Daniel Ponce de León

Daniel Ponce de León
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1980
Cuauhtémoc

Obywatelstwo

Meksyk

Wzrost

165 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

piórkowa

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

48

Zwycięstwa

44

Przez nokauty

35

Porażki

4

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. Bilans walk aktualny na 7 czerwca 2014.

Daniel Ponce de León (ur. 27 lipca 1980 w Cuauhtémoc) – meksykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBO w kategorii junior piórkowej (do 122 funtów).

Kariera amatorska

Reprezentował Meksyk na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000, przegrał jednak już w pierwszej walce z późniejszym brązowym medalistą, Wołodymyrem Sydorenko.

Kariera zawodowa

Zawodową karierę rozpoczął w marcu 2001. 28 sierpnia 2003, w swojej piętnastej walce, pokonał już w pierwszej rundzie byłego mistrza świata IBF w kategorii muszej, Francisco Tejedora.

17 lutego 2005 zmierzył się w walce eliminacyjnej IBF z przyszłym mistrzem WBA, Celestino Caballero. Ponce de León w ósmej rundzie leżał na deskach i przegrał całą walkę na punkty[1]. Po dwóch kolejnych zwycięskich walkach stanął przed szansą zdobycia wakującego tytułu mistrza świata WBO. 29 października 2005 pokonał na punkty Taja Soda Looknongyangtoya i zdobył pas mistrzowski[2].

W 2006 trzy razy obronił swój tytuł. W maju w drugiej rundzie znokautował Gersona Guerrero[3], niecałe dwa miesiące później już w pierwszej rundzie zakończył pojedynek rewanżowy z Looknongyangtoyem, a w październiku wygrał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie z Alem Seegerem[4].

17 marca 2007 pokonał byłego mistrza WBC w kategorii muszej i przyszłego mistrza WBO w kategorii koguciej, Gerrego Peñalosę[5]. Pięć miesięcy później już w pierwszej rundzie znokautował oficjalnego pretendenta do tytułu, Reya Bautistę[6], a 28 września, także przez nokaut, pokonał w piątej rundzie Kolumbijczyka Reynaldo Lopeza. W ostatniej walce w 2007 zwyciężył jednogłośnie na punkty z rodakiem, Eduardo Escobedo[7].

7 czerwca 2008 stracił tytuł mistrza świata WBO, przegrywając niespodziewanie już w pierwszej rundzie z Juanem Manuelem Lópezem[8].

Na ring powrócił niecałe pięć miesięcy później, nokautując w czwartej rundzie mniej znanego boksera, Damiana Marchiano. Kolejną walkę stoczył 25 kwietnia 2009 roku, pokonując na punkty Marlona Aguilara. Meksykanin miał w tej walce zdecydowaną przewagę, a jego rywal w ósmej rundzie leżał na deskach[9].

5 września 2009 roku w walce eliminacyjnej WBA w kategorii piórkowej pokonał na punkty Roineta Caballero[10]. 20 lutego 2010 znokautował w trzeciej rundzie Orlando Cruza[11], a 1 maja 2010 wygrał jednogłośnie na punkty z Corneliusem Lockiem[12].

Przypisy

  1. Michael Woods: Ponce De Leon embraces warrior mentality (ang.). ESPN.com. [dostęp 2009-05-14].
  2. Boxing Encyclopedia (ang.). [dostęp 2009-05-14].
  3. Gonzalez, Ponce De Leon retain WBO titles (ang.). USA Today. [dostęp 2009-05-14].
  4. Graham Houston: Daniel Ponce de Leon TKO8 Al Seeger (ang.). Fightwriter.com. [dostęp 2009-05-14].
  5. Graham Houston: Daniel Ponce de León W12 Gerry Penalosa (ang.). Fightwriter.com. [dostęp 2009-05-14].
  6. Sean Ocampo: Daniel Ponce De Leon Boom-Boom's Rey Bautista (ang.). Eastsideboxing.com. [dostęp 2009-05-14].
  7. Ponce de Leon Hangs onto Crown (ang.). sportinglife.com. [dostęp 2009-05-14].
  8. James Slater: Shocker! Juan Manuel Lopez Blows Away Daniel Ponce de Leon In One Round (ang.). EastSide Boxing.com. [dostęp 2009-05-14].
  9. Ponce De Leon victorious! (ang.). Fightnews.com. [dostęp 2009-05-14].
  10. Concepcion wins WBA interim belt; Ponce De Leon wins featherweight eliminator (ang.). Fightnews.com, 06.09.2009. [dostęp 2009-09-19].
  11. James Slater: Daniel Ponce de Leon Scores KO Win, Vivian Harris Suffers TKO Loss (ang.). EastSideBoxing.com, 21.02.2010. [dostęp 2010-05-03].
  12. Andreas Hale, Francisco Salazar: More Results from Vegas (ang.). Fightnews.com, 01.05.2010. [dostęp 2010-05-03].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.