Danuta Rinn

Danuta Rinn
Ilustracja
Danuta Rinn, 1991
Imię i nazwisko

Danuta Smykla

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1936
Kraków

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 2006
Warszawa

Zawód

piosenkarka, aktorka

Współmałżonek

Bogdan Czyżewski (1964–1974)

Lata aktywności

1963–2006

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Danuta Rinn, właściwie Danuta Smykla, także czasowo Danuta Czyżewska (ur. 17 lipca 1936 w Krakowie, zm. 19 grudnia 2006 w Warszawie[1][2]) – polska piosenkarka i aktorka.

Życiorys

Ukończyła średnią szkołę muzyczną w Krakowie w klasie fortepianu. Studiowała na Wydziale Kompozycji krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, a podczas studiów współpracowała jako pianistka i akompaniatorka ze szkołą tańca Mariana Wieczystego i Rozgłośnią Krakowską Polskiego Radia, a jako piosenkarka z Teatrem na Wozie i kabaretem Centuś.

Debiutowała w Krakowie, a w 1963 przeniosła się do Warszawy i rozpoczęła karierę piosenkarki. W roku następnym wyszła za mąż za Bogdana Czyżewskiego, z którym śpiewała w duecie. Występowali z polskimi big bandami. W 1974 ich małżeństwo się rozpadło, rozpoczęła wtedy solową karierę.

W latach 1974–1979 współpraca z Teatrem na Targówku w Warszawie, występowała też z Kabaretem pod Egidą. Jej najbardziej znane utwory to „Polskie skrzydła”, „Na deptaku w Ciechocinku”, „Gdyby choć raz” (oba z Bogdanem Czyżewskim), „Tyle wdzięku”, „Gdzie ci mężczyźni?”.

Laureatka nagrody Towarzystwa Przyjaciół Opola na KFPP w Opolu w 1974 za interpretację piosenki „Gdzie ci mężczyźni?”.

Występowała na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[3].

Jako aktorka grała w filmach od początku lat 70., np. Nagrody i odznaczenia, Zazdrość i medycyna, Bilans kwartalny, Doktor Murek, Kariera Nikosia Dyzmy. W ostatnich latach życia często występowała w polskich serialach, między innymi: Niania, Graczykowie, czyli Buła i spóła, Samo życie, Adam i Ewa. Powrót do pracy na planie był jednym z jej marzeń, których już nie zdążyła zrealizować. W czasie działania „Solidarności” i w stanie wojennym stanęła po stronie prześladowanych, dawała koncerty, śpiewając m.in. w kościołach.

W drugiej połowie lat 70. występowała w radiowej audycji 60 minut na godzinę, grając przez pewien czas obok Andrzeja Zaorskiego i Mariana Kociniaka główną rolę w cyklicznym słuchowisku Przygody radiowych piratów.

W 1979 otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi[4].

Od 2002 z powodu złego stanu zdrowia mieszkała w Domu Aktora w Skolimowie. Choć była już bardzo chora (cierpiała na zaawansowaną cukrzycę), wciąż myślała o organizowaniu koncertów, m.in. charytatywnych, ponadto wystąpiła w teledysku do piosenki zespołu Big Cyc „Każdy facet to świnia”[5].

Zmarła 19 grudnia 2006 o godz. 22:15 w szpitalu przy ulicy Wołoskiej w Warszawie w wyniku powikłań cukrzycowych. Pogrzeb artystki odbył się 22 grudnia 2006 na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 21-5-1)[6].

Dwukrotnie rozwiedziona. Pierwszym mężem artystki był lekarz Andrzej Rynduch, a drugim piosenkarz Bogdan Czyżewski[7]. Od nazwiska pierwszego męża artystka utworzyła swój pseudonim artystyczny Rinn[8]. Była matką chrzestną dziennikarki Kingi Rusin. Nie miała dzieci.

5 września 2020 Ewelina Lisowska wystąpiła z Rinn za pomocą technologii cyfrowej w Opolu na 57. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki, wykonując piosenkę „Gdzie ci mężczyźni?”[9].

Dyskografia

Nagrobek Danuty Rinn na warszawskich Powązkach

z Bogdanem Czyżewskim

  • 1966 – Całujmy się
  • 1969 – Pamiętaj o mnie
  • 1971 – Nie obiecuj nie przyrzekaj

solo

  • 1975 – Gdzie ci mężczyźni
  • 1977 – Danuta Rinn
  • 1989 – Polska baba
  • 1998 – Jeszcze jestem CD, wyd. MTJ
  • 2000 – Złota kolekcja: Tyle wdzięku CD, wyd. Pomaton
  • 2007 – Dziecięce Zoo CD, wyd. Pomaton EMI
  • 2011 – Gdzie ci mężczyźni? CD, wyd. Polskie Nagrania Muza
  • 2014 – Danuta Rinn 40 piosenek, 2 CD, wyd. Polskie Nagrania Muza

Wybrane piosenki

Przypisy

  1. ↑ Danuta Rinn nie żyje.
  2. ↑ Piosenkarka i aktorka Danuta Rinn nie żyje – Wiadomości24.
  3. ↑ XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 9-12 czerwca 1976, b.n.s.
  4. ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979. 
  5. ↑ Krzysztof Skiba, Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Skiba. Autobiografia łobuza. Ciągle na wolności. Kraków: Sine Qua Non, 2018, s. 417. ISBN 978-83-8129-293-1.
  6. ↑ Cmentarz Stare Powązki: DANUTA RINN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-19].
  7. ↑ Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 30, 28 lipca 2016, s. 32-33
  8. ↑ Tak o mężczyznach śpiewała tylko ona. „Retro Wspomnienia”. 4, s. 6-7, 2020. 423092. ISSN 2544-8323. (pol.). 
  9. ↑ Telewizja Polska S.A, Ewelina Lisowska & Danuta Rinn – „Gdzie ci mężczyźni”, festiwalopole.tvp.pl [dostęp 2022-05-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

DanutaRinn-fotoGrotowski1991.jpg
Autor: Marek Grotowski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Danuta Rinn
Nagrobek DanytaRinn 2008.jpg
Autor: Jerzy Ostapczuk, Licencja: CC BY 3.0
Nagrobek Danuty Rinn - Warszawa, Powązki