Dana Nĕmcová

Ten artykuł od 2021-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dana Němcová

Dana Němcová na pogrzebie Vaclava Havla (2011).
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1934 Most
Posłanka do Zgromadzenia Federalnego Czechosłowacji
Okres	od 1989 do 1992

Dana Němcová (ur. 14 stycznia 1934 w Moście) – czechosłowacka psycholog, polityk, sygnatariuszka Karty 77.

Życiorys

Urodziła się Moście, w rodzinie nauczycielskiej. W 1952 ukończyła w Chomutovie. Po zdaniu matury pracowała w szkole podstawowej jako nauczycielka. W latach 1953–1958 studiowała psychologię i filozofię na Uniwersytecie Karola. W czasie studiów została ochrzczona i wyszła za mąż za filozofa Jiříego Němca, jednego z inicjatorów Karty 77. Zaczęła brać udział w seminariach Jana Patočki. Utrzymywała również kontakty z polskimi środowiskami pism „Znak”, „Więź” i „Tygodnik Powszechny”. Zajmowała się przemycaniem zakazanej literatury katolickiej. Po ukończeniu studiów pracowała jako psycholog kliniczny. W połowie lat pięćdziesiątych znalazła się w kręgu zainteresowania Státní bezpečnosti.

Praska Wiosna 1968

Po wydarzeniach praskiej wiosny w sierpniu 1968 udała się na emigrację do Austrii. Trzy miesiące później wróciła do Pragi. W latach siedemdziesiątych współorganizowała występy Plastic People of the Universe A także festiwale muzyczne zakazanych zespołów undergroundowych. Po uwięzieniu członków zespołu w 1976 organizowała protesty przeciwko ich uwięzieniu. W 1977 podpisała się pod Kartą 77. W 1978 została współzałożycielka Komitetu Obrony Niesprawiedliwie Prześladowanych. W maju 1979 została aresztowana. W areszcie przebywała do października. Została skazana na lata w zawieszeniu pod zarzutem próby obalenia republiki. W 1988 została założycielką Czechosłowackiego Komitetu Helsińskiego. Po aksamitnej rewolucji weszła w skład Zgromadzenia Federalnego. W czerwcu 1990 po wyborach parlamentarnych utrzymała swój mandat. W 1993 była współzałożycielką poradni dla uchodźców Czeskiego Komitetu Helsińskiego. Po śmierci Olgi Havlovej została wybrana na przewodniczącą rady nadzorczej Komitetu Dobrej Woli Olgi Havlovej.