Danaił Kiriłow
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 25 czerwca 1970 Dimitrowgrad | |
| Zawód, zajęcie | polityk, prawnik | |
| Alma Mater | Uniwersytet Sofijski im. św. Klemensa z Ochrydy | |
| Stanowisko | minister sprawiedliwości (2019–2020) | |
Danaił Dimitrow Kiriłow, bułg. Данаил Димитров Кирилов (ur. 25 czerwca 1970 w Dimitrowgradzie[1]) – bułgarski polityk, prawnik i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 2019–2020 minister sprawiedliwości.
Życiorys
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy[2], pracował jako prawnik[1]. W 1997 dołączył do Bułgarskiej Partii Socjalistycznej. Był m.in. pełnomocnikiem procesowym byłego premiera Żana Widenowa i członkiem gabinetu politycznego ministra Kostadina Paskałewa. Obejmował kierownicze stanowiska w przedsiębiorstwach sektora prywatnego[3]. W latach 2003–2009 zasiadał w radzie miejskie w Sofii[4]. W międzyczasie przeszedł do ugrupowania GERB[3].
W latach 2009–2013 był przedstawicielem rządu w obwodzie miejskim Sofia[2]. W 2013 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2014 i 2017[1][2].
W kwietniu 2019 dołączył do trzeciego rządu Bojka Borisowa, zastępując na stanowisku ministra sprawiedliwości odwołaną Ceckę Caczewą[5]. Zakończył urzędowanie we wrześniu 2020[6]. Podał się do dymisji w okresie masowych protestów oraz konfliktu premiera z prezydentem Rumenem Radewem[7].
Przypisy
- ↑ a b c Данаил Димитров Кирилов (bułg.). parliament.bg. [dostęp 2019-04-05].
- ↑ a b c Данаил Кирилов – Министър на правосъдието (bułg.). parliament.bg. [dostęp 2019-04-05].
- ↑ a b Данаил Кирилов – изпълнителят (bułg.). capital.bg, 28 lipca 2017. [dostęp 2019-04-05].
- ↑ ПРЕМИЕРЪТ БОЙКО БОРИСОВ НОМИНИРА ДАНАИЛ КИРИЛОВ ЗА МИНИСТЪР НА ПРАВОСЪДИЕТО (ОБНОВЕНА) (bułg.). 5gmedia.bg, 4 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-05].
- ↑ Данаил Кирилов вече е правосъден министър (bułg.). news.bg, 5 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-05].
- ↑ Десислава Ахладова поема правосъдното министерство (bułg.). investor.bg, 3 września 2020. [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Magdalena Cedro, Michał Potocki: Drugi miesiąc protestów w Bułgarii: Oczy Europy szeroko zamknięte. gazetaprawna.pl, 7 września 2020. [dostęp 2021-04-07].
|