Dalewo (województwo wielkopolskie)

Dalewo

wieś
Jedna z głównych ulic wsi
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	śremski
Gmina	Śrem
Wysokość	80-85 m n.p.m.
Liczba ludności (2022)	389[1]
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	63-100[2]
Tablice rejestracyjne	PSE
SIMC	0596197
Położenie na mapie gminy Śrem Dalewo
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dalewo
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Dalewo
Położenie na mapie powiatu śremskiego Dalewo
52°01′30″N 16°55′10″E/52,025000 16,919444

Dalewo (niem. Bruchtal^[3]) – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem. Położona jest na Pojezierzu Krzywińskim, nad zachodnim brzegiem móreckiego jeziora. Większość zabudowań mieści się wzdłuż drogi do Mełpina (4068) oraz przy bezimiennych ulicach dochodzących. Przez wieś przebiega również droga wojewódzka nr 432 (Leszno – Września) około 11. kilometra od centrum Śremu.

Historia

Dalewo założone zostało prawdopodobnie na przełomie XI i XII wieku, kiedy podlegało setnikowi z miejscowości Kuszkowo pod Krzywiniem. Około roku 1230 po raz pierwszy nazwę wsi w formie Daleuo wymieniono w dokumencie, jaki miał wydać Władysław III Laskonogi^[4]. Przez wieki wchodziła ona w skład majątku Benedyktynów z Lubinia^[5][6], pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego^[7].

Wieś Daliewo położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego^[8].

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Dalewo należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej^[9]. Dalewo należało do majątku Jerka, którego właścicielem był wówczas (1846) rząd pruski w Berlinie (w Jerce znajdował się urząd pruski)^[9]. W skład majątku Jerka wchodziło łącznie 16 wsi. Według spisu urzędowego z 1837 roku Dalewo liczyło 292 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 32 dymów (domostw)^[9].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Atrakcje turystyczne

Zabytkiem prawnie chronionym jest^[10]:

• Kościół św. Wojciecha z początku XIV wieku^[5][6].

Pozostałymi obiektami z gminnej ewidencji zabytków są^[11]:

• Budynek szkoły z XIX wieku.
• Zabytkowe domy mieszkalne.
• Dwie kapliczki przydrożne: figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z 1912 naprzeciw cmentarza parafialnego oraz figura Niepokalanego Serca Matki Boskiej z 1955 przy wjeździe do wsi od strony Wyrzeki^[12][13].

Świątkami przydrożnymi oprócz wymienionych kapliczek są figury Matki Boskiej Różańcowej z 1919 w parku plebanii oraz z 1980 w przeszklonej niszy wbudowanej w budynek mieszkalny, figura św. Floriana na ścianie budynku Ochotniczej Straży Pożarnej oraz trzy krzyże przydrożne^[13].

Przypisy