Danka Kovinić
_(29680843378).jpg) | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 listopada 1994 | ||||||||||||
| Wzrost | 169 cm | ||||||||||||
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand | ||||||||||||
| Status profesjonalny | 2010 | ||||||||||||
| Zakończenie kariery | aktywna | ||||||||||||
| Trener | Veljko Radojicic | ||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 13 ITF | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 46 (22 lutego 2016) | ||||||||||||
| Australian Open | 3R (2022) | ||||||||||||
| Roland Garros | 3R (2022) | ||||||||||||
| Wimbledon | 1R (2015–2017) | ||||||||||||
| US Open | 2R (2015, 2020) | ||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 4 ITF | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 67 (20 czerwca 2016) | ||||||||||||
| Australian Open | 2R (2016, 2017, 2021) | ||||||||||||
| Roland Garros | 1R (2016, 2020, 2021) | ||||||||||||
| Wimbledon | 1R (2016) | ||||||||||||
| US Open | 2R (2016, 2021) | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Danka Kovinić (ur. 18 listopada 1994 w Cetynii) – czarnogórska tenisistka, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji.
Kariera tenisowa
Po raz pierwszy w zawodach seniorskich wystąpiła w październiku 2009 roku, biorąc udział w turnieju rangi ITF w Podgoricy, gdzie zagrała dzięki dzikiej karcie. Przeszła pierwsza rundę, ale odpadła w drugiej, przegrywając z Sandrą Záhlavovą. Pierwsze turniejowe zwycięstwo w singlu odniosła rok później w Dobricz, pokonując w finale reprezentantkę gospodarzy, Isabellę Szinikową. W lipcu 2012 roku wygrała turniej w Toruniu, zwyciężając w finale z Paulą Kanią. W sumie wygrała trzynaście turniejów singlowych i cztery deblowe rangi ITF.
W lipcu 2013 roku zagrała po raz pierwszy w turnieju WTA Tour, osiągając w Budapeszcie ćwierćfinał, w którym uległa Chanelle Scheepers wynikiem 6:4, 0:6, 6:7(5).
Dwa lata później w Bad Gastein zwyciężyła w swoim pierwszym turnieju deblowym cyklu WTA Tour – razem ze Stephanie Vogt pokonały w finale 4:6, 6:4, 10–3 Larę Arruabarrenę i Lucie Hradecką.
W sezonie 2016 Kovinić zagrała w drugim finale gry pojedynczej i podwójnej w Stambule, jednakże oba przegrała: pierwszy z nich z reprezentantką gospodarzy Çağlą Büyükakçay, natomiast drugi oddała walkowerem.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q3 | Q1 | 2R | 2R | Q2 | Q3 | 1R | 1R | 3R | 0 / 5 | 4 – 5 | |||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | 2R | 1R | 1R | Q1 | Q1 | 1R | 2R | 3R | 0 / 7 | 4 – 7 | |||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | Q1 | 1R | 1R | 1R | Q3 | Q2 | NH | A | A | 0 / 3 | 0 – 3 | |||||||||||
| US Open | A | A | A | Q2 | Q1 | 2R | 1R | Q2 | Q1 | Q2 | 2R | 1R | 1R | 0 / 5 | 2 – 5 | |||||||||||
| Ranking na koniec roku | 687 | 354 | 295 | 170 | 109 | 58 | 87 | 118 | 182 | 88 | 77 | 95 | 0 / 20 | 10 – 20 | ||||||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | A | 2R | 1R | 0 / 4 | 3 – 4 | ||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | 1R | 1R | A | 0 / 3 | 0 – 3 | ||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | Q1 | 1R | A | A | A | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | A | A | 2R | A | 0 / 3 | 2 – 3 | ||||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 450 | 351 | 395 | 214 | 106 | 83 | 140 | 112 | 140 | 172 | 138 | 0 / 11 | 5 – 11 | |||||||||||||
Występy w grze mieszanej
Danka Kovinić nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 3 (0–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 18 października 2015 | Tiencin | Twarda |  Agnieszka Radwańska | 1:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 24 kwietnia 2016 | Stambuł | Ceglana |  Çağla Büyükakçay | 6:3, 2:6, 3:6 |
| Finalistka | 3. | 11 kwietnia 2021 | Charleston | Ceglana |  Wieronika Kudiermietowa | 4:6, 2:6 |
Gra podwójna 5 (1–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 26 lipca 2015 | Bad Gastein | Ceglana |  Stephanie Vogt |  Lara Arruabarrena Lucie Hradecká | 4:6, 6:4, 10–3 |
| Finalistka | 1. | 9 stycznia 2016 | Auckland | Twarda | Barbora Strýcová |  Elise Mertens An-Sophie Mestach | 6:2, 3:6, 5–10 |
| Finalistka | 2. | 24 kwietnia 2016 | Stambuł | Ceglana |  Xenia Knoll |  Andreea Mitu İpek Soylu | walkower |
| Finalistka | 3. | 22 lipca 2018 | Bukareszt | Ceglana | Maryna Zanewśka | Irina-Camelia Begu Andreea Mitu | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 22 września 2018 | Kanton | Twarda |  Wiera Łapko |  Monique Adamczak Jessica Moore | 6:4, 5:7, 4–10 |
Finały turniejów WTA 125K series
Gra pojedyncza 1 (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 14 lipca 2019 | Båstad | Ceglana |  Misaki Doi | 4:6, 4:6 |
Gra podwójna 2 (0–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 14 lipca 2019 | Båstad | Ceglana |  Alexa Guarachi | Misaki Doi Natalja Wichlancewa | 5:7, 7:6(4), 7–10 |
| Finalistka | 2. | 17 listopada 2019 | Tajpej | Dywanowa (hala) |  Dalila Jakupović |  Lee Ya-hsuan Wu Fang-hsien | 6:4, 4:6, 7–10 |
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
| Data | Turniej | Pula | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 10/10/2010 |  Dobricz | 10 000 | ziemna | Izabełła Szinikowa | 6:4, 6:3 |
| 2. | 26/06/2011 | Balș | 10 000 | ziemna | Alice Radu | 6:0, 6:1 |
| 3. | 13/04/2012 |  Tilimsan | 10 000 | ziemna | Aleksandra Romanowa | 6:2, 6:2 |
| 4. | 08/07/2012 | Toruń | 25 000 | ziemna | Paula Kania | 6:3, 4:6, 6:3 |
| 5. | 22/01/2013 |  Ystad | 25 000 | ziemna |  Melanie Klaffner | 6:3, 6:3 |
| 6. | 30/06/2013 | Kristinehamn | 25 000 | ziemna |  Jasmina Tinjić | 6:1, 7:5 |
| 7. | 18/05/2014 |  Saint-Gaudens | 50 000 | ziemna | Pauline Parmentier | 6:1, 6:2 |
| 8. | 10/05/2015 |  Trnawa | 100 000 | ziemna | Margarita Gasparian | 7:5, 6:3 |
| 9. | 05/06/2016 | Marsylia | 100 000 | ziemna | Hsieh Su-wei | 6:2, 6:3 |
| 10. | 31/03/2019 |  Campinas | 25 000 | ziemna | Julia Grabher | 6:2, 3:6, 6:3 |
| 11. | 23/06/2019 | Ystad | 25 000 | ziemna |  Richel Hogenkamp | 2:6, 6:3, 6:3 |
| 12. | 27/10/2019 |  Székesfehérvár | 100 000 | ziemna | Irina-Camelia Begu | 6:4, 3:6, 6:3 |
| 13. | 08/05/2022 |  Wiesbaden | 100 000 | ziemna | Nastasja Schunk | 6:3, 7:6(0) |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2012 | Australian Open | Twarda | Irina Chromaczowa |  Gabrielle Andrews Taylor Townsend | 7:5, 5:7, 6-10 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-02-09] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-02-09] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-02-09] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Liechtenstein
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.