Daniel Ricciardo

Daniel Ricciardo
Ilustracja
Daniel Ricciardo (2019)
Imię i nazwisko

Daniel Joseph Ricciardo

Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1989
Perth

Sezon 2022
Seria

Formuła 1

Zespół

McLaren F1 Team

Samochód

McLaren MCL36

Nr startowy

3

Partnerzy

Lando Norris

Sukcesy

2006: Bronze medal icon.svg Azjatycka Formuła BMW
2008: Gold medal icon.svg Zachodnioeuropejska Formuła Renault 2.0
2008: Silver medal icon.svg Europejska Formuła Renault 2.0
2009: Gold medal icon.svg Brytyjska Formuła 3
2010: Silver medal icon.svg Formuła Renault 3.5
2014: Bronze medal icon.svg Formuła 1
2016: Bronze medal icon.svg Formuła 1

Strona internetowa

Daniel Joseph Ricciardo (ur. 1 lipca 1989 w Perth) – australijski kierowca wyścigowy, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1 od sezonu 2011. Od sezonu 2021 kierowca zespołu McLaren, zwycięzca ośmiu wyścigów Formuły 1, dwukrotny II wicemistrz Formuły 1 (2014, 2016), mistrz Brytyjskiej Formuły 3 (2009).

Życiorys

Początki kariery

Ricciardo rozpoczął karierę w 2000 roku, od startów w kartingu. Po jej zakończeniu postanowił rozpocząć poważną karierę wyścigową, debiutując w Zachodnioaustralijskiej Formule Ford w 2005 roku. W ciągu trzech wyścigów zgromadził 74 punkty, dzięki czemu został sklasyfikowany na 8. miejscu.

W kolejnym sezonie przeniósł się do Azjatyckiej Formuły BMW, gdzie zajął 3. miejsce w końcowej klasyfikacji. Wziął udział również w dwóch wyścigach amerykańskiego cyklu, podczas których uzyskał łącznie trzy punkty, zajmując ostatecznie 20. pozycję. Na koniec sezonu Australijczyk wystartował w Światowym Finale BMW, który zakończył na 5. pozycji.

Formuła Renault

W 2007 roku przeniósł się do Włoskiej Formuły Renault. W klasyfikacji generalnej zajął 6. pozycję, zdobywając 196 punktów. Wziął udział również w dwóch rundach europejskiego cyklu.

W 2008 roku dzielił starty między Europejską a Południowoeuropejską Formułą Renault, w zespole SG Formula. Sezon ten okazał się przełomowy w karierze Australijczyka, gdyż zdobył niemalże dwa tytuły mistrzowskie (w europejskiej edycji nieznacznie uległ Finowi, Valtteri Bottassowi). Oprócz tego gościnnie wystąpił w jednej rundzie Formuły 3 Euroseries (nie był liczony do klasyfikacji końcowej). W pierwszym wyścigu dojechał na szóstym, natomiast w drugim na piętnastym miejscu.

Formuła 3

W sezonie 2009 roku awansował do Brytyjskiej Formuły 3. W zespole Carlin Motorsport zdominował pierwszy weekend cyklu, a dzięki równej i konsekwentnej jeździe przez cały sezon, zdobył tytuł mistrzowski na rundę przed zakończeniem rywalizacji. W ciągu sezonu trzynastokrotnie stanął na podium, z czego siedem razy na najwyższym stopniu. Z tą samą ekipą wziął też udział w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau. Wyścigu nie udało mu się jednak ukończyć. Gościnnie wystąpił również w jednej rundzie Formuły Renault 3.5. We francuskim zespole Tech 1 Racing pierwszego z wyścigów nie ukończył, natomiast w drugim zajął piętnastą pozycję.

Formuła Renault 3.5

Daniel Ricciardo podczas wyścigu Formuły Renault 3.5 na torze Circuit Paul Ricard (2011)

W 2010 roku podpisał kontrakt z zespołem Tech 1 Racing, na udział w pełnym sezonie Formuły Renault 3.5. Ricciardo do ostatniego wyścigu walczył o tytuł mistrzowski, jednak ostatecznie mistrzostwo przegrał dwoma punktami z Rosjaninem Michaiłem Aloszynem. W przedostatniej rundzie sezonu na hiszpańskim torze Circuit de Catalunya, po zdominowaniu wyścigu, zrównał się punktami z Rosjaninem. Dzień później Australijczyk przegrał jednak walkę z Aloszynem, ostatecznie zajmując czwartą w wyścigu (przy trzeciej Michaiła) i drugą lokatę w klasyfikacji generalnej mistrzostw. Australijczyk ośmiokrotnie znalazł się na podium, z czego czterokrotnie na najwyższym stopniu.

W kolejnym sezonie Ricciardo ponownie brał udział w serii (w zespole ISR), pomimo zaangażowania w Formułę 1 (był kierowcą testowym Scuderia Toro Rosso, by potem zostać etatowym zawodnikiem zespołu HRT F1 Team). Starty te miały na celu umożliwić Australijczykowi utrzymać formę i uniemożliwić odzwyczajenie od warunków wyścigowych. Rola kierowcy rezerwowego była jednak priorytetową funkcją, dlatego też Ricciardo nie wziął udziału w pierwszej i ostatniej rundzie sezonu, które kolidowały z weekendem Grand Prix (zastąpił go Brytyjczyk Lewis Williamson). W ciągu trzynastu wyścigów Ricciardo sześciokrotnie znalazł się na podium, odnosząc przy tym jedno zwycięstwo, na ulicznym torze Monte Carlo. Junior Red Bulla zwyciężył także w drugim wyścigu na torze Monza (startował z pole position), po nałożeniu kary na Jean-Érica Vergne'a. Po apelacji zespołu Francuz odzyskał jednak wygraną, natomiast Ricciardo uzyskał na pierwotnie zajęte przez niego drugie miejsce. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej uplasował się na 5. pozycji.

Formuła 1

2010–2013: Red Bull i Toro Rosso

2010

Od sezonu 2010, Ricciardo, będąc juniorskim kierowcą Red Bulla, pełni funkcję kierowcy testowego i rezerwowego austriackiego zespołu Red Bull Racing oraz włoskiego Scuderii Toro Rosso.

2011
Daniel Ricciardo podczas Grand Prix Japonii w bolidzie HRT F111 (2011)

W sezonie 2011 został kierowcą testowym i piątkowym zespołu Scuderia Toro Rosso. Posiada również rekord toru Yas Marina Circuit uzyskany 17 listopada 2010 podczas testu młodych kierowców i wynosi on 1:38.102.

30 czerwca 2011 roku, Ricciardo potwierdził swoje starty w Formule 1 w sezonie 2011 od Grand Prix Wielkiej Brytanii w zespole Hispania Racing F1 Team zastępując tym samym Naraina Karthikeyana[1].

W kwalifikacjach do debiutanckiego wyścigu zajął ostatnie, 24. miejsce[2]. W wyścigu zaś uplasował się na 19. pozycji tracąc do lidera 3 okrążenia[3].

24 lipca, do wyścigu o Grand Prix Niemiec wystartował z 22. pozycji startowej. Linię mety zaś przekroczył jako 19. tracąc do zwycięzcy wyścigu 3 okrążenia[4].

1 października 2011 dokonał pokazów bolidu Red Bull RB7 na bulwarze Rajpath w Indiach (było to dozwolone w ramach testów na prostej)[5].

2012

14 grudnia 2011 został potwierdzony jako kierowca etatowy Scuderii Toro Rosso na sezon 2012[6]. Zespół Toro Rosso nie przynosił nadziei na wysokie osiągnięcia w wyścigach. Jednak Ricciardo, podobnie jak jego zespołowy kierowca Jean-Éric Vergne liczył na zatrudnienie w przyszłości w roli kierowcy wyścigowego w zespole Mistrzów Świata konstruktorów – Red Bull Racing. W ciągu sezonu Australijczyk walczył w poszczególnych wyścigach o punkty. Zdobywał je sześciokrotnie w łącznej sumie dziesięciu punktów. Został sklasyfikowany na osiemnastej pozycji w klasyfikacji generalnej, tuż za swoim kolegą z zespołu.

2013

Na sezon 2013 ekipa Scuderia Toro Rosso przedłużyła kontrakty ze swoimi kierowcami. Tym razem jednak, szczególnie w drugiej części sezonu, Ricciardo spisywał się lepiej od Vergne'a. Siedmiokrotnie zdobywał punkty. Dwukrotnie (w Chinach i Włoszech) były to zdobycze sześciopunktowe. Australijczyk dwukrotnie poprawił swój dorobek punktowy z poprzedniego sezonu. Ukończył sezon na czternastym miejscu w klasyfikacji generalnej.

Red Bull (2014–2018)

2014
Daniel Ricciardo podczas Grand Prix Singapuru w bolidzie Red Bull RB10 (2014)

W połowie sezonu 2013 kierowca Red Bull Racing Mark Webber ogłosił odejście z Formuły 1 po zakończeniu sezonu. W związku z tym kandydatem do jego zastąpienia stał się jeden z kierowców Scuderii Toro Rosso. 2 września 2013 ogłoszono wybór Daniela Ricciardo.

Po zmianie regulaminu silników zespół Red Bull Racing stracił rolę dominatora w Formule 1. Jednak już w pierwszym wyścigu sezonu, w swoim domowym Grand Prix Australijczyk wykręcił drugi czas w kwalifikacjach, przygrywając jedynie z Lewisem Hamiltonem. Na starcie wyścigu Ricciardo stracił pozycję na rzecz Rosberga, lecz po awarii silnika w bolidzie Hamiltona utrzymał drugą pozycję. Tę pozycję utrzymał do mety i ku radości miejscowych kibiców, po raz pierwszy stanął na podium. Jednak po wyścigu ogłoszono jego dyskwalifikację ze względu na przekraczanie dopuszczalnego limitu przepływu paliwa, ustalonego na 100 kg/h. W kolejnych wyścigach Ricciardo (poza dwoma wyścigami) regularnie zdobywał punkty. Ponadto zarówno w kwalifikacjach, jak i w wyścigach pokonywał swojego kolegę zespołowego – czterokrotnego mistrza świata Sebastiana Vettela. W wyścigu o Grand Prix Hiszpanii po raz pierwszy (po dyskwalifikacji w Australii) stanął na podium, plasując się na trzeciej pozycji. Sukces ten powtórzył w Monako. Już w wymienionych wyścigach z jego sukcesów cieszyła się ogromna rzesza fanów, których zdołał sobie zjednać pogodną atmosferą i ciągłym uśmiechem na twarzy. Jednak pierwszy duży sukces odniósł w Kanadzie, gdzie doskonale wykorzystał problemy Mercedesa z bolidem. Zdołał się przebić z szóstego miejsca do czołówki i po udanych manewrach wyprzedzania objął prowadzenie, które utrzymał do mety. Odniósł pierwsze zwycięstwo w karierze oraz jako pierwszy przełamał zwycięską passę Mercedesa. Do końca sezonu nikt inny nie zdołał powtórzyć tego wyczynu. Jeśli nie zwyciężał kierowca Mercedesa, to wygrywał Ricciardo. Zrobił to jeszcze dwukrotnie – na Węgrzech i w Belgii. Miejsca w pobliżu podium w pozostałych wyścigach sprawiły, że długo liczył się w walce o mistrzowski tytuł. Jednak ostatecznie z dorobkiem 238 punktów został sklasyfikowany na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej.

2018

Ricciardo rozpoczął sezon na 4. miejscu w Australii startując z 8 pozycji. Z powodu awarii układu elektrycznego nie ukończył GP Bahrajnu. Po starcie z 6 pozycji wygrał GP Chin z przewagą prawie 9 sekund. Podczas walki o 4. miejsce w Azerbejdżanie doszło do kontaktu z jego partnerem zespołowym Maxem Verstappenem, przez co obaj kierowcy nie ukończyli wyścigu. W Hiszpanii ukończył na 5. miejscu ustanawiając najszybsze okrążenie wyścigu. W Monako Ricciardo zajmował 1. miejsce podczas wszystkich trzech treningów, za każdym razem poprawiając rekord okrążenia. Podczas kwalifikacji zdobył swoje drugie w Monako Pole Position i kolejny raz ustanowił rekord okrążenia. Pomimo awarii MGU-K udało mu się wygrać Grand Prix Monako. Była to jego pierwsza wygrana GP Monako oraz pierwsze zwycięstwo po zdobyciu Pole Position. Monako był ostatnim Grand Prix sezonu w którym Ricciardo zdobył podium. W kolejnych wyścigach został kierowcą, który nie ukończył największej liczby wyścigów (łącznie 8). Ustanowił najszybsze okrążenia w Australii, Chinach, Hiszpanii i na Węgrzech. Zakończył sezon na 6 pozycji w klasyfikacji kierowców, zdobywając łącznie 170 punktów.

Renault (2019–2020)

W sierpniu 2018 roku ogłoszono, że Ricciardo podpisał 2-letni kontrakt z zespołem Renault. W zespole Red Bulla zastąpi go Pierre Gasly. Sezon 2019 ukończył na 9. miejscu, zdobywając 54 punkty. W maju 2020 poinformowano, że opuści on zespół Renault F1 i przeniesie się do brytyjskiego zespołu McLaren F1 w sezonie 2021. Zastąpi on odchodzącego Carlosa Sainza Jr, który w sezonie 2021 będzie reprezentować Scuderia Ferrari[7][8].

McLaren (od 2021)

Daniel Ricciardo podczas GP Austrii w bolidzie McLaren MC35M(2021)

Po dwóch latach w zespole Renault, Daniel Ricciardo dołączył do zespołu McLaren na sezon 2021, tym samym zastępuje miejsce Carlosa Sainza Jr., który przeszedł do zespołu Ferrari. Jego partnerem na rok 2021 został Lando Norris[9]. W tym sezonie wygrał Grand Prix Włoch na torze Monza, a jego kolega z zespołu stanął na drugim miejscu. 8 października 2022 roku ogłosił, że nie będzie brał udziału w wyścigach w F1 w sezonie 2023[10].

Wyniki

Formuła Renault 3.5

RokZespółWyniki w poszczególnych eliminacjachPunktyPozycja
2009Tech 1 RacingHiszpania
CAT
Hiszpania
CAT
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Monako
MON
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Francja
FRA
Francja
FRA
Portugalia
PRT
Portugalia
PRT
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Hiszpania
ARA
Hiszpania
ARA
034
NU15
2010Tech 1 RacingHiszpania
ARA
Hiszpania
ARA
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Monako
MON
Czechy
CZE
Czechy
CZE
Francja
FRA
Francja
FRA
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Hiszpania
CAT
Hiszpania
CAT
1362
3213511256216111NU214
2011ISRHiszpania
ARA
Hiszpania
ARA
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Monako
MON
Niemcy
DEU
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Francja
FRA
Francja
FRA
Hiszpania
CAT
Hiszpania
CAT
1445
10961125NW122262

Formuła 1

RokZespółSamochódSilnikWyniki w poszczególnych eliminacjachPunktyPozycja
2011
[11]
Hispania Racing F1 TeamHRT F111Cosworth CA2011 2.4 V8Australia
AUS
Malezja
MAL

CHN
Turcja
TUR
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Kanada
KAN
Unia Europejska
EUR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Japonia
JPN
Korea Południowa
KOR
Indie
IND

ABU
Brazylia
BRA
027
191918NUNU19221918NU20
2012
[12]
Scuderia Toro RossoToro Rosso STR7Ferrari Tipo 056 2.4 V8Australia
AUS
Malezja
MAL

CHN
Bahrajn
BHR
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Kanada
KAN
Unia Europejska
EUR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Japonia
JPN
Korea Południowa
KOR
Indie
IND

ABU
Stany Zjednoczone
USA
Brazylia
BRA
1018
912171513NU1411131315912910913101213
2013
[13]
Scuderia Toro RossoToro Rosso STR8Ferrari Tipo 056 2.4 V8Australia
AUS
Malezja
MAL

CHN
Bahrajn
BHR
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Kanada
KAN
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Korea Południowa
KOR
Japonia
JPN
Indie
IND

ABU
Stany Zjednoczone
USA
Brazylia
BRA
2014
NU1871610NU1581213107NU191310161110
2014
[14]
Infiniti Red Bull RacingRed Bull RB10Renault Energy F1-2014 1.6T V6Australia
AUS
Malezja
MAL
Bahrajn
BHR

CHN
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Kanada
KAN
Austria
AUT
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
DEU
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Japonia
JPN
Rosja
RUS
Stany Zjednoczone
USA
Brazylia
BRA

ABU
2383
DKNU443318361153473NU4
2015
[15]
Infiniti Red Bull RacingRed Bull RB11Renault Energy F1-2015 1.6T V6Australia
AUS
Malezja
MAL

CHN
Bahrajn
BHR
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Kanada
KAN
Austria
AUT
Wielka Brytania
GBR
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Japonia
JPN
Rosja
RUS
Stany Zjednoczone
USA
Meksyk
MEX
Brazylia
BRA

ABU
928
61096751310NU3NU821515105116
2016
[16]
Red Bull RacingRed Bull RB12TAG Heuer 1.6 V6 tAustralia
AUS
Bahrajn
BHR

CHN
Rosja
RUS
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Kanada
KAN
Unia Europejska
EUR
Austria
AUT
Wielka Brytania
GBR
Węgry
HUN
Niemcy
DEU
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Singapur
SIN
Malezja
MAL
Japonia
JPN
Stany Zjednoczone
USA
Meksyk
MEX
Brazylia
BRA

ABU
2563
4441142775432252163385
2017
[17]
Red Bull RacingRed Bull RB13TAG Heuer 1.6 V6 tAustralia
AUS

CHN
Bahrajn
BHR
Rosja
RUS
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Kanada
KAN
Azerbejdżan
AZE
Austria
AUT
Wielka Brytania
GBR
Węgry
HUN
Belgia
BEL
Włochy
ITA
Singapur
SGP
Malezja
MAL
Japonia
JPN
Stany Zjednoczone
USA
Meksyk
MEX
Brazylia
BRA

ABU
2005
NU45NU333135NU34233NUNU6NU
2018
[18]
Aston Martin Red Bull RacingRed Bull RB14TAG Heuer RB14 1.6T V6AustraliaBahrajnAzerbejdżanHiszpaniaMonakoKanadaFrancjaAustriaWielka BrytaniaNiemcyWęgryBelgiaWłochySingapurRosjaJaponiaStany ZjednoczoneMeksykBrazylia1706
4NU1NU5144NU5NU4NUNU664NUNU44
2019
[19]
Renault F1 TeamRenault R.S.19Renault R.E.19 1.6 V6TAustraliaBahrajnAzerbejdżanHiszpaniaMonakoKanadaFrancjaAustriaWielka BrytaniaNiemcyWęgryBelgiaWłochySingapurRosjaJaponiaMeksykStany ZjednoczoneBrazylia549
NU187NU129611127NU1414414NUDK86611
2020
[20]
Renault F1 TeamRenault R.S.20Renault R.E.20 1.6 V6TAustriaWęgryWielka BrytaniaWielka BrytaniaHiszpaniaBelgiaWłochyToskaniaRosjaNiemcyPortugaliaEmilia-RomaniaTurcjaBahrajnBahrajn1195
NU8841411464539310757
2021
[21]
McLaren F1 TeamMcLaren MCL35MMercedes-AMG F1 M12BahrajnEmilia-RomaniaPortugaliaHiszpaniaMonakoAzerbejdżanFrancjaAustriaWielka BrytaniaWęgryBelgiaHolandiaWłochyRosjaTurcjaStany ZjednoczoneMeksykKatarArabia Saudyjska1158
7696129613751141113413512NU12512
2022
[22]
McLaren F1 TeamMcLaren MCL36Mercedes-AMG F1 M13BahrajnArabia SaudyjskaAustraliaEmilia-RomaniaStany ZjednoczoneHiszpaniaMonakoAzerbejdżanKanadaWielka BrytaniaAustriaFrancjaWęgryBelgiaHolandiaWłochySingapurJaponiaStany ZjednoczoneMeksyk3711
14NU61861312138111399151517NU511167NU9

‡ - Przyznano połowę punktów, gdyż zostało przejechane mniej niż 75% wyścigu.

Podsumowanie

SezonSeriaZespółStartyP1PPNOPodiumPunktyPozycja
2005Australijska Formuła Ford WesternPrivateer300?0748
2006Azjatycka Formuła BMWEurasia Motorsport19233122313
Brytyjska Formuła BMWMotaworld Racing20000320
Finał Formuły BMWFortec Motorsport10000N/A5
2007Włoska Formuła RenaultRP Motorsport1400001966
Europejska Formuła Renault400000NS
2008Zachodnioeuropejska Formuła Renault 2.0SG Formula15897111921
Europejska Formuła Renault 2.01865571362
Formuła 3 Euroseries20000N/ANS†
Masters of Formula 310000N/ANS
2009Brytyjska Formuła 3Carlin Motorsport20765132751
Masters of Formula 310000N/ANS
Formuła Renault 3.5Tech 1 Racing20000034
Grand Prix MakauCarlin10000N/ANS
2010Formuła Renault 3.5Tech 1 Racing1648581362
Formuła 1Scuderia Toro RossoKierowca testowy
2011Formuła Renault 3.5I.S.R. Racing1212361445
Formuła 1Scuderia Toro RossoKierowca testowy
HRT F1 Team110000027
2012Formuła 1Scuderia Toro Rosso2000001018
2013Formuła 1Scuderia Toro Rosso1900002014
2014Formuła 1Infiniti Red Bull Racing1930182383
2015Formuła 1Infiniti Red Bull Racing190032928
2016Formuła 1Red Bull Racing2111482563
2017Formuła 1Red Bull Racing2010192005
2018Formuła 1Aston Martin Red Bull Racing2122421706
2019Formuła 1Renault F1 Team210000549
2020Formuła 1Renault F1 Team1700221195
2021Formuła 1McLaren F1 Team2210111158
2022Formuła 1McLaren F1 Team2200003711

Przypisy

  1. Marek Roczniak: Ricciardo potwierdza debiut w wyścigu F1 na Silverstone. f1wm.pl, 2011-06-30. [dostęp 2011-06-30]. (pol.).
  2. GP Wielkiej Brytanii 2011 > Łączny wynik kwalifikacji. f1wm.pl. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  3. GP Wielkiej Brytanii 2011 > Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-07-18]. (pol.).
  4. Marek Roczniak: Grosser Preis Santander von Deutschland 2011. f1wm.pl. [dostęp 2011-07-29]. (pol.).
  5. Mariusz Karolak: Indie otrzymały dziś przedsmak F1. f1wm.pl, 2011-10-01. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  6. Natanile Piórkowski: Ricciardo i Vergne kierowcami Toro Rosso w sezonie 2012. f1wm.pl, 2011-12-14. [dostęp 2011-12-15]. (pol.).
  7. McLaren Racing - Daniel Ricciardo to drive for McLaren from 2021, www.mclaren.com [dostęp 2020-05-14] (ang.).
  8. Carlos Sainz to race for Scuderia Ferrari Mission Winnow in 2021 and 2022, www.ferrari.com [dostęp 2020-05-14] (ang.).
  9. Łukasz Kuczera: F1. Daniel Ricciardo odchodzi z Renault. McLaren potwierdził transfer Australijczyka. Wirtualna Polska, 2020-05-14. [dostęp 2020-05-14]. (pol.).
  10. Daniel Ricciardo: I won't be on F1 grid in 2023, www.motorsport.com [dostęp 2022-10-09] (ang.).
  11. 2011 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-18)]. (ang.).
  12. 2012 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-21)]. (ang.).
  13. 2013 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-12)]. (ang.).
  14. 2014 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)]. (ang.).
  15. 2015 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-04)]. (ang.).
  16. 2016 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-20)]. (ang.).
  17. 2017 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-27)]. (ang.).
  18. 2018 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-05)]. (ang.).
  19. 2019 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-04)]. (ang.).
  20. 2020 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-13)]. (ang.).
  21. 2021 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2021-05-13]. (ang.).
  22. 2022 Driver Standings: Daniel Ricciardo. formula1.com. [dostęp 2022-03-20]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references
Bronze medal icon.svg
An icon that represents a bronze medal
Gold medal icon.svg
An icon that represents a gold medal
Silver medal icon.svg
An icon that represents a silver medal
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of Malaysia.svg
Flag of Malaysia – Jalur Gemilang (Stripes of Glory)
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Styria.svg
White-green. Colours of the state of Styria.
McLaren Speedmark.svg
The McLaren Speedmark
Flag of Emilia-Romagna (de facto).svg
Autor: Ta flaga została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 4.0
Bandiera dell'Emilia-Romagna riadattata. De facto!
F12019 Schloss Gabelhofen (18).jpg
Autor: XaviYuahanda, Licencja: CC BY-SA 4.0
Formula 1 2019 / Schloss Gabelhofen
2011 WSR Paul Ricard - Daniel Ricciardo.jpg
Autor: Nicolas Garcia, Licencja: CC BY 2.0
  1. 3 Daniel Ricciardo - ISR - 2011 Formula Renault 3.5 Series - Circuit Paul Ricard - Race 2
FIA F1 Austria 2021 Nr. 3 Ricciardo (side).jpg
Autor: Lukas Raich, Licencja: CC BY-SA 4.0
FIA F1 Austria 2021 Nr. 3 Ricciardo (side)
D Ricciardo Suzuka 2011.jpg
Autor: Norimasa Hayashida, Licencja: CC BY 2.0
Даниэль Риккардо (HRT) на Гран-при Японии 2011 года,
Flag of Abu Dhabi.svg
Flag of Abu Dhabi
Flag of Tuscany.svg
Autor: Angelo Romano, Licencja: CC-BY-SA-3.0
flag of Italian region Tuscany