Daniel Słupnik
| ||
| święty mnich stylita | ||
 Pochodzący z XIV wieku fresk Teofana Greka z wizerunkiem Daniela Słupnika. | ||
| Data i miejsce urodzenia | 409 Maretha | |
| Data i miejsce śmierci | ok. 490 Anaplus | |
| Czczony przez | Kościół katolicki Cerkiew prawosławną Apostolski Kościół Ormiański | |
| Wspomnienie | 11 grudnia[a] 11 grudnia[b] | |
| Atrybuty | zwój | |
Daniel Słupnik, Daniel Stylita, Daniel z Konstantynopola, cs. Prepodobnyj Daniił Stołpnik (ur. 409 w Ma(e)ratha w Syrii, obecnie Samsat w Turcji, zm. ok. 490[2] lub 493 w Anaplus nad Cieśniną Kerczeńską (Bosporus), dzisiejsza dzielnica Kuruçeşme w Stambule[3]) – święty Kościoła katolickiego, prawosławnego i ormiańskiego, jeden ze świętych stylitów.
Żywot świętego
Źródłem wiedzy o Danielu Słupniku jest biografia sporządzona przez jednego z jego uczniów. Według współczesnych badaczy mnichem został w wieku osiemnastu lat, a później pełnił urząd igumena[1]. Poznanie Symeona Słupnika zainspirowało go i po rezygnacji z pełnionej w klasztorze funkcji wędrował odwiedzając pustelników Palestyny i Syrii[1]. Z Jerozolimy udał się do Konstantynopola do klasztoru św. Michała, a po dziewięciu latach, na wieść o śmierci Symeona podjął za jego przykładem życie na słupie[1].
Hagiograficzne zapisy mówią iż zadziwiał innych zakonników swoją gorliwością. Był uczniem św. Symeona Stylity Starszego, który pobłogosławił go na prowadzenie samotnego życia w ruinach pogańskiej świątyni w pobliżu Konstantynopola. Po śmierci Symeona przeniósł się nad Morze Czarne, gdzie wzniósł dla siebie platformę opartą na dwóch słupach. Otrzymał tam święcenia kapłańskie; ze słupa zszedł do końca życia tylko raz, aby wystąpić przeciw monofizytyzmowi.
Za życia zyskał opinię świętego. Przybywali do niego zwykli wierni, jak również patriarchowie Konstantynopola oraz cesarze Leon I i Zenon. Święty wygłaszał dla wszystkich proste kazania, w których ostrzegał przed grzechem, wzywał do wzajemnej miłości i szczególnej troski o biednych. Zmarł w 489 lub 490 i został pochowany w pobliżu słupa, na którym przeżył trzydzieści trzy lata[1].
Kult
- Dzień obchodów
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 11 grudnia[4].
Cerkiew prawosławna i Kościół ormiański[3] wspominają świętego mnicha 11/24 grudnia[5], tj. 24 grudnia według kalendarza gregoriańskiego. Czczony jest razem z innym świętym stylitą, Łukaszem, którego pamięć Cerkiew czci tego samego dnia[2].
- Ikonografia
W ikonografii przedstawiany jest na słupie, ubrany w czarne mnisze szaty stoi (widoczny od pasa) na słupie skalnym, do którego prowadzi jeden otwór. Ma długą siwą brodę, a ręce złożone w modlitewnym geście. Niekiedy w jeden z nich trzyma zwój[2].
Zobacz też
- kult świętych
- modlitwa za wstawiennictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- święci prawosławni
Uwagi
- ↑ liturgia katolicka
- ↑ liturgia prawosławna według kalendarza juliańskiego
- ↑ prawosławna liturgia według kalendarza gregoriańskiego
Przypisy
- ↑ a b c d e Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 2: D-G. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 9/10. ISBN 83-7097-374-4.
- ↑ a b c prep. Daniel Stylita na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)
- ↑ a b Daniel Stylitis (von Konstantinopel) - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
- ↑ Daniele Bolognini: San Daniele lo Stilita (wł.). [dostęp 2010-10-02].
- ↑ podwójne datowanie
Bibliografia
- Преподобный Даниил Столпник (ros.)