Daniela Krupska

Daniela Krupska
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1925
Turaszówka

Data i miejsce śmierci

4 marca 2008
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

pedagog

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Krzyż Partyzancki Medal Komisji Edukacji Narodowej Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” Order Uśmiechu

Daniela Krupska (ur. 3 stycznia 1925 w Turaszówce, zm. 4 marca 2008 w Krakowie) – harcerka, łączniczka Kedywu AK, socjolog, pedagog, w latach 1959–1979 kierowniczka Poradni Społeczno-Wychowawczej w Krakowie. W 1969 roku otrzymała Order Uśmiechu. Podczas wojny używała pseudonimów Kora i Roma.

Życiorys

Daniela Okólska w 1937 roku rozpoczęła naukę w II Gimnazjum im. Kopernika w Krośnie. Małą maturę zdała dopiero po wojnie, w 1945 roku w Krośnie. Studiowała początkowo polonistykę, a potem przeniosła się na socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Działała w Bratniej Pomocy Studentów UJ. Po studiach pracowała w liceach : w Charsznicy, sanatorium w Zakopanem, Sanatorium w Rabsztynie. W latach 1957–1958 pracowała w referacie kształcenia instruktorów w Głównej Kwaterze Harcerstwa w Warszawie, potem w roku szkolnym 1958–1959 w Państwowym Domu Dziecka w Michalinie pod Warszawą[1].

Po przeniesieniu do Krakowa w latach 1959–1979 pełniła funkcję dyrektora Poradni Wychowawczo-Zawodowej im. Janusza Korczaka (początkowo Poradni Społeczno-Wychowawczej)[2]. Poradnia została otwarta przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci w październiku 1958 roku na os. Stalowym w Nowej Hucie[3]. W październiku 1974 roku Poradnia przeniosła się na os. Szkolne 27[4]. W latach 60. XX wieku była to jedyna poradnia tego typu na terenie Krakowa[5].

W 1969 przyznano jej Order Uśmiechu[6] nr 4[4]. Zmarła w 2008 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim[7].

Działalność

W gimnazjum należała do 2 Drużyny Harcerek im. Królowej Jadwigi. Ukończyła kurs obsługi polowej centrali telefonicznej i w pierwszych dniach II wojny światowej dyżurowała w Punkcie Pogotowia Harcerek. Podczas okupacji działała w Szarych Szeregach organizując Komendę Hufca, kursy sanitarne i łączności. Używała pseudonimów: Kora i Roma. Ponieważ kopalnia nafty, w której pracował jej ojciec Zygmunt Okólski, znajdowała się na uboczu, Komenda Hufca została przeniesiona do jej domu[1]. Należy do ZWZ. Zbiera informacje wojskowe. W 1943 została przeniesiona do obsługi Inspektoratu AK Podkarpacie. Jako łączniczka uczestniczy w przygotowaniach do Akcji Burza. W 1944 roku wyjeżdża do Jaszczwi. Po wkroczeniu Armii Czerwonej ukrywa się. Podczas studiów współpracuje z WiN i jest członkiem Krakowskiej Chorągwi Harcerek. Po przejściu na emeryturę działa w podziemnej Solidarności[1].

Nagrody i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Irena Chodorowska-Dzikiewicz ps. Sparta i Lech Dzikiewicz, Dramat ppłk W Rutkowskiego Haszysza i jego łączniczki, Warszawa - Krosno 1997, s. 100-102.
  2. ↑ Następcy "Starego Doktora", „Głos Nowej Huty” (43), 21 października 1988, s. 5.
  3. ↑ Trudne dzieci czy trudni rodzice?, „Głos - Tygodnik Nowohucki” (48), 27 listopada 1998, s. 3.
  4. ↑ a b Leszek Rafalski, Przywrócić dziecku uśmiech, rodzicom radość, „Głos Nowej Huty” (43), 27 października 1978, s. 6.
  5. ↑ Daniela Krupska, Rodzice, szkoły, poradnia, „Gazeta Krakowska” (208), 1 września 1960, s. 4.
  6. ↑ a b Nowi Kawalerowie Orderu Uśmiechu, „Echo Krakowa” (225), wrzesień 1969, s. 3.
  7. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, zck-krakow.pl [dostęp 2022-04-27].
  8. ↑ a b c d e f g h Podziemna działalność harcerek w Krośnie i okolicy 1939-1945, [w:] Janusz Krężel, Konspiracja harcerek 1939-1945, 1998, s. 190-191.
  9. ↑ Echa Dnia Nauczyciela, „Glos Nowej Huty” (48), 28 listopada 1970, s. 4.

Media użyte na tej stronie