Daniel Salis-Soglio

Daniel Salis-Soglio
Ilustracja
zbrojmistrz polny zbrojmistrz polny
Data i miejsce urodzenia19 lutego 1826
Chur
Data i miejsce śmierci19 września 1919
Chur
Przebieg służby
Lata służbydo 1892
Siły zbrojneArmia Cesarstwa Austriackiego
Armia Austro-Węgier
Stanowiskageneralny inspektor inżynierii
Odznaczenia
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Leopolda Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)

Daniel Salis-Soglio (ur. 19 lutego 1826 w Chur, zm. 19 września 1919 tamże) – zbrojmistrz polny cesarskiej i królewskiej Armii, baron, rzeczywisty tajny radca, budowniczy Twierdzy Przemyśl.

Życiorys

Pochodził ze szwajcarskiej rodziny arystokratycznej. Syn szwajcarskiego oficera barona Emanuela Salis-Soglio (1798-1863) i Margarety z baronów Salis-Rietberg (1804-1854)[1].

Jako małoletni wstąpił do Akademii Inżynierii. W latach 1855-1859 był osobistym adiutantem Dyrektora Inżynierii Generalnej arcyksięcia Leopolda. W czasie tej służby i licznych podróży inspekcyjnych po monarchii poznał wszystkie twierdze Cesarstwa.

Został dyrektorem Budowy Fortyfikacji dla południowego Tyrolu z siedzibą w Trydencie[2], a w 1871 dyrektorem Budowy Fortyfikacji w Przemyślu[3]. W 1873 został szefem inżynierii w Dowództwie Generalnym we Lwowie[4][5]. Na tym stanowisku 31 października 1874 został mianowany na stopień generała majora[6]. W 1876 został powołany na stanowisko prezydenta Wojskowego Komitetu Technicznego i Administracyjnego[7][8]. Na tym stanowisku 30 kwietnia 1879 został mianowany na stopień marszałka polnego porucznika[6]. W 1880 został wyznaczony na stanowisko generalnego inspektora inżynierii[9][10][11]. W 1891 został szefem Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 76. 27 kwietnia 1899 został mianowany na stopień zbrojmistrza polnego[6]. 1 sierpnia 1892 został przeniesiony w stan spoczynku[6].

Jego imię nosi Fort I Twierdzy Przemyśl w Siedliskach.

Był dwukrotnie żonaty. W 1853 r. w Kolonii poślubił Theodore Effingh, z którą miał dwóch synów: Emanuela Johanna (ur. 1854) i Paula Hermanna (ur. 1861). Po śmierci pierwszej żony, w 1902 r. w Wiedniu poślubił Marię Zapałowicz z domu Smole, wdowę po polskim inżynierze Władysławie Zapałowiczu. Tym samym Daniel Salis-Soglio został ojczymem polskiego podróżnika Hugona Zapałowicza[12][13].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Justus Perthes, Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Freiherrlichen Hauser, 1910, s. 667
  2. ↑ Rocznik oficerski 1869-1870 ↓, s. 148, 691.
  3. ↑ Rocznik oficerski 1873 ↓, s. 113, 495.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1874 ↓, s. 114, 511.
  5. ↑ Rocznik oficerski 1876 ↓, s. 112, 562.
  6. ↑ a b c d Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 157.
  7. ↑ Rocznik oficerski 1877 ↓, s. 82, 111, 559.
  8. ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 84, 115, 583.
  9. ↑ Rocznik oficerski 1881 ↓, s. 86, 117, 615.
  10. ↑ a b Rocznik oficerski 1885 ↓, s. 85, 116, 707.
  11. ↑ a b c d e Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1891 ↓, s. 88, 780.
  12. ↑ Justus Perthes, Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Freiherrlichen Hauser, 1910, s. 667-668
  13. ↑ Paweł Trefler, Zapałowicz Hugo (1852–1917) [w:] Przemyski słownik biograficzny, t. 2, pod red. Lucjana Faca, Tomasza Pudłockiego, Anny Siciak, Przemyśl 2011 s. 189-194
  14. ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 84.
  15. ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 41, 84.

Bibliografia

  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1873. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1873.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1874. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1874.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1876. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1875.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1877. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1876.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1879. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1878.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1881. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1880.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1885. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1884.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899.
  • Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.

Media użyte na tej stronie

Ord Leopold-GC.png
Autor: FranzJosephI, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere di Gran Croce dell'Ordine Imperiale di Leopoldo
Ord.CoronaFerrea - GC.png
Autor: FranzJosephI, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere di Gran Croce dell'Ordine Imperiale della Corona Ferrea
K.u.k. Feldzeugmeister.png
Autor: L' empereur Charles, Licencja: CC0
Rank insignia of the Austro-Hungarian armed forces (k.u.k.) 1868 to 1918. of the artillery - called “Feldzeugmeister”) – gorget patch.
Ordine imperiale della corona di ferro, austria.png
nastrino Ordine imperiale della corona di ferro
Signum laudis2.gif
Baretka Signum laudis
Ord.CoronaFerrea - COM.png
Autor: FranzJosephI, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Commendatore dell'Ordine Imperiale della Corona Ferrea
Salis soglio.jpg
gen. broni Daniel Salis Soglio