Daniel Jones (fonetyk)
Data i miejsce urodzenia | 12 września 1881 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 4 grudnia 1967 |
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater | University of Cambridge |
Daniel Jones (ur. 12 września 1881 w Londynie, zm. 4 grudnia 1967 w Gerrards Cross w hrabstwie Buckinghamshire) – brytyjski językoznawca specjalizujący się w fonetyce. Opracował m.in. system samogłosek kardynalnych.
Absolwent King’s College na Uniwersytecie Cambridge, gdzie skończył z wyróżnieniem studia matematyczne[1][2], następnie w latach 1905–1906 studiował fonetykę w Paryżu[1]. W 1912 r. założył wydział fonetyki na University College London. Jego pierwsze dzieła dotyczyły angielskiej fonetyki i intonacji. Opracował również słownik wymowy dla języka angielskiego. Jego pionierskie prace były przełomowe w dziedzinie nieeuropejskich języków tonicznych[3].
W 1917 r. wystąpił ze swoją koncepcją fonemu[4]. Jego ujęcie było oparte o podobieństwa fonetyczne dźwięków, a nie cechy fonologiczne (dystynktywne)[5]. W tym samym roku opracował koncepcję samogłosek kardynalnych, tworzących diagram samogłoskowy używany po dziś dzień przy opisie samogłosek. Celem było opracowanie metody nauczania fonetyki w oderwaniu od konkretnego języka. Jones przyjął system wyidealizowanych samogłosek, oparty na położeniu języka przy artykulacji skrajnych samogłosek. System ten przyjął się i z nielicznymi modyfikacjami jest używany do dziś[4]. Jest on również twórcą pojęcia i podstawowych zasad Received Pronunciation[3], który to standard jest używany w metodyce nauczania języka angielskiego jako nieojczystego. Jones zajmował się przede wszystkim fonetyką stosowaną.
Był członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Fonetycznego od 1906 r. – w jego ramach zajmował się opracowaniem i promowaniem międzynarodowego alfabetu fonetycznego. Od 1921 do emerytury w 1949 r. prowadził wydział fonetyki UCL[3].
Przypisy
- ↑ a b Daniel Jones (1881–1967) phonetician (ang.). W: Oxford University Press [on-line]. [dostęp 2017-06-14].
- ↑ Lewis ↓.
- ↑ a b c Beverley Collins, Paul Carley: Daniel Jones – phonetician (ang.). W: Oxford Biographies [on-line]. Oxford University Press. [dostęp 2017-06-14].
- ↑ a b Peter Roach: A Little Encyclopedia of Phonetics (ang.). W: University of Reading [on-line]. [dostęp 2019-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-18)].
- ↑ Adam Heinz: Dzieje językoznawstwa w zarysie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 323.
Bibliografia
- Jack Windsor Lewis: The Daniel Jones Legacy (ang.). [dostęp 2017-10-29].
- ISNI: 0000 0001 1046 6312
- VIAF: 24730674, 154755048
- LCCN: n50039955
- GND: 118776347
- NDL: 00550063
- LIBRIS: zw9cdlph250zs94
- BnF: 128630494
- SUDOC: 052467864
- NLA: 35251804
- NKC: jn20020620003
- NTA: 068369174
- CiNii: DA00968468
- Open Library: OL1820993A
- PLWABN: 9810551607105606
- NUKAT: n97038644
- OBIN: 38315
- J9U: 987007263532705171
- BNA: 000058817
- CONOR: 17202531
- ΕΒΕ: 147974
- WorldCat: lccn-n50039955, lccn-nb2011014702