Danilo Türk

Danilo Türk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1952
Maribor

Prezydent Słowenii
Okres

od 22 grudnia 2007
do 22 grudnia 2012

Poprzednik

Janez Drnovšek

Następca

Borut Pahor

Danilo Türk (w środku) w 2011

Danilo Türk (wym. daˈníːlɔ ˈtýɾk; ur. 19 lutego 1952 w Mariborze) – słoweński polityk, prawnik i dyplomata, prezydent Słowenii od 22 grudnia 2007 do 22 grudnia 2012.

Życiorys

Danilo Türk urodził się w 1952 w Mariborze, gdzie uczęszczał również do szkoły podstawowej i średniej. W dzieciństwie zmarł mu ojciec. W 1975 ukończył prawo na Uniwersytecie Lublańskim. Po studiach rozpoczął pracę w jako sekretarz w komisji ds. mniejszości i migrantów w ramach SZDL, organizacji kontrolowanej przez partię komunistyczną. W 1978 uzyskał magisterium na Uniwersytecie w Belgradzie, a w 1982 doktorat w zakresie prawa na Uniwersytecie Lublańskim[1].

Działalność akademicką kontynuował na wydziale prawa macierzystej uczelni. W 1982 został tam asystentem, a w 1995 objął stanowisko profesora prawa międzynarodowego. W latach 1983–1992 stał na czele instytutu prawa międzynarodowego i stosunków międzynarodowych Uniwersytetu Lublańskiego. Od 1974 był zaangażowany w działalność Amnesty International, doradzał w różnych przypadkach naruszania praw człowieka w Jugosławii. W latach 1984–1992 był członkiem Podkomisji Narodów Zjednoczonych ds. Zapobiegania Dyskryminacji i Ochrony Mniejszości. Jako niezależny ekspert sporządzał raporty na temat przestrzegania wolności słowa, praw gospodarczych, społecznych i kulturowych w państwach członkowskich ONZ. W 1991 pełnił funkcję przewodniczącego tej podkomisji[1].

W 1987 brał udział w powoływaniu Rady Praw Człowieka w Słowenii, a następnie objął funkcję jej wiceprzewodniczącego. Jest autorem około 100 publikacji na temat prawa międzynarodowego, w szczególności dotyczących praw człowieka, praw mniejszości czy zasad użycia siły przez państwa. Udzielał wykładów na uczelniach europejskich i amerykańskich[1].

Po ogłoszeniu przez Słowenię niepodległości w 1991 rozpoczął działalność dyplomatyczną. W tym samym roku z upoważnienia ministra spraw zagranicznych reprezentował Słowenię w rozmowach z ONZ, KBWE i Radą Europy. Od września 1991 do sierpnia 1992 był członkiem słoweńskiej delegacji w czasie konferencji w sprawie Jugosławii, na której ustalono zasady wyjścia Słowenii z jej struktur[1].

Od września 1992 do stycznia 2000 zajmował stanowisko ambasadora i stałego przedstawiciela Słowenii przy ONZ. W latach 1998–1999 wchodził w skład Rady Bezpieczeństwa ONZ, gdy Słowenia była jej niestałym członkiem. Od stycznia 2000 do lipca 2005 pełnił funkcję asystenta sekretarza generalnego ONZ do spraw politycznych. Brał w tym czasie udział w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych na Bałkanach (Kosowo, Macedonia), w Palestynie, Libanie, Afganistanie, Iraku, Birmie, Korei Północnej, Timorze Wschodnim, Kolumbii, Haiti i Wenezueli[1].

W 2005 powrócił do pracy akademickiej i został wykładowcą prawa międzynarodowego na Uniwersytecie Lublańskim. W 2006 objął funkcję prodziekana na wydziale prawa[1].

W 2007 zdecydował się wziąć udział w wyborach prezydenckich. Wystartował jako kandydat niezależny, jego kandydatura była popierana przez Socjaldemokratów, partię Zares i Demokratyczną Partię Emerytów Słowenii. W pierwszej turze głosowania z 21 października 2007 zajął drugie miejsce, zdobywając 24,5% głosów; jego główny konkurent Lojze Peterle uzyskał 28,7% głosów poparcia[2]. W drugiej turze głosowania z 11 listopada 2007 odniósł zwycięstwo, uzyskując 68,0% głosów poparcia[3]. Urząd prezydenta objął 22 grudnia 2007[4].

W kolejnych wyborach prezydenckich w 2012 ponownie wystartował jako kandydat niezależny. Otrzymał jednakże poparcie m.in. od partii Pozytywna Słowenia oraz DeSUS[5]. W pierwszej turze głosowania z 11 listopada 2012 zajął drugie miejsce z wynikiem 35,9% głosów, przegrywając z byłym premierem Borutem Pahorem (39,9% głosów), a pokonując Milana Zvera (24,2% głosów)[6]. W drugiej turze głosowania z 2 grudnia 2012 przegrał ze swoim kontrkandydatem, uzyskawszy 32,6% głosów poparcia[7][8]. Urząd prezydenta złożył 22 grudnia 2012[9].

Przypisy

  1. a b c d e f Biography. up-rs.si. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  2. Elections of the President 2007: Official data for the first round of elections of the president of the republic. volitve.gov.si. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  3. Tuerk leads in Slovenia elections. bbc.co.uk, 11 listopada 2007. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  4. Danilo Türk Inaugurated as President. sloveniatimes.com, 23 grudnia 2007. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  5. Danilo Türk, 1. del: O kandidaturi in sodelovanju z vlado. delo.si, 13 października 2012. [dostęp 2016-04-03]. (słoweń.).
  6. Elections of the President 2012: Official data for the first round of elections of the president of the republic. volitve.gov.si. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  7. Elections of the President 2012:Official data for the second round of elections of the president of the republic. volitve.gov.si. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  8. Slovenian ex-PM Borut Pahor wins presidency. bbc.co.uk, 3 grudnia 2012. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  9. Ex-premier Borut Pahor sworn in as Slovenian president. yahoo.com, 22 grudnia 2012. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Flag of the President of Slovenia.svg
Standard of the President of Slovenia
Heinz Fischer, Giorgio Napolitano, Danilo Türk, Ivo Josipović and Pál Schmitt in Slovenia in 2011.jpg
Autor: UKOM (foto: Nebojša Tejić/STA), Licencja: CC BY 3.0
Heinz Fischer, Giorgio Napolitano, Danilo Türk, Ivo Josipović and Pál Schmitt in Slovenia in 2011
Danilo Türk 2011.jpg
Autor: UKOM (Stanko Gruden/STA), Licencja: CC BY 3.0
Ten plik jest fragmentem innego pliku