Danuta Kwapiszewska

Danuta Kwapiszewska (1939)
Grób tancerki i rzeźbiarki Danuty Kwapiszewskiej na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Danuta Kwapiszewska (ur. 6 czerwca 1922, zm. 3 kwietnia 1999 w Warszawie[1]) – polska tancerka i rzeźbiarka, córka malarki Juli Kwapiszewskiej.

Życiorys

W czasie okupacji niemieckiej mieszkała z rodzicami na Mokotowie w kamienicy Concordia[2]. Występowała też w małych warszawskich teatrzykach w tym między innymi na Nowym Świecie w „Walcu Chopina”[3].

Po wojnie była jedną z bardziej uznanych tancerek baletowych w Polsce. Odznaczona złotym medalem w Budapeszcie i Brukseli[4]. Pod koniec lat 50. występowała m.in. w Kabarecie "Wagabunda"[5]. Po ciężkim wypadku została sparaliżowana od pasa w dół. Zajęła się wtedy rzeźbiarstwem i nauczaniem tańca.

Uczestniczka Międzynarodowego Pleneru Malarsko-Rzeźbiarskiego „Garbno ‘77” odbywającego się w ramach czwartej edycji projektu artystycznego pn. Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Garbno”, zorganizowanego w okresie od 18 maja do 8 czerwca 1977[6].

W 1979 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[7].

Została pochowana na cmentarzu Bródnowskim (kw. 33A-VI-2).

Powstał o niej krótki film dokumentalny „Moje rzeźby tańczą za mnie” z 1983 w reż. Tadeusza Kijańskiego[8].

Jej poetycką biografię planowała choreografka Lidia Bień[9].

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Danuta Kwapiszewska grób.JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób tancerki i rzeźbiarki Danuty Kwapiszewskiej na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie