brązowy, zwężający się ku górze, zakończony u góry dużym zielonym pióropuszem liści. Osiąga wysokość do 25 m (zwykle 20 m).
- Liście
- Około 80–120 ułożonych w pióropusz. Są pierzaste i dochodzą do 6 m długości.
- Kwiaty
- Palma ta jest rośliną dwupienną, wiatropylną.
Zastosowanie
- Ze względu na atrakcyjny wygląd daktylowiec kanaryjski jest często uprawiany w cieplejszych, na ogół subtropikalnych regionach świata, szczególnie w klimacie śródziemnomorskim. Roślina ta występuje od południowej Wielkiej Brytanii na wyspie Tresco aż po południe Chile. Bardzo popularna jest w całej południowej Europie, a także w cieplejszych regionach USA, Australii, Nowej Zelandii, południowej Afryce, Chile i Argentynie.
- W Polsce ze względu na klimat uprawiana jest w oranżeriach lub w pojemnikach jako roślina pokojowa.
Uprawa
Palmę rozmnaża się przez nasiona, które po wysadzeniu w ciągu od 3 tygodni do 6 miesięcy kiełkują. Na plantacjach sadzi się ją w proporcjach 3–5 osobników męskich na 100 żeńskich. Po tym czasie palma rośnie niewiarygodnie szybko, w ciągu 6 miesięcy osiąga ok. 1 metra, potem bardzo mocno zwalnia wzrost w górę, lecz rośnie dość szybko w boki. Uprawa tej rośliny możliwa jest w miejscach, gdzie temperatura nigdy nie spada poniżej -10/-12 °C. W przypadku dłużej utrzymującej się ujemnej temperatury konieczna może być dodatkowa ochrona przed zimnem. Palma ta charakteryzuje się dużą odpornością na suszę.
Inwazyjność
W Kalifornii, Australii i Nowej Zelandii daktylowiec kanaryjski okazał się rośliną inwazyjną. W Nowej Zelandii zaadaptował się w wielu środowiskach, między innymi w gęstych lasach deszczowych. Radzi sobie również w namorzynach, gdyż toleruje sól. Nasiona roznoszone są przez ptaki, a we wczesnym stadium rozwoju odróżnienie daktylowca kanaryjskiego od innych, miejscowych gatunków jest trudne.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-15] (ang.).
- ↑ Phoenix canariensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
- Daktylowiec kanaryjski. [dostęp 2010-02-17].
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Amanda Grobe, Licencja: CC BY-SA 2.5
Phoenix canariensis, Botanical Garden, Madeira