Damian Kurasz

Damian Kurasz
Imię i nazwiskoDamian Krzysztof Kurasz
Data i miejsce urodzenia12 listopada 1976
Sanok
Instrumentygitara elektryczna, gitara akustyczna
Zawódmuzyk, realizator, kompozytor, producent, realizator, wykładowca
PowiązaniaJustyna Steczkowska, Ania Szarmach, Stachursky, Natalia Kukulska, Michał Szpak
Zespoły
Bieszczadersi, Tołhaje, Pectus, My Bike, Aspidistra
Damian Kurasz (w środku) wraz z grupą Tołhaje. Pierwszy z prawej Maciej Cierliński

Damian Krzysztof Kurasz[1] (ur. 12 listopada 1976 w Sanoku) – polski gitarzysta, muzyk sesyjny, kompozytor, aranżer, producent muzyczny, realizator nagrań, wykładowca.

Życiorys

Damian Kurasz urodził się 12 listopada 1976 w Sanoku. Pochodzi z umuzykalnionej niezawodowo rodziny (ojciec grał na skrzypcach, matka na akordeonie). Jest synem Józefa (zm. 1989[2]) i Czesławy Kurasz (ur. 1938, z domu Podstawska[3], wicestarosta sanocka i radna Rady Powiatu Sanockiego oraz działaczka społeczna[4]). Brat m.in. Iwony (ur. 1964), Janusza (ur. 1967), Anety (ur. 1968), Mariusza (ur. 1972[5], także muzyk, właściciel sklepu muzycznego i studia nagraniowego „Manek” w Sanoku[6]) i Katarzyny (ur. 1978)[7].

Naukę gry na gitarze rozpoczął w wieku 10 lat. W 1993 jego autorskie nagrania przesłane do czasopisma „Gitara i Bas” zostały entuzjastycznie ocenione przez Grzegorza Skawińskiego. Został absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Wandy Kossakowej w Sanoku kształcąc się pod kierunkiem Iwony Bodziak[8][9][10][11]. W 1996 ukończył Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku z tytułem technika mechanika o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych[12]. W okresie nauki szkolnej był członkiem zespołów Fever (wraz z bratem Mariuszem, basistą) oraz Pigs in Space. Został absolwentem Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w specjalizacji gitary[13].

Na początku studiów wraz z Pawłem Steczkowiskim utworzył grupę Smile System. Został członkiem grup[14]: Tołhaje (współzałożyciel w 2000[15])[16], Bieszczadersi[17][18], Stachursky (2003-2008), Pectus (od 2008 tymczasowo[19], od stycznia 2009 na stałe[20])[21][22], My Bike (wraz z byłymi muzykami formacji Pectus[23][24][25][26]), Aspidistra, zespołu Natalii Kukulskiej. Współpracował z przedstawicielami polskiej muzyki rozrywkowej: Justyna Steczkowska, Ania Szarmach, Kasia Klich, Georgina Tarasiuk, Michał Bajor, Piotr Rubik, Mario Szaban, Siwy Dym, Gordon Haskell[27], Jon Lord[28], Michael Bolton, Demis Roussos, Śrubki[29], Lemar, Patrizio Buane, Helena Vondráčková, Patricia Kazadi, Marcin Nowakowski, Loka, Michał Szpak.

Uczestniczył w programach telewizyjnych Idol, Taniec z Gwiazdami, Jak oni śpiewają, Show Time, Przebojowa noc, Tylko nas dwoje, Soapstar Superstar, Rodzina jak z nut, Must Be the Music. Tylko muzyka (wraz z grupą My Bike w 2014[30]).

Został wykładowcą: w Instytucie Humanistyczno-Artystycznym Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku[31] (2003-2009, wówczas także kierownikiem zespołu Instytutu Muzycznego[32]), na Warsztatach Jazzowych Brzozowie (2009), w Szkole Muzycznej I st. w Dydni, w Instytucie Muzyki na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego (2013), na Bieszczadzkich Warsztatach Muzycznych w Orelcu[33]. W styczniu 2020 obronił doktorat na Akademii Muzycznej w Katowicach.

Od 2002 żonaty z Katarzyną, z którą ma syna Franciszka i córkę Aleksandrę[34].

Dyskografia

Członek grup
Muzyk sesyjny

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów D. Kurasza.
  2. ↑ Życie rodzinne. W: Czesława Kurasz: Niczego nie żałuję. Wspomnienia. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2015, s. 133. ISBN 978-83-61043-23-2.
  3. ↑ Dom rodzinny. Dzieciństwo i lata szkolne. W: Czesława Kurasz: Niczego nie żałuję. Wspomnienia. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2015, s. 25, 28. ISBN 978-83-61043-23-2.
  4. ↑ Cesława Kurasz – wywiad. [dostęp 2016-04-15].
  5. ↑ Życie rodzinne. W: Czesława Kurasz: Niczego nie żałuję. Wspomnienia. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2015, s. 110. ISBN 978-83-61043-23-2.
  6. ↑ Biografia. sh173913.website.pl. [dostęp 2016-04-15].
  7. ↑ Dzieci, śluby wnuki. W: Czesława Kurasz: Niczego nie żałuję. Wspomnienia. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2015, s. 178, 184, 192, 198-201, 207. ISBN 978-83-61043-23-2.
  8. ↑ Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. Wandy Kossakowej. oem.pl. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-15)].
  9. ↑ Marian Struś. Szlifierze diamentów. „Tygodnik Sanocki”, s. 7, Nr 16 (806) z 20 kwietnia 2007. 
  10. ↑ Marian Struś. Festiwal z trampoliną. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 15 (1164) z 11 kwietnia 2014. 
  11. ↑ Cieszę się ze spotkania z Bartkiem i Dominikiem!. „Tygodnik Sanocki / Goniec Zjazdowy”, s. 5, Wydanie specjalne z 22 czerwca 2014. 
  12. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 125. ISBN 978-83-61043-23-2.
  13. ↑ Dzieci, śluby wnuki. Damian. W: Czesława Kurasz: Niczego nie żałuję. Wspomnienia. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2015, s. 205. ISBN 978-83-61043-23-2.
  14. ↑ Bartosz Błażewicz. Dobry wokalista potrzebny od zaraz. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 44 (1042) z 4 listopada 2011. 
  15. ↑ O zespole. tolhaje.pl. [dostęp 2015-06-06].
  16. ↑ Tołhaje. tworczebieszczady.pl. [dostęp 2015-06-06].
  17. ↑ Bartosz Błażewicz. Zagrał dla dzieci. „Tygodnik Sanocki”, s. 7, Nr 12 (1212) z 20 marca 2015. 
  18. ↑ Staram się śpiewać archaicznie. 2012-03-02. [dostęp 2015-06-06].
  19. ↑ Bartosz Błażewicz. Pectus jedzie rowerem. „Tygodnik Sanocki”, s. 12, Nr 50 (1149) z 20 grudnia 2013. 
  20. ↑ Bartosz Błażewicz. Kurasz na płycie Pectusa. „Tygodnik Sanocki”, s. 4, Nr 10 (904) z 6 marca 2009. 
  21. ↑ Bartosz Błażewicz. Pectus w „Zakuciu”. „Tygodnik Sanocki”, s. 5, Nr 26 (972) z 2 lipca 2010. 
  22. ↑ Pectus: do Sanoka wrócimy na pewno, to jest nieuniknione!. 2009-05-04. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-13)].
  23. ↑ Bartosz Błażewicz. My Bike na święta. „Tygodnik Sanocki”, s. 5, Nr 49 (1148) z 13 grudnia 2013. 
  24. ↑ Sanoczanin na polskiej scenie muzycznej. eSanok.pl. [dostęp 2015-06-06].
  25. ↑ Zobacz świąteczny klip zespołu My Bike. W piosence zaśpiewały sanockie Souliki. eSanok.pl. [dostęp 2015-06-06].
  26. ↑ Wspólnie iść do celu nie tylko przez „Ten jeden dzień”. 2013-12-14. [dostęp 2015-06-06].
  27. ↑ Mamy się dobrze. dayandnight.pl. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-16)].
  28. ↑ Bartosz Błażewicz. Drugie spotkanie z legendą. „Tygodnik Sanocki”, s. 5, Nr 46 (992) z 19 listopada 2010. 
  29. ↑ Anna Ryznar: Trwa Międzynarodowy Festiwal Piosenki „Rzeszów Carpathia Festival” 2010. Nowiny, 2010-05-21. [dostęp 2015-06-06].
  30. ↑ Bartosz Błażewicz. Promują płytę w „Must Be the Music”. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 10 (1159) z 7 marca 2014. 
  31. ↑ Studencka Jesień. 2008-11-26. [dostęp 2019-06-09].
  32. ↑ Wydarzenia roku szkolnego 2009/2010. zs1sanok23.nazwa.pl. [dostęp 2015-06-06].
  33. ↑ Bieszczadzkie Warsztaty Muzyczne w Orelcu. raduli.info. [dostęp 2015-06-06].
  34. ↑ Dzieci, śluby wnuki. Damian. W: Czesława Kurasz: Niczego nie żałuję. Wspomnienia. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2015, s. 204-205, 206. ISBN 978-83-61043-23-2.
  35. ↑ Debiutancka płyta. pectus.com.pl. [dostęp 2015-06-06].
  36. ↑ Pectus – Pectus. polskirock.art.pl. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  37. ↑ Stos Praw. pectus.com.pl. [dostęp 2015-06-06].
  38. ↑ Pectus – Stos Praw. polskirock.art.pl. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-19)].
  39. ↑ Bartosz Błażewicz. My Bike – My Bike (2013) –recenzja. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, Nr 10 (1159) z 7 marca 2014. 
  40. ↑ Siwy Dym - „Elvis z Poronina”. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)].
  41. ↑ Maciej Warda: Filip Sojka „Powrót do Gry”. topguitar.pl/, 2009-11-05. [dostęp 2015-06-06].
  42. ↑ Bartosz Błażewicz. Sukces sanockiego muzyka. „Wygrał” gitarę. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (345), s. 5, 19 czerwca 1998. 
  43. ↑ Bartosz Błażewicz. Najlepszy gitarzysta. Nagroda za indywidualność. „Tygodnik Sanocki”. Nr 49 (474), s. 1, 8 grudnia 2000. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tolhaje1.jpg
Autor: Merijka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zespół Tołhaje