Danuta Mancewicz

Danuta Mancewicz
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1922
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 2008
Warszawa

Zawód

aktorka

Odznaczenia
Krzyż Waleczny (dwukrotnie), Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Warszawski Krzyż Powstańczy oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Strona internetowa
„Poskromienie złośnicy”, rola: Bianki, Teatr Syrena, Warszawa 1957, reż. Zbigniew Sawan, foto: z archiwum Wojciecha Dreberta
Danuta Mancewicz (w czapce) z Aliną Janowską w spektaklu „Na naszym podwórku”, Teatr Syrena, 1951 foto: z archiwum Wojciecha Dreberta
„O krasnoludkach i sierotce Marysi”, Danuta Mancewicz jako Marysia (z koszykiem), scenografia: Jan Marcin Szancer, Teatr Klasyczny, Warszawa, 1959 rok, foto z archiwum Wojciecha Dreberta

Danuta Zofia Mancewicz (ur. 24 listopada 1922 w Bydgoszczy, zm. 6 stycznia 2008 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i korepetytor dykcji. Pionierka dubbingu. Jej głos znały miliony dzieci w PRL-u. Czytała w telewizji kultową bajkę pt. Gąska Balbinka. Użyczyła głosu też jednemu z chłopców w filmie O dwóch takich, co ukradli księżyc, Bolkowi w Wielkiej Podróży Bolka i Lolka – pierwszym polskim pełnometrażowym filmie animowanym, który miał ponad 8,5 miliona widzów. Żadna polska animacja do dziś nie pobiła tego rekordu. Jej ciepły, dźwięczny i młody głos przez całe lata wykorzystywali producenci bajek i filmów dla dzieci. Na drugim roku studiów w PWST - wygrała konkurs na spikerkę polskiego radia, z którym współpracowała przez 75 lat. Największą popularność przyniosła jej audycja Kazimierza Rudzkiego „Wesoły kramik". Danuta była młodszą siostrą tancerki Haliny Mancewicz wykonującej na scenach taniec indywidualny/wyzwolony, który był sztuką w latach 30. XX w., tworem swojej epoki i który odszedł wraz z nią.

Życiorys

Córka pułkownika Wacława Mancewicza i Jadwigi z Ossowskich, siostra tancerki Haliny Mancewiczówny. W działalność konspiracyjną zaangażowała się w 1940, początkowo jako łączniczka plutonu w zgrupowaniu Kotłownia, przeszła szkolenie wojskowe i sanitarne. Od marca 1943 była łączniczką w Kedywie Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej (pseud. Danusia, Grażyna). Równocześnie pobierała lekcje aktorstwa u Zofii Małynicz i Henryka Ładosza w Ognisku Rady Głównej Opiekuńczej. Początek powstania warszawskiego spędziła w Śródmieściu, 6 sierpnia 1944 była w grupie, która przedostała się na Wolę. W dniach 13-15 sierpnia 1944 uczestniczyła w organizowaniu szpitala polowego na ulicy Podwale. W nocy z 30 na 31 sierpnia była w grupie, która przedostała się ze Starego Miasta do Śródmieścia. Od 5 września walczyła na Górnym Mokotowie, w nocy z 16 na 17 września 1944 przeprawiła się łódką z rannymi na drugą stronę Wisły (ranna - trafiona kulą już w łódce na środku rzeki)[1]. W styczniu 1945 r. wraz z Zofią Czechowską wróciła po zamarzniętej Wiśle na Żoliborz. Relacja Danuty z udziału w Powstaniu na stronach Muzeum Powstania Warszawskiego. Ukończyła w 1948 PWST w Warszawie (z siedzibą w Łodzi). W swej karierze najbardziej znana jako aktorka głosowa. Użyczyła głosu Lolkowi w filmach z serii Bolek i Lolek, postaciom z dobranocki Przygody Gąski Balbinki oraz Plackowi w filmie O dwóch takich, co ukradli księżyc. Wystąpiła też w kilku epizodycznych rolach filmowych, ostatnia jej rola to babcia Bogusia w serialu M jak miłość. Odcinek, w którym wystąpiła, miał swoją premierę dwa dni po jej śmierci.

Teatr

1947–1949 Teatr Wojska Polskiego, Łódź stanowisko: aktorka

1949–1951 Teatr Nowy, Łódź stanowisko: aktorka

1952–1955 Teatr Syrena, Warszawa stanowisko: aktorka

1955–1957 Teatr Młodej Warszawy, Warszawa stanowisko: aktorka

1955–1956 Teatr Powszechny, Warszawa stanowisko: aktorka

1957–1960 Teatr Klasyczny, Warszawa stanowisko: aktorka

1960–1961 Teatr im. Stefana Jaracza, Olsztyn-Elbląg stanowisko: aktorka

1974–1974 Teatr Polski, Bielsko-Biała stanowisko: aktorka

1975–1977 Teatr Dramatyczny, Elbląg stanowisko: aktorka

1977–1978 Teatr Dramatyczny, Legnica stanowisko: aktorka

Filmografia

Dubbing

  • 1958: Więźniowie Lamparciego Jaru – Szuszik
  • 1960: Przygody Hucka – Joanna
  • 1961: Ulica Andrzeja Krutikowa – Tania Sinicyna
  • 1962: Cudowna podróż – Nils
  • 1962: Sztubackie kłopoty – Bobes
  • 1963: Mój przyjaciel delfin – Sandy Ricks
  • 1963: Powodzenia chłopcze – Rozle
  • 1964: Bajka o Mrozie Czarodzieju – Nastia
  • 1964: Piotruś partyzant
  • 1965: Droga Brigitte – Virna Leaf
  • Kadr z dobranocki "Gąska Balbinka", rys. Anna Hoffmanowa, foto z archiwum Wojciecha Dreberta
    1965: Listek figowy – Sekretarka Ilonka
  • 1967: Skradziony balon – Piotr
  • 1976: Podróż kota w butach – Mały

Przypisy

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Stanisław Likiernik, Emil Marat, Michał Wójcik, Made in Poland. Opowiada jeden z ostatnich żołnierzy Kedywu Stanisław Likiernik, Warszawa: Wielka Litera, 2014, ISBN 978-83-64142-53-6, OCLC 883560827.

Media użyte na tej stronie

Danuta Mancewicz jako Marysia.jpg
Autor: Maluśkie, Licencja: CC BY-SA 4.0
„O krasnoludkach i sierotce Marysi”, postać: Marysia, scenografia: Jan Marcin Szancer, Teatr Klasyczny, Warszawa, 1959 rok.
Danuta Mancewicz w roli Bianki.jpg
Autor: Maluśkie, Licencja: CC BY-SA 4.0
Danuta Mancewicz. "Poskromienie złośnicy" Shakespeare William, postać: Bianka, reżyseria: Sawan Zbigniew, teatr: Teatr Klasyczny, Warszawa, 1957 rok.
Kadr z Gąski Balbinki.jpg
Autor: Maluśkie, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kadr z Gąski Balbinki.
Danuta Mancewicz z Aliną Janowską.jpg
Autor: Maluśkie, Licencja: CC BY-SA 4.0
Alina Janowska (po lewej) i Danuta Mancewicz. Spektakl „Na naszym podwórku”, Teatr Syrena, 1951, Warszawa.
Danuta Mancewicz na placach Ludwika Sempolińskiego.jpg
Autor: Maluśkie, Licencja: CC BY-SA 4.0
Żołnierz Królowej Madagaskaru” postać: Kazio, reż. Janusz Warnecki, Teatr Syrena 1954, foto: E. Hartwig, foto: z archiwum Wojciecha Dreberta