Daniel Inouye
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przewodniczący pro tempore Senatu Stanów Zjednoczonych | |
Okres | od 28 czerwca 2010 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Senator Stanów Zjednoczonych z Hawajów | |
Okres | od 3 stycznia 1963 |
Poprzednik | Oren E. Long |
Następca | |
Kongresmen z Hawajów (cały stan) | |
Okres | od 21 sierpnia 1959 |
Poprzednik | (pierwszy kongresmen |
Następca | Thomas Ponce Gill |
![]() | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Daniel Ken Inouye (wymowa nazwiska: Ken Inoue 井上建 Inoue Ken) ur. 7 września 1924 w Honolulu, zm. 17 grudnia 2012 w Waszyngtonie) – amerykański polityk, działacz Partii Demokratycznej, który reprezentował ojczysty stan Hawaje w Senacie Stanów Zjednoczonych od 1963.
Od 28 czerwca 2010 przewodniczący pro tempore Senatu Stanów Zjednoczonych, zastąpił na tym stanowisku zmarłego Roberta Byrda.
W latach 1959–1963 zasiadał w Izbie Reprezentantów, a więc reprezentował Hawaje nieprzerwanie od uzyskania przez nie statusu 50. stanu USA. Był też pierwszym senatorem pochodzenia japońskiego. Odznaczony m.in. Medalem Honoru i japońskim Orderem Wschodzącego Słońca.
Życiorys
Urodził się w Honolulu jako syn imigrantów japońskich. Uczęszczał do miejscowych szkół publicznych. W czasie II wojny światowej służył w szeregach US Army jako ochotnik (1943–1947), początkowo w stopniu szeregowego. Zwolniono go ze służby w randze kapitana. Za swoją dzielność w boju został uhonorowany 21 czerwca 2001 Kongresowym Medalem Honoru. W trakcie walk stracił prawą rękę.
W 1950 ukończył studia na Uniwersytecie Hawajskim. Następnie kontynuował studia na wydziale prawa George Washington University, które ukończył w 1952. W 1953 przyjęto go do palestry, dzięki temu mógł rozpocząć prywatną praktykę.
Jego żona, z którą przeżył ponad 57 lat, zmarła 13 marca 2006. Miał z nią syna, Daniela Kena juniora.
Wczesna kariera publiczna
Jego pierwszym publicznym stanowiskiem była praca w charakterze asystenta prokuratora publicznego w Honolulu (1953–1954). W latach 1954–1958 zasiadał w terytorialnej Izbie Reprezentantów, cały czas piastując urząd lidera większości. Z kolei lata 1954–1958 spędził w hawajskim Senacie.
Pierwszy kongresmen z Hawajów
Po przyjęciu Hawajów do Unii jako 50. stanu zdobył nominację Partii Demokratycznej jako kandydat na jedynego wówczas reprezentanta Hawajów w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych (istniał tam tylko jeden okręg wyborczy, tzw. At-Large. Drugi stworzono kiedy już zasiadał w Senacie). Po wygraniu wyborów, 21 sierpnia 1959 objął urząd. W 1960 został wybrany ponownie i zasiadał w Izbie Reprezentantów do 3 stycznia 1963.
Senator
Kiedy urzędujący senator, demokrata Oren E. Long, nie ubiegał się o reelekcję w 1962 Inouye zdobył nominację i na to stanowisko. Wygrał wybory większością 69,4 do 30,6 procent głosów. Jego rywalem był republikanin Ben Dillingham. Wybierano go ponownie w latach 1968, 1974, 1980, 1986, 1992, 1998, 2004 i 2010.
Inouye stał się szeroko znany, kiedy był członkiem specjalnej senackiej komisji ds. zbadania Watergate. To on przewodniczył też komisji do zbadania afery Iran-Contras (1987–1989).
23 maja 2005 Inouye był jednym z umiarkowanych senatorów demokratycznych, którzy poszli na kompromis z republikanami w sprawie zatwierdzenia trzech konserwatywnych nominacji prezydenta George’a W. Busha, aby uniknąć impasu, przy czym demokraci zachowali sobie prawo korzystnej interwencji w przyszłości.
Poglądy polityczne
Daniel Inouye był określany jako umiarkowany liberał:
- popierał prawo kobiet do przerywania ciąży;
- popierał pełne i równe prawa obywatelskie dla osób innej orientacji seksualnej;
- sprzeciwiał się planom prywatyzacji programu ubezpieczeń społecznych;
- sprzeciwiał się nieograniczonemu prawu do posiadania broni palnej;
- nie popierał instytucji kary śmierci;
- nie popierał kontrowersyjnego PATRIOT ACT;
- głosował w 2002 przeciwko zgodzie na interwencję w Iraku.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)
- Strona senacka. inouye.senate.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-24)].
- Daniel Inouye w bazie Notable Names Database (ang.)
- On the Issues
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar: Bronze Star
Vector illustration based on photo of a Bronze Oak leaf cluster awarded by the United States Department of Defense to be worn as an add-on device on various awards and decorations to denote more than one bestowal of the decoration.
Baretka amerykańskiego odznaczenia Purple Heart.
Baretka amerykańskiego odznaczenia Purple Heart.
Autor: SaluteVII, Licencja: CC BY-SA 4.0
Presidential Medal of Freedom (ribbon)
Ribbon for the European-African-Middle Eastern Campaign Medal awarded by the United States Department of Defense.
Ribbon for the World War II Victory Medal awarded by the United States Department of Defense.
Baretka: Order Lakanduli – II Klasa, Wielki Krzyż (Bayani).
United States Army First Lieutenant Daniel K. Inouye was awarded the Medal of Honor for his actions during World War II
Baretka: Filipińska Legia Honorowa – I Klasa (wz. 2003), Szef Komandor (Punong Komandante).
Baretka Wielkiej Wstęgi Kwiatów Paulowni Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia).
Od 2003: Baretka Orderu Kwiatów Paulowni (Japonia).
Daniel Inouye's signature.
Seal of the President Pro Tempore of the United States Senate, vectorized in Inkscape
Baretka: Order Sikatuny – II Klasa (wz. 2003), Wielki Krzyż (Datu).