Danusia Jurandówna

Danusia Jurandówna (właśc. Anna Danuta Jurandówna) – jedna z głównych bohaterek powieści Krzyżacy Henryka Sienkiewicza^[1], córka komesa Juranda ze Spychowa. Była opisywana jako niezwykle piękna dziewczyna. Po stracie matki wychowywana przez księżnę mazowiecką Annę Danutę, której była ulubienicą. Na jej dworze śpiewała i grała na lutni. Gdy miała dwanaście lat, stała się obiektem miłości Zbyszka z Bogdańca, który złożył jej rycerskie ślubowanie, że ofiaruje jej trzy pawie czuby z hełmów niemieckich. Gdy Zbyszko wpadł w tarapaty po ataku na posła krzyżackiego, Danusia uratowała go przed karą śmierci, narzucając mu na głowę białą chustę (nałęczkę) i wołając – „Mój ci jest!”. Wkrótce po ślubie ze swym rycerzem, została porwana przez Krzyżaków, którzy w ten sposób chcieli dostać w swoje ręce Juranda. Odbita z rąk krzyżackich przez Zbyszka, zmarła na jego rękach niedaleko Spychowa. Została pochowana w grobie rodowym w gródku spychowskim.

Przypisy