Daniel Odija

Daniel Odija
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1974
Słupsk

Zawód, zajęcie

prozaik, poeta, dziennikarz, animator kultury

Daniel Odija (ur. 13 maja 1974 w Słupsku[1]) – polski pisarz, dziennikarz, publicysta i animator kultury[2].

Życiorys

Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Krzywoustego w Słupsku, gdzie w 1993 zdał egzaminy maturalne[1]. Absolwent Akademii Pomorskiej w Słupsku. Studiował później w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy w Warszawie[1]. Pracował w słupskim oddziale Telewizji Polskiej[3].

Publikował w wielu periodykach literackich[3], w roku 2000 – nakładem słupskiego oddziału Związku Literatów Polskich – ukazał się zbiór jego opowiadań zatytułowany Podróże w miejscu. Kolejne jego książki zostały wydane przez Wydawnictwo Czarne. Jego twórczość zalicza się do tzw. Prozy Północy.

Jego pierwszą książką, która się ukazała jest Ulica. W swoich utworach pisarz maluje realistyczny obraz tzw. Polski B przełomu tysiącleci. Akcja jego powieści i opowiadań rozgrywa się w podupadłych miasteczkach (Ulica) oraz na popegeerowskiej wsi (Tartak). Bohaterami Odiji są przegrani transformacji ustrojowej – bezrobotni, bezdomni, podupadli intelektualiści, robotnicy oraz drobni kombinatorzy, złodzieje i oszuści, ale także młodzi ludzie dopiero wkraczający w dorosłość. Wszyscy z trudem utrzymują się na powierzchni, żyjąc z dnia na dzień bez większej nadziei na poprawę losu. Powieść Tartak w 2004 znalazła się wśród finalistów Nagrody Literackiej Nike[4], a Kronika umarłych była nominowana do Nagrody Literackiej Nike w 2011[5].

Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej”, „Playboyu”, „Piśmie”, czy „Blizie” oraz w antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na język francuski, niemiecki, ukraiński i macedoński.

Mieszka w Słupsku.

Twórczość (wybór)

W dorobku publikacyjnym D. Odija znajdują się m.in.[6]:

  • Podróże w miejscu (Wydawnictwo Agora, 2000)
  • Ulica (Wydawnictwo Czarne, 2001)
  • Tartak (Wydawnictwo Czarne, 2003)
  • Szklana huta (Wydawnictwo Czarne, 2005)
  • Niech to nie będzie sen (Wydawnictwo Literackie, 2008)
  • Kronika umarłych (Wydawnictwo W.A.B., 2010)
  • Stolp. komiks, rys.: Wojciech Stefaniec, (Wyd. Komiksowe 2017)[1]
  • Przezroczyste głowy (Wydawnictwo Literackie, 2018)
  • Rita, komiks rys. Wojciech Stefaniec (Wydawnictwo Timof Comics, 2019)
  • Pusty przelot (Wydawnictwo Czarne, 2021)

Przypisy

  1. ↑ a b c d Barbara Tyszkiewicz: Biogram: Daniel Odija. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2016. [dostęp 2018-07-04].
  2. ↑ Daniel Odija: Nie wtrącam się do adaptacji Ulicy. e-teatr.pl, 2016. [dostęp 2018-07-04].
  3. ↑ a b Tartak jak muzyka. e-teatr.pl. [dostęp 2018-07-04].
  4. ↑ Nagroda Nike 2004. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-19].
  5. ↑ Nagroda Nike 2011. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-19].
  6. ↑ Odija, Daniel. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-06-18].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Daniel Odija 3281.jpg
Autor: Rafał Komorowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Daniel Odija, Dolnośląski Festiwal Opowiadania 2017, Świdnica